คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 344

คุณชายซูตื่นเต้นเป็นอย่างมาก จินตนาการไปถึงฉากที่กู้หยุนหลานถูกเขานอนคร่อมอยู่

กู้ซิ่งเหว่ยได้ยินก็แอบรู้สึกหวาดกลัว คิดในใจว่ายังดีที่ประจบสอพลอคุณชายซู เพราะหากล่วงเกินคุณชายซูเข้าละก็ เกรงว่าคงถูกทำลายครอบครัวจนย่อยยับและต้องเจ็บปวดไปชั่วชีวิต

หลังจากคุณชายซูวางสาย เขาก็รู้สึกสบายใจขึ้นไม่น้อย มีซูเหวินปินคอยหนุนหลัง ก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรแล้ว

“หึ กล้าเป็นศัตรูกับฉัน จุดจบมีเพียงอย่างเดียวก็คือ ต้องตายทั้งเป็น!”

“คุณชายซูสุดยอดมากครับ ครั้งนี้เจ้าโง่หลี่โม่ต้องคิดไม่ถึงแน่ ๆ อย่าไปสนใจที่มันทำอวดเก่งเมื่อครู่ ขอแค่คุณชายซูลงมือ ก็สามารถจัดการกับมันได้ทันที”

กู้ซิ่งเหว่ยพูดเยินยอ

“หญิงแพศยาอย่างกู้หยุนหลาน ฉันก็จะไม่ปล่อยให้เธอสบายเหมือนกัน ก่อนหน้านี้นายบอกว่าเธอร่วมมือกับบริษัทหรงคังใช่ไหม”

คุณชายซูหันหน้าไปถาม

“ใช่ครับ หญิงแพศยาคนนั้นใช้การหลับนอนแลกกับการเซ็นสัญญากับบริษัทหรงคัง เธอไม่บริสุทธิ์อีกแล้ว ยังมาทำเสแสร้งต่อหน้าคุณชายซูอีก ช่างหน้าไม่อายจริง ๆ ”

คุณชายซูพยักหน้าเบา ๆ แล้วแสยะยิ้มออกมา “หลับนอนเพื่อแลกกับสัญญาอย่างนั้นหรือ ฉันจะให้พวกเขายุติสัญญา ต่อไป หากหญิงแพศยากู้หยุนหลานอยากได้สัญญานั่น ก็ต้องมาหลับนอนกับฉัน ฮ่าฮ่าฮ่า”

“คุณชายซูสุดยอดไปเลยครับ คราวนี้คุณก็จะได้ครอบครองหญิงแพศยาคนนั้น ต่อไปหญิงแพศยาคนนั้นก็ต้องขอร้องอ้อนวอนคุณชายซู”

“ไปจัดหาอาหารดี ๆ มา อีกเดี๋ยวอาเล็กของฉันก็มาถึงแล้ว ไม่แน่คืนนี้อาจจะได้ฉลองกัน” คุณชายซูพูดด้วยรอยยิ้ม

“ครับ ผมจะรีบจัดการให้เดี๋ยวนี้”

กู้ซิ่งเหว่ยออกไปเตรียมอาหารด้วยความตื่นเต้น ในใจของเขามีแต่ภาพที่หลี่โม่กับกู้หยุนหลานถูกจัดการอย่างน่าเวทนา

……

“ผมจะเปลี่ยนแปลงให้ดีขึ้นเรื่อย ๆ ผมจะทำให้คุณเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุด ผมจะทำให้ซีซีเป็นเจ้าหญิงตัวน้อยที่เด็กผู้หญิงทุกคนต้องรู้สึกอิจฉา”

กู้หยุนหลานยิ้มหวาน แก้มของเธอแดงระเรื่อเพราะฤทธิ์ไวน์ มองแล้วช่างมีเสน่ห์จนยากจะหาอะไรเปรียบได้

“คุณนี่นับวันจะยิ่งพูดเก่งขึ้นเรื่อย ๆ นะ ถึงแม้คุณอาจจะทำไม่ได้ แต่ฉันก็มีความสุขที่ได้ยิน มีความสุขจริง ๆ ”

กู้หยุนหลานยิ้มหวานราวกับเทพธิดา

“เอาล่ะ ขอบคุณสำหรับมื้ออาหารมื้อใหญ่นี้ จริงสิ คุณมีเงินพอหรือเปล่า? รูดบัตรของฉันไหม”

“ผมจ่ายเงินตอนที่จองเรียบร้อยแล้ว ทานเสร็จพวกเราก็กลับบ้านกันเลย” หลี่โม่พูดด้วยรอยยิ้ม

กู้หยุนหลานมองหลี่โม่อย่างประหลาดใจ จากนั้นเธอจึงพยักหน้าแล้วลุกขึ้นด้วยรอยยิ้ม