รถแท็กซี่จอดที่หน้าประตูสนามประลอง เหอปินประคองคุณชายซูลงจากรถ ทั้งสองรีบเข้าไปทางประตูข้างของสนามประลอง
“เร็วสิ หวังว่าจะมาทันนะ ฉันอยากเห็นเจ้าบ้าหลี่โม่นั่น ต้องตายต่อหน้าฉัน!”
“อย่ารีบสิครับ คุณวิ่งช้า ๆ ลงหน่อย”
เหอปินพูดอย่างเป็นกังวล
ร่างกายของคุณชายซูยังคงบาดเจ็บ แต่เมื่อคิดว่าหลี่โม่จะกลายเป็นศพก็ทำให้เลือดในร่างกายของเขาสูบฉีด ราวกับจักรวาลเล็ก ๆ ถูกจุดประกายขึ้นมา
เมื่อชายรูปร่างกำยำที่เฝ้าประตูเห็นคุณชายซู ก็รีบเปิดประตูพาเหอปินกับคุณชายซูเข้าไปข้างในสนามประลอง
“สถานการณ์เป็นยังไงบ้าง เจ้าบ้าแซ่หลี่นั่นตายหรือยัง ฉันรีบมาเพราะอยากเห็นว่ามันจะตายยังไง”
คุณชายซูก่นด่า
“ยังต่อสู้กันอยู่ครับ สถานการณ์ค่อนข้าง...ผิดปกติเล็กน้อย” ชายรูปร่างกำยำที่เดินนำทางไม่รู้จะอธิบายให้คุณชายซูฟังอย่างไรดี จึงทำได้เพียงใช้คำว่าผิดปกติ
“ผิดปกติ? ผิดปกติอะไรกัน เจ้าหลี่โม่นั่นมันก็แค่คนจน แค่อาของฉันดีดนิ้วทีเดียวมันก็ตายแล้ว”
“คุณชายซูเข้าไปดูเองเถอะครับ เดินตรงเข้าไปก็ถึงแล้วครับ”
เหอปินประคองคุณชายซูเดินเข้าไปตามทางเดิน เมื่อออกมาจากทางเดิน ก็เห็นหลังของซูเหวินปิน
คุณชายซูกวาดตามองเวทีประลอง เขาเห็นศพของฉัตรชัยกับหวังต้าลี่ คุณชายซูทำท่าเหมือนจะอาเจียนออกมา
“อาเล็ก นี่มันอะไรกัน ทำไมเจ้าบ้านั่นยังไม่ตายอีก”
คุณชายซูกลั้นความรู้สึกขยะแขยงเอาไว้ จากนั้นจึงถามออกมาด้วยความโมโห
คุณหม่ากับคุณหวงกำลังสูบบุหรี่อย่างกลัดกลุ้ม คิดในใจว่าอยากเห็นคุณชายซูกับหลี่โม่บนเวที
“กล้ามาทำร้ายพี่น้องของเราอย่างอย่างนั้นหรือ นับว่าแกเป็นคนแรกที่มีความกล้าขนาดนี้ เดี๋ยวแกจะได้เจอความแข็งแกร่งเมื่อพวกเราร่วมมือกันต่อสู้ แกจะได้นอนตายตาหลับ”
อาหลงที่หน้าตาดสะอาดสะอ้านพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา
สำหรับคู่ต่อสู้อย่างหลี่โม่ อาหลง อาหู่ก็ไม่กล้าประมาทเช่นกัน อีกอย่างเมื่อครู่หลี่โม่ก็ได้แสดงพละกำลังของตัวเองออกมาให้เห็นแล้ว
“พูดมากอย่างกับผู้หญิง รีบลงมือสักทีเถอะ”
หลี่โม่พูดเร่งอย่างไม่สบอารมณ์ ในใจก็เอาแต่คิดเรื่องที่จะไปซื้ออาหารมื้อดึกให้กับกู้หยุนหลาน
“ตายซะเถอะ!”
อาหู่ตะโกนออกมาเสียงดังด้วยความโกรธ เขาก้มตัวแล้วพุ่งเข้าไปหาหลี่โม่ จากนั้นจึงยื่นมือออกไปที่เอวของหลี่โม่
อาหลงเองก็ขยับตัวเช่นกัน เขากระโดดและใช้ขาขวาเตะไปยังศีรษะของหลี่โม่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...