คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 421

กู้เจี้ยนหมินและหวังฟางกำลังทานอาหารอยู่ในร้านอาหารแห่งหนึ่ง เนื่องจากช่วงนี้มีเรื่องไม่สบายใจมากเกินไป คู่สามีภรรยาสูงอายุจึงไม่สนใจการทำอาหาร ดังนั้นจึงจัดการด้วยการทานอาหารที่ร้านอาหารตรงข้ามหน้าบ้าน

“ทั้งหมดต้องโทษหลี่โม่คนไร้ประโยชน์นั่น ถ้าไม่ใช่เพราะเขายั่วยุประธานโอวหยาง ก็คงจะไม่มาไกลถึงจุดนี้”

หวังฟางบ่นพึมพำเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง

“พอได้แล้วน่า มันเป็นแบบนี้ไปแล้ว ต่อให้คุณจะฆ่าเขาก็เปลี่ยนข้อเท็จจริงไม่ได้อยู่ดี คิดหาวิธีว่าต้องทำยังไงในอนาคตดีกว่า”

กู้เจี้ยนหมินเป็นกังวลอย่างยิ่งเมื่อเห็นว่าตระกูลกู้กำลังจะล้มละลาย และชีวิตในอนาคตจะลำบากเป็นอย่างมาก ดังนั้นจึงต้องคิดหาวิธีหาเงิน

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นและเห็นว่าเป็นสายจากบริษัท กู้เจี้ยนหมินพลันถอนหายใจหนัก ๆ แล้วรับสายด้วยมือที่สั่นเทา

“เสี่ยวหวู่ มีเรื่องอะไรก็บอกมาเถอะ บริษัทถูกกดจนอยู่ไม่ได้แล้วใช่ไหม?”

"ไม่ใช่ ไม่ใช่ บริษัทไม่เป็นไรแล้ว คำสั่งซื้อทั้งหมดได้รับการฟื้นฟูแล้ว ตอนนี้กำลังเร่งเพิ่มการจัดส่ง"

เมื่อเสี่ยวหวู่เห็นว่ากู้เจี้ยนหมินเข้าใจผิดก็อธิบายอย่างรีบร้อน

“หืม? นายไม่ได้ไข้ขึ้นใช่ไหม ประธานโอวหยางบังคับคนจำนวนมากให้ผิดสัญญา แล้วจะยังจัดส่งสินค้าได้ยังไง”

“คุณยังไม่รู้เหรอ? ประธานโอวหยางมาหาคุณหยุนหลานเพื่อขอขมาตั้งแต่เช้าตรู่ คำสั่งทั้งหมดได้รับการเรียกคืนแล้ว และยังมีการคำสั่งซื้อเพิ่มขึ้นมากมาย เพียงแต่ตอนที่คุณหยุนหลานจากไป เธอไม่ได้รับของขวัญที่ประธานโอวหยางให้เพื่อขอขมา ของพวกนั้นมันแพงเกินไป ผมเลยคิดว่าจะส่งไปที่บ้านคุณหยุนหลาน ก็เลยโทรติดต่อท่านอาวุโสก่อน”

กู้เจี้ยนหมินกลายเป็นหินอย่างสมบูรณ์ และสถานการณ์ที่เสี่ยวหวู่รายงานนั้นได้เกินขอบเขตการจินตนาการสูงสุดของกู้เจี้ยนหมิน

“นายหมายถึง ประธานโอวหยางขอขมาหยุนหลานแล้ว? ธุรกิจของบริษัทกลับมาฟื้นฟูอีกครั้งแล้วอย่างนั้นเหรอ?”

กู้เจี้ยนหมินถามซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขาอยากตรวจสอบให้แน่ใจว่าตัวเองประสาทหลอนไปแล้วหรือไม่

“ใช่ครับ พวกคุณอยู่บ้านหรือเปล่า ผมจะเอาของไปส่งที่บ้าน ของพวกนั้นมีมูลค่าเป็นหลายหมื่นและหลายแสนผมเกรงว่าถ้าทิ้งไปจริง ๆ คงจะชดเชยไม่ไหว”

“ลักพาตัว? พระเจ้า ลูกบาดเจ็บหรือเปล่า? แล้วทำไมยังอยู่บ้านอยู่ล่ะ? รีบไปตรวจร่างกายที่โรงพยาบาลเร็วเข้าเถอะ ถ้าเกิดบาดเจ็บภายในขึ้นมาจะทำยังไงล่ะ? อย่ามัวยืดยาด รีบไปกันได้แล้ว”

กู้เจี้ยนหมินรู้สึกประหม่าอยู่พักหนึ่ง แล้วลากกู้หยุนหลานเดินออกไปข้างนอก

“พ่ออย่ารีบสิคะ ยังมีหลี่โม่นะ เขาถูกทุบตีขนาดนั้นก็เพราะช่วยหนูไว้นะ”

กู้หยุนหลานกล่าวอย่างปวดใจ

“ก็สมควรแล้วนี่ ถ้าไม่ใช่เพราะเขาสร้างปัญหาและทนถูกทำร้าย แม่คิดว่าที่หลานถูกลักพาตัวไปก็เป็นเพราะเขาสร้างปัญหานั่นแหละ!”

หวังฟางตำหนิ

หลี่โม่แต่งตัวอย่างอึกอัด จากนั้นเดินออกจากห้องและพูดว่า "ผมไม่เป็นไร แค่อาการบาดเจ็บภายนอกน่ะ"