คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 332

เมื่อเห็นหลิวซินหมินและหลี่โม่พูดคุยกัน จางลี่ก็แหงนหน้าขึ้นแล้วพูดว่า “ผู้อำนวยการหลิว แกยังจะพูดไร้สาระอะไรกับเขาอีก รีบไปหาคนมาจับเขาไว้ เปลื้องเสื้อผ้าของเขาออกให้หมดแล้วมัดไว้ จากนั้นก็ไปตามหาภรรยาและลูกสาวของเขามาให้ได้”

“คนที่กล้าทำให้คนในครอบครัวจางลี่อับอาย ฉันจะทำให้เขาไม่สามารถพลิกชีวิตของเขาได้อีก และให้พวกเขาแบกรับความอับอายไปตลอดชีวิต ฉันจะถ่ายรูปและบันทึกวิดีโอไว้ เพื่อให้พวกเขาเสียใจกับสิ่งที่ทำลงไปในวันนี้!”

จางลี่กล่าวว่าชั่วร้ายอย่างยิ่ง เมื่อหลิวซินหมินได้ยินอย่างนั้นก็เกิดอาการหนาวสั่น โดยเป็นไปตามที่คาดไว้ว่าภายในอุตสาหกรรมต่างกล่าวว่าจางลี่เป็นคนที่ไม่สามารถล่วงเกินได้ ผู้ชายคนนี้เลวทรามไม่มีใครเทียบจริง ๆ

“คุณดูค่อนข้างเป็นคนสร้างสรรค์ดีนี่ ดูเหมือนว่าอีกเดี๋ยวคุณก็จะได้ลองประสบการณ์ดี ๆ แล้ว” หลี่โม่กล่าวด้วยรอยยิ้ม

จางลี่ขมวดคิ้วแน่นและรู้สึกว่าหลี่โม่กำลังเยาะเย้ยตัวเอง

“แกยังจะไม่คุกเข่าลงแล้วเปลื้องผ้าตัวเอง อีกเดี๋ยวฉันเรียกคนมา ก็จะไม่สุภาพกับแกแบบนี้แล้ว ให้เวลาแกทำตามนับสิบครั้ง”

“สิบ เก้า แปด...”

สีหน้าชั่วร้ายของจางลี่กำลังนับเลขถอยหลัง

หลี่โม่ยืนขึ้นแล้วเดินเข้าไปหาจางลี่ ใบหน้าจางลี่ปรากฏอย่างภูมิใจ "ฮ่าฮ่าฮ่า ในที่สุดคนยากจนอย่างแกก็รู้จักกลัวแล้ว คนที่กล้าล่วงเกินคนอย่างจางลี่ ไม่มีใครที่มีจุดจบที่ดี แกควรริเริ่มทำด้วยตัวเองฉันถึงจะยอมอภัยให้"

เพี๊ยะ!

หลี่โม่ตบลงบนใบหน้าของจางลี่

จางลี่ตกตะลึงในทันที ตามมาด้วยตะโกนเสียงดัง "แกถึงกับกล้าลงมือกับฉัน หลิวซินหมินแกรีบไปเรียกคนมาเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นฉันจะทำให้กิจการของแกหยุดลงทั้งหมดในวันนี้!"

หลิวซินหมินมองหลี่โม่ด้วยใบหน้าขมขื่น ในใจคิดว่าราชามังกรน้อยประมาทเกินไป แต่การตบคนนั้นไม่สามารถแก้ปัญหาได้ถ้าหากว่าใช้วิธีการของจางลี่ล่ะก็ โรงพยาบาลคงจะต้องปิดตัวลงแล้วจริง ๆ

“บัดซบ คำพูดฉันไร้ค่าใช่ไหม? คำสั่งของฉัน แกก็ไม่ทำตามแล้วใช่ไหม คอยดู ฉันจะโทรหาคนในองค์กร!”

จางลี่หยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมาแล้วเริ่มโทรออก และตะโกนอย่างโกรธจัดว่า “นำคำสั่งจัดระเบียบมาให้ฉัน แล้วส่งมาให้ฉันโดยเร็วที่สุด!”

เมื่อได้ยินคำพูดของจางลี่ หลิวซินหมินก็รู้สึกว่าขาอ่อนแรงแล้ว ทำไมถึงจัดระเบียบโดยตรง

เฉียนฝูวางสายโทรศัพท์ และคิดไตร่ตรองสถานการณ์ของจางลี่ แล้วพูดเยาะเย้ยว่า "กล้าที่จะล่วงเกินราชามังกรน้อย คงจะมีชีวิตอยู่นานเกินไปแล้วสิท่า"

เฉียนฝูให้คนเตรียมรถ ขณะเดินก็โทรออกหมายเลขหนึ่ง หลังจากพูดสองสามประโยคเสร็จก็ขึ้นรถและรีบตรงไปยังโรงพยาบาล

ในเวลาเดียวกัน จางลี่ก็วางสายโทรศัพท์แล้วแหงนหน้าพูดกับหลิวซินหมินว่า "แกยังไม่ทำตามที่ฉันสั่งอีก ถ้าหากว่าแกยังไม่ทำตามอีกล่ะก็ อย่าโทษผู้ใต้บังคับบัญชาของฉันว่าไร้ความปราณี!”

หลิวซินหมินเหลือบมองหลี่โม่ จากนั้นหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วกดหมายเลขของหัวหน้าถง "หัวหน้าถง พาคนของนายมาที่พื้นที่ผู้ป่วยภายใน"

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า เหล่าหลิว แกนี่อยู่เป็นจริง ๆ ”

จางลี่ยิ้มขึ้นอย่างอวดเก่ง

ในไม่ช้าหัวหน้าถงก็รีบวิ่งมาพร้อมกับบรรดาเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย

หลี่โม่ยิ้มให้จางลี่อย่างเบื่อหน่าย แล้วหลิวซินหมินก็ตะโกนขึ้นอย่างเคร่งขรึมว่า "หัวหน้าถง จับพวกเขาทั้งหมดไว้!"