“ดี!”
คุณชายซูตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้น จากนั้นก็ปรบมืออย่างพอใจ ราวกับได้ดูศิลปะการแสดงอย่างไรอย่างนั้น
ท่านหวงกับท่านหม่าก็หยุดสูบบุหรี่เช่นกัน ทั้งสองตั้งใจดูการต่อสู้ระหว่างหลี่โม่กับอาหลงและอาหู่
ทั้งสองคาดหวังให้หลี่โม่ชนะ อย่าให้พวกเขาต้องสูญเสีย แล้วซูเหวินปินได้หน้า ในเมื่อเสียก็ควนจะเสียไปด้วยกันถึงจะถูก
แต่ทว่าทั้งสองคนทำได้เพียงคิดอยู่ในใจ โดยไม่กล้าพูดอะไรออกมา
สีหน้าของซูเหวินปินดูเป็นกังวลเล็กน้อย เขารู้สึกหวั่นใจขึ้นมา
หลี่โม่ยื่นแขนทั้งสองข้างออกมา แขนยื่นออกมาอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้า และจับขาที่กำลังจะเตะเข้ามาของอาหลง
แรงมหาศาลจับอยู่ตรงข้อเท้าของอาหลง อาหลงตกใจ ตอนที่เขาจะขัดขืนมันก็สายไปเสียแล้ว
เสียงกรอบดังขึ้น ข้อเท้าของอาหลงถูกหลี่โม่บีบจนแตก จากนั้นหลี่โม่ก็เหวี่ยงร่างของอาหลง ราวกับกำลังเหวี่ยงขวานยักษ์ เขาเหวี่ยงร่างอาหลงไปกระแทกกับอาหู่
อาหู่ตะลึงจนลืมตาอ้าปากค้าง ราวกับลูกตาจะถลนออกมา
“พี่!”
“รีบหลบเร็ว!” อาหลงกลั้นความเจ็บปวดแล้วตะโกนออกมา
“แกปล่อยพี่ของฉันเดี๋ยวนี้!”
อาหู่พุ่งตัวมาข้างหน้าด้วยความโกรธอย่างรวดเร็ว เขาพุ่งไปหาหลี่โม่เพื่อแย่งตัวของอาหลงมา
แกร่ก!
เอวของอาหลงกระแทกเข้ากับตัวของอาหู่ที่กำลังพุ่งมาข้างหน้าอย่างรวดเร็ว เสียงกระดูกหักดังขึ้น ร่างท่อนบนของอาหลงโค้งไปด้านหลังเป็นมุม 180 องศาจนผิดรูป จนท้อยทอยกระแทกกับส้นเท้าของเขา
“จัดการเรียบร้อย พวกแกมีใครอยากขึ้นมาอีกไหม”
หลี่โม่พูดด้วยรอยยิ้ม
คุณหวงและคุณหม่าใจสั่น เมื่อเห็นอาหลงและอาหู่ตายต่อหน้าต่อตาของตนเอง ทั้งสองก็ไม่คิดถึงอะไรอีกแล้ว อย่างน้อยก็คิดอะไรไม่ออกในตอนนี้
ซูเหวินปินอ้าปากเหมือนจะพูดอะไรออกมา แต่สุดท้ายก็ไม่พูด ตอนนี้ในใจของเขาเริ่มมีความหวาดกลัวขึ้นมา
ซูเหวินปินรู้ดีว่าอาหลง อาหู่เก่งกาจแค่ไหน การที่หลี่โม่สามารถทำให้ทั้งสองคนตายได้ ทำให้ซูเหวินปินรู้สึกหวาดกลัวหลี่โม่เป็นอย่างมาก
คุณชายซูเอามือตบโซฟาด้วยความโมโห เขาไม่พอใจกับสิ่งที่เห็นตรงหน้า
เขาอุตส่าห์อดทนกับความเจ็บปวดเพื่อที่จะมาดูว่าหลี่โม่จะตายอย่างไร แต่สิ่งที่เห็นคือหลี่โม่กลับสังหารทุกคน นี่มันทำให้คุณชายซูรับไม่ได้
“แกเลิกอวดเก่งที่นี่ได้แล้ว ฉันจะจดจำความแค้นครั้งนี้เอาไว้ เมื่อฉันกลับมาอีกครั้ง นั่นคือเวลาตายของแกทั้งครอบครัว!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...