คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 420

เมื่อได้ยินข่าวอุบัติเหตุของคุณชายซู ซูเหวินปินก็รีบเดินทางมาเยี่ยมอย่าเร็วที่สุด

แพทย์ไตร่ตรองถ้อยคำแล้วตอบกลับว่า "เนื่องจากมาส่งทันเวลา การช่วยชีวิตจึงดำเนินไปอย่างราบรื่น เพียงแต่เสียเลือดมากเกินไป รวมทั้งกระดูกแขนขาทั้งสี่ถูกตัดขาดด้วยเครื่องมือที่แหลมคม อาจมีผลสืบเนื่องในการฟื้นตัวในภายหลัง เกี่ยวกับเรื่องการใช้แรงทางกายภาพ คาดว่าคงจะทำไม่ได้อีกแล้วครับ”

ซูเหวินปินแอบดีใจ การไม่สามารถทำงานหนักได้แล้วไม่ใช่เรื่องสำคัญ ตราบใดที่คุณชายซูไม่ฆ่าตัวตายในอนาคตก็เพียงพอแล้ว

“ขอบคุณครับหมอ ต่อไปคงต้องรบกวนคุณหมอมาก ๆ ด้วยครับ”

ซูเหวินปินยัดซองสีแดงไว้ในมือของหมออย่างเงียบ ๆ

แพทย์ปฏิเสธสองสามคำแล้วรับซองแดงจากซูเหวินปิน

“ตาวปา ตกลงว่าเรื่องมันเกิดอะไรขึ้น? พวกแกคนเยอะขนาดนั้นแต่กลับไม่สามารถปกป้องคุณชายซูได้อย่างนั้นเหรอ?” ซูเหวินปินจ้องไปที่พี่ตาวปาและกล่าวถาม

พี่ตาวปาสะดุ้งสั่นและอธิบายสถานการณ์

“ไม่ใช่ว่าพวกเราไร้ประโยชน์ครับ แต่เป็นเพราะพวกคนลึกลับพวกนั้นแข็งแกร่งมากเกินไป พวกเราต่างยังไม่ได้เห็นแม้แต่เงาร่างของอีกฝ่ายด้วยซ้ำ ก็ถูกโค่นล้มลงแล้ว คนพวกนั้นก็เหมือนกับยอดฝีมือศิลปะการต่อสู้ในภาพยนตร์ เพียงแค่ดีดนิ้วก็สามารถทำร้ายผู้คนให้บาดเจ็บได้แล้ว"

เมื่อนึกถึงฉากประหลาดในตอนนั้น ในใจพี่ตาวปาก็มีเกิดความสั่นกลัว มันเกือบจะเหมือนกับฉากในภาพยนตร์สยองขวัญเลย

“อีกอย่าง ตอนที่หลี่โม่ออกไป เขาได้คุยกับคนที่หน้าประตูโกดัง ผมได้ยินมาว่าหลี่โม่บอกว่าคนพวกนั้นเป็นเพื่อนของเขาและมาจากโรงเรียนศิลปะการต่อสู้ แต่ก็ไม่ได้ยินเขาพูดว่ามาจากสำนักศิลปะการต่อสู้ที่ไหน”

ซูเหวินปินขมวดคิ้วขึ้นมา และค่อนข้างไม่เชื่อคำพูดของพี่ตาวปา

มียอดฝีมือในโลกนี้ ซูเหวินปินย่อมรู้จัก แต่ยอดฝีมือที่มีพลังเทียบเท่ากับที่พี่ตาวปาอธิบายไว้ เป็นไปไม่ได้อย่างยิ่งว่าจะพัวพันอยู่ในสำนักศิลปะการต่อสู้

คนที่มีความสามารถขนาดนั้น ไปเป็นผู้คุ้มกันเศรษฐีไม่ดีกว่าเหรอ? สามารถหารายได้หลายสิบล้านต่อปีง่าย ๆ และถึงแม้ว่าตัวเองจะเปิดประตูรับลูกศิษย์ก็ร่ำรวยเต็มไปด้วยลาภทรัพย์

“คาดว่าหลี่โม่จงใจพูดให้พวกเราสับสน”

“แกรักษาตัวให้ดีก่อน ไม่ต้องไปกังวลกับการจัดการกับไอ้คนไร้ประโยชน์นั่นแล้ว ทางนี้อาจะจัดการมันเอง ตาวปา ช่วงนี้แกก็ดูแลหลานฉันให้ดี ๆ ”

ตาวปาพยักหน้าอย่างรวดเร็ว “ผมจะจัดเตรียมให้คนดูแลนายน้อยเป็นอย่างดีครับ”

คุณชายซูร้องไห้และตะโกน "อา อาไม่ได้แค่พูดปลอบใจผมใช่ไหม ผมอยากฆ่ามัน ต้องฆ่ามันให้ตาย!"

“แกไม่เชื่อที่อาพูดเหรอ หลี่โม่จะต้องตายอย่างแน่นอน คนต่ำต้อยนั่นก็ช่างผยองเกินไปแล้ว คิดว่าแค่รู้จักพวกคนที่สามารถต่อสู้ได้ ก็ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงแล้ว ฉันจะหาคนที่ต่อสู้เก่งกว่าไปจัดการมันเอง”

“เมื่อถึงเวลานั้นก็จะให้มันคุกเข่าสำนึกผิดต่อหน้าแก ทุบกระดูกทุกส่วนในร่างกายของมันให้แหลก ให้มันรับรู้ว่าชะตากรรมของการล่วงเกินตระกูลซูของเรานั้นต้องลงมืออย่างโหดเหี้ยมถึงจะพอ ไม่มีใครโหดเหี้ยมกว่าฉันแล้ว! แกแค่รอดูว่ามันตายทั้งเป็นได้เลย”

แววตาของซูเหวินปินปรากฏเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม และเริ่มคิดหาวิธีจัดการกับหลี่โม่แล้ว

ไม่เพียงแต่ต้องจัดการกับหลี่โม่เท่านั้น แต่ยังต้องให้หลี่โม่จ่ายคืนเป็นสิบเท่าร้อยเท่า ด้วยวิธีนี้เท่านั้นถึงจะกู้คืนเกียรติยศของคุณชายซูได้ และกู้คืนเกียรติยศของตระกูลซูได้