คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 391

คุณท่านกู้และคนอื่น ๆ ต่างมองหลี่โม่อย่างประหลาดใจ และหลังจากตกตะลึงครู่หนึ่ง ทุกคนก็หัวเราะขึ้นอย่างเยาะเย้ย

“คนต่ำต้อยอย่างแกยังไม่ตื่นใช่ไหม ยังเดินละเมออยู่ในความฝัน จะจัดการประธานโอวหยางเอง แกมีความสามารถอะไรไปจัดการ เกรงว่าไม่ได้เห็นหน้าประธานโอวหยางด้วยซ้ำ!” กู้ซิ่งเหว่ยกล่าวอย่างรังเกียจ

กู้ชิงหลินจ้องเขม็งที่หลี่โม่ และพูดอย่างเย็นชาว่า “แกคงไม่คิดที่จะไปทุบทำร้ายประธานโอวหยางจนพอใจหรอกใช่ไหม ช่างไร้เดียงสา ฉันแน่ใจว่า ครั้งหน้าแกคงยังเดินไม่ถึงข้างประธานโอวหยางก็ถูกทุบตีจนเหมือนกับก้อนอุจจาระสุนัขแล้วล่ะ"

กู้เจี้ยนกั๋วครุ่นคิดครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "นี่เป็นปัญหาของบ้านเจี้ยนหมินที่ก่อขึ้นมา บ้านเจี้ยนหมินต้องไปจัดการทั้งเรื่องความสัมพันธ์และเหตุผลเอง ถ้าพวกแกจัดการได้เรียบร้อยก็เป็นเรื่องดี แต่ถ้าหากจัดการไม่ได้ล่ะก็ หึ รอโดนเนรเทศออกจากตระกูลได้เลย!"

คุณท่านกู้พยักหน้าเบา ๆ และเห็นด้วยกับคำพูดของกู้เจี้ยนกั๋ว

“เจี้ยนกั๋วพูดถูก นี่คือปัญหาวุ่นวายที่พวกแกก่อขึ้น เจี้ยนหมินแกทั้งครอบครัวไปจัดการเถอะ หากจัดการไม่ได้ล่ะก็ พวกแกไม่ใช่คนของตระกูลกู้อีกต่อจากนี้ไป”

“พ่อ! นี่พ่อจะ… นี่...”

กู้เจี้ยนหมินกล่าวอย่างปวดใจ คิดไม่ถึงว่าคุณท่านกู้จะหลงมนต์สะกดจากบ้านเจี้ยนกั๋วและบ้านเจี้ยนเจียง และพูดคำที่ไร้ความรู้สึกเช่นนี้

“นี่อะไรนี่ นี่ถือเป็นสิทธิพิเศษสำหรับพวกแกแล้ว หยุดยืนทึ่มที่นี่ได้แล้ว พาลูกเขยไร้ประโยชน์นั่นของแกไสหัวออกไปซะ!”

กู้เจี้ยนหมินถอนหายใจ หันหลังกลับด้วยความผิดหวัง และจากไปพร้อมกับหลี่โม่ กู้หยุนหลาน และหวังฟาง

“ถุย!”

กู้ซิ่งเหว่ยถ่มน้ำลายใส่เงาหลังของหลี่โม่ แล้วพูดอย่างเหยียดหยามว่า "แกล้งทำเป็นมีอำนาจบาตรใหญ่อะไรกัน ฉันจะคอยดูว่าแกจะจัดการปัญหาของประธานโอวหยางยังไง คนไร้ประโยชน์นี่มันตัวซวยจริง ๆ!"

ระหว่างทางกลับ กู้เจี้ยนหมินขับรถอย่างไม่มีความสุข และรู้สึกหดหู่อย่างมาก

หวังฟางรู้สึกว่ามีกองไฟถูกระงับไว้ในใจ

“หยุนหลาน คุณไม่ต้องกังวล กลับไปพักผ่อนเถอะครับ” หลี่โม่กล่าวตอบอย่างเสน่หา

กู้หยุนหลานรู้สึกตึงเครียดในใจ และพูดอย่างประหม่าว่า "คุณจะทำอะไรคะ ดึกขนาดนี้แล้วกลับบ้านกันเถอะค่ะ"

“กลับบ้าน? กลับอะไรกัน คนไร้ประโยชน์นี่มีเกียรติมีคุณสมบัติอะไรให้กลับบ้านอีก! คนไร้ประโยชน์นี้ควรจะเกิดเองตายเองข้างนอก! มันไม่ได้บอกว่ามันสามารถจัดการเรื่องของประธานโอวหยางได้เหรอ ปล่อยให้มันจัดการสิ ดูซิว่ามันมีความสามารถแค่ไหน ถ้าจัดการกับเรื่องนี้ไม่ได้ล่ะก็ คนไร้ประโยชน์อย่างแกอย่าแม้แต่จะคิดก้าวเข้าบ้านพวกเรา!”

หวังฟางคำรามอย่างโกรธจัด แล้วตะโกนใส่กู้เจี้ยนหมินเสียงดังว่า "คุณยังจะขับรถอะไรอีก หยุดรถ ปล่อยให้คนโง่นี่ออกจากรถไป ให้มันกลิ้งลงไปเกิดเองตายเองข้างนอก ดีที่สุดคือตายข้างนอกแล้วอย่ากลับมา"

กู้เจี้ยนหมินไม่ส่งเสียงอะไรแล้วหยุดรถ หลี่โม่ตบมือกู้หยุนหลานเบา ๆ แล้วเปิดประตูและลงจากรถ

“หลี่โม่… คุณ คุณอย่าทำอะไรบ้า ๆ นะ” กู้หยุนหลานกล่าวเตือนอย่างประหม่า

“ไม่ต้องห่วงครับ ผมจะไปทำอะไรบ้า ๆ ได้ยังไง กลับไปพักผ่อนก่อนเถอะ ไม่ต้องห่วงผม”