คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 327

"คนยากจนอย่างแก จะไปเรียกคนแบบไหนมาได้ ประเภทที่คนยากจนรู้จักได้คงจะเป็นคนยากไร้ไม่ก็คนไร้ประโยชน์ แกเรียกมาเลย ฉันจะคอยดูซิว่าแกจะเรียกคนโง่เง่าเต่าตุ่นแบบไหนมากัน"

คำพูดของหวังหยงเต็มไปด้วยการดูถูกหลี่โม่ ตามสามัญสำนึกแล้ว คนยาจกไม่มีวันรู้จักกับคนที่ยิ่งใหญ่อย่างแน่นอน

“ฮัลโหล ผู้อำนวยการหลิวซินหมินใช่ไหมครับ? ผมคือหลี่โม่”

หลี่โม่ตอบกลับอย่างเฉยชา

“ราชามังกรน้อยสวัสดีครับ ผมคือหลิวซินหมิน คุณมีปัญหาอะไรหรือเปล่าครับ? ถ้าหากว่ามีปัญหาเกี่ยวกับการรักษา คุณไม่ต้องเป็นห่วงครับ ผู้เชี่ยวชาญได้ปรึกษาหารือกันแล้ว และได้กำหนดแผนการวินิจฉัยและการรักษาแล้วครับ”

หลิวซินหมินโค้งเอวและกล่าวด้วยความเคารพอย่างมาก

หลิวหมินซินนั้นรู้ดีอย่างแจ่มแจ้งชัดเจนในเรื่องตัวตนและเบื้องหลังของหลี่โม่ นั่นคือนักลงทุนที่เป็นเจ้าของโรงพยาบาลเชียวนะ ว่าตามความอาวุโส เขาเป็นบุคคลระดับปู่เลยนะ!

“รองผู้อำนวยการหวังกับผมมีเรื่องกันนิดหน่อย คุณแวะมาดูหน่อยสิ เราอยู่ตรงประตูห้องพักผู้ป่วยของซีซี”

หลี่โม่เลิกคิ้วและเหลือบมองหวังหยงที่อยู่ตรงข้ามและกำลังเผชิญกับเลือดกำเดาไหล

“หวังหยงเจ้านั่น! ราชามังกรน้อยรอสักครู่ครับ ผมจะไปจัดการกับเขาเดี๋ยวนี้!”

หลิวหมินซินตอบกลับอย่างโกรธจัดทันที

“อืม งั้นผมวางสายแล้ว”

เมื่อเห็นหลี่โม่วางสาย หวังหยงที่พิงผนังอยู่ก็เอามือทั้งสองข้างกุมท้อง แล้วหัวเราะจนโยกเยกไปทั้งร่าง

“มันน่าขันสิ้นดี คนต่ำต้อยอย่างแกถึงกับกล้าโทรหาผู้อำนวยการหลิว แสร้งทำได้เนียนมากเลย”

“อีกสักพักแกก็จะได้รู้ว่ามันเป็นเรื่องจริงหรือหลอก” หลี่โม่พูดด้วยรอยยิ้ม

“รอลมอะไรกัน แกคิดว่าแค่แสแสร้งทำอย่างนี้ก็ไม่มีปัญหาแล้วใช่ไหม ไร้เดียงสาสิ้นดี ฉันให้โอกาสแกปรับปรุงตัวใหม่แล้วแต่เป็นตัวแกเองที่ไม่รักษามันไว้ ประเดี๋ยวแกเรียกใครมาก็ไม่มีประโยชน์แล้ว! วันนี้ทั้งครอบครัวของแกจะต้องตาย!"

หัวหน้าถงหันไปมองหลี่โม่ หลังจากตรวจดูเสื้อผ้าของหลี่โม่แล้ว ก็พูดเยาะเย้ยว่า “เด็กน้อย แม้แต่ผู้อำนวยการหวังยังกล้าสู้ นายกินดินปืนเข้าไปหรือไง รีบเข้ามาขอขมาผู้อำนวยการหวังเร็ว ไม่อย่างนั้นนายจะถูกส่งไปยังหน่วยงานที่เกี่ยวข้องสำหรับความผิดฐานก่ออาชญากรรมที่ก่อให้เกิดความเดือนร้อน"

“ไม่จำเป็นให้เขาขอขมา พวกนายแค่จับคนทั้งครอบครัวของพวกเขาไว้ก็พอแล้ว ฉันจะสั่งสอนพวกเขาด้วยตัวเอง!” หวังหยงกล่าวอย่างเย็นชา

“แกจะสั่งสอนใคร!”

ทันใดนั้น เสียงของหลิวซินหมินก็ดังมาจากด้านหลังของฝูงชน

เมื่อได้ยินเสียงของหลิวซินหมิน จิตวิญญานของหวังหยงและหัวหน้าถงก็สั่นสะท้านไปทั้งร่าง คิดไม่ถึงว่าผู้อำนวยการมาถึงที่นี่

หัวหน้าถงทำสัญญานมือให้ลูกน้อง เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยต่างหยุดทันที หัวหน้าถงพยักหน้าและโค้งคำนับให้หลิวซินหมิน

“ผู้อำนวยการหลิว ผมถูกรองผู้อำนวยการหวังเรียกมา รองผู้อำนวยการหวังถูกทุบต่อยจนมีอาการบาดเจ็บสาหัส ดังนั้นผู้อำนวยการ คุณคิดว่าต้องควบคุมอันธพาลไว้หรือไม่ครับ ส่งพวกเขาไปยังหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง”

การปรากฏตัวของหลิวซินหมินทำให้หัวหน้าถงเปลี่ยนทิศทางของลมทันที และรายงานสถานการณ์ต่อหลิวซินหมินเป็นอย่างแรก