คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 328

หวังหยงเหล่มองหลี่โม่ เมื่อเห็นท่าทีที่สงบของหลี่โม่ ก็ทำให้ในใจของหวังหยงกระตุก เป็นไปได้ไหมว่าผู้อำนวยการหลิวพูกคนยาจกนี่เรียกมา?

หวังหลิงที่ยืนอยู่ข้างหวังหยงก็พูดเสียงเบา ๆ ว่า “พี่คะ มันเป็นแบบนี้ได้อย่างไรกัน”

“ฉันจะไปรู้ได้ยังไง บางทีมันอาจจะเป็นเรื่องบังเอิญ คอยดูสถานการณ์ก่อนแล้วค่อยว่ากัน”

หวังหยงหันกลับแล้วเดินไปหาหลิวซินหมิน พูดด้วยใบหน้าที่ร้องไห้คร่ำครวญว่า "ผู้อำนวยการหลิวมาทันเวลาพอดีเลยครับคุณมองดูหน้าผมซิครับ ผมถูกอันธพาลนี่ทุบต่อย คุณต้องขอความเป็นธรรมให้ผมด้วยนะครับ"

หลิวซินหมินมองดูใบหน้าของหวังหยง แล้วพูดอย่างโหดร้ายว่า "สมควรแล้ว!"

"อะไรนะครับ?"

หวังหยงมองหลิวซินหมินอย่างเหม่อลอย คิดไม่ถึงเลยว่าหลิวซินหมินจะพูดคำแบบนี้ออกมา

“ผู้อำนวยการหลิว นี่คุณหมายความว่าอย่างไรครับ? ผมหวังหยงไม่มีคุณงามความดีแต่ก็ทำงานหนักมาตลอดหลายปีที่ผ่านมานี้ ผมถูกคนจนนี้ทุบต่อย แต่คุณกลับบอกว่าสมควร?”

“หรือไม่สมควรล่ะ! แกลองคิดดูว่าแกทำอะไรลงไป แกได้ตรวจสอบความจริงแล้วหรือยัง? พวกเขาไม่ได้โกรธสุดขีด ลงมือทุบต่อยแก? แกทบทวนถึงสิ่งที่แกทำลงไป!”

หลิวซินหมินดุเสียงดัง

หวังหยงหดคอลง หากเรื่องนี้จำเป็นต้องสืบหาต้นตอจริง ๆ ในท้ายที่สุดปัญหาก็คงตกอยู่ที่หวังหยงอย่างแน่นอน

“ผู้อำนวยการหลิว ทำไมคุณถึงช่วยพวกเขาพูดคะ พวกเขาเป็นแค่คนยาจกเท่านั้น!”

หวังหลิงพูดอย่างหงุดหงิด

ผู้อำนวยการเหลือบมองหวังหลิงแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า "เธอคงเป็นต้นเหตุของเรื่องนี้ซินะ บอกมาซิตกลงว่าเรื่องนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร"

“จะเกิดเรื่องขึ้นได้อย่างไร ลูกชายของฉันเล่นกับลูกสาวแก่นแก้วของบ้านเขา แล้วลูกสาวแก่นแก้วของบ้านเขาจับหน้าลูกชายของฉัน และผลักลูกชายของฉันล้มลง ฉันบอกให้ลูกสาวแก่นแก้วของบ้านเขาขอโทษ แต่เด็กแก่นแก้วนั้นกลับเถียงฉัน”

“ตอนที่ฉันจะสั่งสอนเด็กแก่นแก้วคนนั้น ยาจกคนนี้ก็พุ่งเข้ามาตบฉัน รอยตบยังปรากฏอยู่บนใบหน้าฉัน! แล้วฉันก็เรียกพี่ชายของฉันมา คุณดูหน้าพี่ชายของฉันซิ เขาก็ถูกยาจกคนนี้ทุบต่อยเช่นกัน!”

“ถ้าเขาเป็นคนยาจกล่ะก็ แกก็เป็นหลานชายของคนยาจกแล้ว ไม่สิ ถ้าพูดว่าแกเป็นหลานชายของคนยาจกก็คงให้เกียรติเกินไปแล้ว แกไม่มีคุณสมบัติที่จะเป็นเหลนด้วยซ้ำ” หลิวซินหมินตอบกลับด้วยใบหน้าเย็นชา

หวังหยงรู้สึกวิงเวียนศรัษะไปหมดและไม่สามารถเข้าใจคำอุปมาของหลิวซินหมินได้

ทำไมตัวเองถึงไม่มีคุณสมบัติพอที่จะเป็นแม้แต่เหลนของคนยาจกล่ะ ฉันหวังหยงเป็นถึงหัวหน้าแผนกมีรายได้หลายล้านในทุกปี มีตัวแทนทางการแพทย์ไม่น้อยที่ปฏิบัติต่อฉันเหมือนปู่!

“พวกแกยังไม่ขอโทษอีก? ถ้าหากว่ายังไม่ขอโทษคุณชายหลี่ล่ะก็ คงจะต้องตรวจสอบกล้องวงจรปิดจริง ๆ ”

ผู้อำนวยการหลิวกดดัน

หวังหยงกัดฟันอย่างแน่น แล้วหันศีรษะมองไปยังหลี่โม่ ก้มหน้าลงและพูดว่า “ฉันผิดไปแล้ว”

“ท่าทางดูไม่จริงใจพอ” หลี่โม่พูดอย่างเย็นชา