คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 437

เมื่อเห็นว่ากู้หยุนหลานและหลี่โม่เงียบไป โจวชุ่ยฮวาก็อดไม่ได้ที่จะแสดงรอยยิ้มเยาะเย้ย

“ของขวัญวันเกิดที่พวกเธอเตรียมให้คุณปู่คืออะไรบอกฉันหน่อยสิ ฉันขอดูหน่อย”

ใบหน้าของกู้หยุนหลานรู้สึกอายมาก ไม่มีของขวัญเตรียมไว้เลย เธอควรจะพูดอะไรดีในเวลานี้?

หลี่โม่เก็บโทรศัพท์มือถือของเขาและพูดด้วยรอยยิ้ม "เราแอบเตรียมของขวัญไว้แล้ว ถ้าพูดออกไปคงไม่เปฺ็นการเซอไพรซ์"

"หึหึ"

โจวชุ่ยฮวายิ้มอย่างเฉยเมยโดยคิดว่าหลี่โม่แค่แกล้งทำ เพราะเขาคงไม่กล้าหยิบของขวัญที่เตรียมไว้ออกมาเพื่อสร้างความอับอายให้ตัวเองหรอก

“กลัวขายหน้าเหรอ ไม่เป็นไรหรอก ทุกคนในครอบครัวรู้ว่านายมันคนขี้ขลาด ต่อให้นายเอาขนห่านไปให้ก็ไม่เป็นปัญหาหรอก ตราบเท่าที่นายยังให้ได้ ฮ่าฮ่าฮ่า"

กู้หยุนหลานรู้สึกหดหู่ใจ เธอก้มหน้าลงอย่างเศร้าสร้อย หลี่โม่จับมือกู้หยุนหลานพลางบีบเบา ๆ และพูดด้วยเสียงต่ำ "ไม่ต้องกังวลนะ ผมก็เตรียมไว้แล้ว ผมจะไม่ปล่อยให้คุณเสียหน้า”

กู้หยุนหลานยิ้มอย่างขมขื่น คิดเพียงว่าหลี่โม่กำลังปลอบโยนตัวเอง และไม่คิดว่าสิ่งที่หลี่โม่พูดจะเป็นความจริง

ใช้เวลาไม่นานรถก็แล่นเข้าสู่พื้นที่ชนบทแห่งใหม่ในชานเมือง อาคารขนาดเล็กสามชั้นของหมู่บ้านถูกจัดวางอย่างเป็นระเบียบทั้งสองด้านของถนน

ตระกูลหวังเป็นตระกูลที่มีชื่อเสียงในพื้นที่นี้ มีกวีนิพนธ์และหนังสือเก่าแก่นับศตวรรษและมีชื่อเสียงมากในหมู่บ้าน

อย่างไรก็ตาม ทั้งโจวชุ่ยฮวาและกู้หยุนหลานถือเป็นหลานสาว และพวกเธอไม่ได้ถูกบังคับว่าต้องต้อนรับแขกหรือไม่

โจวชุ่ยฮวารู้ว่าหวังจงเหิงและหวังจงเฉิงดูถูกหลี่โม่ และต้องการเห็นหลี่โม่ถูกเยาะเย้ย

"หยุนหลาน ไปฉลองวันเกิดคุณปู่ด้วยกัน แม้ว่าเราจะเป็นหลานสาวแต่พวกเราก็ต้องทำหน้าที่ให้ดีที่สุด"

กู้หยุนหลานไม่สามารถปฏิเสธได้เลย เธอทำได้เพียงพยักหน้าเล็กน้อย และนำหลี่โม่ โจวชุ่ยฮวาและหานจือเต๋อไปด้วยกัน

หลี่โม่และคนอื่น ๆ เดินไปที่ประตูคฤหาสน์หวัง หวังจงเหิงและหวังจงเฉิงมองไปที่หลี่โม่ด้วยรอยยิ้มเย้ยหยัน