ชูจงเทียนได้ยินชื่อเปียวเกอก็เกิดรอยยิ้มที่ขมขื่นขึ้นบนใบหน้า
ตอนนี้เปียวเกอเป็นผู้นำของอิทธิพลมืดใต้ดินของกรุงโซล และยังค่อย ๆ รุกล้ำเข้าไปในเขตของชูจงเทียน
พวกของชูจงเทียนและหวู่เต้าเหวินก็พยายามจัดการกับเปียวเกอ แต่พวกเขาก็ต้องยอมแพ้ในที่สุด เพราะเปียวเกอไม่ได้ต่อสู้เพียงลำพัง ยังมีหัวหน้าใหญ่อยู่เหนือเขา
“ผมรู้จักเปียวเกอ เขาทำอะไรให้คุณขุ่นเคืองหรือเปล่าครับ?”
ชูจงเทียนถามอย่างระมัดระวัง
“เขาส่งหลางเกอและพรรคพวกมาสร้างปัญหาที่โรงงานของภรรยาฉัน”
ชูจงเทียนหายใจเข้าลึก ๆ และไว้อาลัยให้เปียวเกอเป็นเวลาสามวินาที เขาทำให้นายน้อยแดนมังกรขุ่นเคือง นั่นไม่เท่ากับว่าเขารนหาที่ตายหรอกหรือ ไม่รู้ว่าคนที่หนุนหลังเปียวเกอจะคุ้มครองเขาได้ไหม
“คุณรอผมสักครู่ ผมจะเล่าให้ฟังอย่างละเอียด บางเรื่องไม่สะดวกที่จะคุยทางโทรศัพท์” ชูจงเทียนกล่าว
“ได้ ฉันจะรอนายที่โรงงานวัตถุดิบ”
หลี่โม่วางสายโทรศัพท์ มองไปที่ หลางเกอที่กำลังร่ำไห้ แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “โหยหวนอะไรนักหนา ถ้าส่งเสียงอีกฉันจะทำให้แกลืมตาไม่ได้อีกเลย”
หลางเกอกัดฟันแน่นและไม่กล้าส่งเสียง ด้วยเกรงว่าจะถูกหลี่โม่อัดจนตื่นขึ้นมาไม่ได้อีก
เมื่อเห็นว่าพรรคพวกของหลางเกอไม่สามารถส่งเสียงใด ๆ อีก หลี่โม่จึงรับเก้าอี้ที่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยยื่นมาให้ และนั่งตรงหน้าหลางเกอ
“แกคิดว่าตัวเองมีค่าเท่าไร?” หลี่โม่ถามด้วยรอยยิ้ม
“พี่ชาย ฉันไร้ค่า เปียวเกอของเราเป็นคนเห็นเงินสำคัญกว่าคน คนที่ทำงานล้มเหลวคือขยะ และจะไม่มีวันยอมแลก” หลางเกอพูดอย่างขมขื่น
“โทรหาเจ้านายของแก ให้ฉันพูดกับเขาสักสองสามคำ” หลี่โม่คิดสักพักแล้วพูด
หลางเกอหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมาทันที โทรออกไปยังหมายเลขของเปียวเกอ
“เปียว……เปียวเกอ……”
หลางเกอลุกลี้ลุกลนเล็กน้อย ตัวสั่นขณะพูด
“เสี่ยวหลาง เรื่องที่ให้ไปจัดการเป็นอย่างไรบ้าง เรียบร้อยไหม?”
เปียวเกอถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“ล้มเหลวครับ เราทุกคนถูกควบคุมตัว คนที่จับตัวเราไว้ต้องการคุยกับคุณ”
หลางเกอชำเลืองมองหลี่โม่
หลังจากนั้นไม่นาน ชูจงเทียนก็มาหาเขาอย่างเร่งรีบ และเมื่อเห็นพวกของหลางเกอในอยู่บนพื้น ดวงตาของชูจงเทียนก็นิ่งไป
“นี่คือผลงานของคุณ?”
ชูจงเทียนถามด้วยความประหลาดใจ
“แค่ออกกำลังนิดหน่อย” หลี่โม่ยิ้ม
“คุณช่างเก่งกาจจริง ๆ เราไปคุยกันที่รถเถอะ”
ชูจงเทียนเหลือบมองผู้คนรอบ ๆ
หลี่โม่พยักหน้า ตามชูจงเทียนเข้าไปในรถ
……
“หลายปีมานี้ เปียวเกอเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว และกลืนกินธุรกิจของผมไปไม่น้อย ก่อนหน้านี้พวกหวู่เต้าเหวินและผมได้ปราบปรามเปียวเกอ แต่ในไม่นานเราก็พบกับอุปสรรค”
ชูจงเทียนบอกความจริง สีหน้าของเขาดูไม่ค่อยสู้ดีนัก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...