คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 438

"อ้าว นี่ใครน่ะ ไม่ราชาข้าวนุ่มอันดับ 1 ในตำนานของโซลเหรอ นายมันคนไร้ค่าที่มาที่บ้านตระกูลหวังของเราเพื่อกินและดื่มใช่ไหม? วันนี้กินให้พอเลยนะ หลังจากกินเสร็จ นายก็เก็บของที่เหลือได้ ไม่มีปัญหา"

“ฉันกลัวว่าคุณปู่จะโกรธเมื่อเห็นไอ้ขยะนี่น่ะสิ ถ้าไม่อย่างนั้นนายก็แอบรออยู่ข้างนอกประตู แล้วฉันจะเอาอาหารที่คนอื่นไม่หมดใส่ถังมาให้ แอบกินในมุม และกินได้ไม่อั้น กินจนตายก็ไม่เป็นไร”

คำพูดของหวังจงเหิงและหวังจงเฉิงรุนแรงมาก พวกเขามองหลี่โม่อย่างเป็นขอทานชัด ๆ

โจวชุ่ยฮวาอดไม่ได้ที่จะปิดปากและยิ้ม "ฮ่าฮ่าฮ่า จริง ฉันเห็นด้วย ถ้าไอ้คนไร้ค่านี่มานั่งโต๊ะร่วมงานเลี้ยงกับพวกเรา แล้วปล่อยให้คนอื่นรู้ว่านี่คือไอ้ขยะ มันคงเป็นเรื่องน่าอายสำหรับคุณปู่หวัง ใช่ไหมจือเต๋อ?”

หานจือเต๋อพยักหน้าอย่างแรง "ใช่เลย หยุนหลานเป็นคนแบบไหนกัน? ถ้าทุกคนรู้ว่าเธอแต่งงานกับคนแบบนี้ ทุกคนคงถกกันเรื่องนี้ มันจะทำให้หยุนหลานอับอายเปล่า ๆ นะ"

กู้หยุนหลานก้มหน้าลงเล็กน้อย หลี่โม่มองไปที่หวังจงเหิงและคนอื่น ๆ อย่างเงียบ ๆ โดยไม่พูดอะไร

ดูเหมือนว่ากู้หยุนหลานและหลี่โม่จะยอมรับชะตากรรมของพวกเขา และไม่สำคัญว่าพวกเขาจะพูดอะไร

หวังจงเหิงชำเลืองมองใบหน้าซึ่งไร้อารมณ์ของหลี่โม่และรู้สึกรังเกียจเล็กน้อยในใจ

“แกมัวยืนทำอะไรวะไอ้ขี้แย รอใครมาดูแกเล่นตลกหรือไง รีบไปนั่งหลบสักมุมเถอะ อย่ามาทำหน้าบึ้งที่นี่”

เมื่อได้ยินหวังจงเหิงพูดมากเกินไป หวังซูหยุนก็ทนไม่ได้อีกต่อไป

หวังซูหยุนผู้ซึ่งได้รับปริญญาโทสองใบในมหาวิทยาลัยอันดับหนึ่ง มีความรู้และมีเหตุผลพอสมควร และก็ไม่พอใจมากกับการกระทำของหงัวจงเหิงและคนอื่น ๆ

หวังจงเหิงไม่โต้เถียงกับหวังชูหยุนอีกต่อไป และหันหน้าไปมองหลี่โม่ด้วยความเย้ยหยัน "ทำไมแกไม่พูดล่ะ? เราคุยกันมานานแล้ว แต่แกยังเฉย มันไม่หยาบคายไปหน่อยหรือไง”

เมื่อหวังฟางและกู้เจี้ยนหมินเห็นฉากนี้ จมูกของพวกเขาก็บิดเบี้ยวด้วยความโกรธ ทั้งคู่มีสีหน้าอับอาย พวกเขาเดินผ่านหลานของตระกูลหวัง และรีบไปที่ประตูของบ้านด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม

หวังเหม่ยยิ้มอย่างมีชัยและเดินไปพูดว่า "จงเหิง จงเฉิง พวกเธอทุกคนมีศักดิ์ศรี อย่าโต้เถียงกับคนไร้ค่าแบบนี้ มันจะดูไร้ค่าไปด้วย รู้หรือเปล่า"

“อ๋อ เข้าใจแล้วครับ คุณป้า เราก็แค่ล้อเล่นกับพี่เขยไร้ประโยชน์นี่เอง ถ้าเราอยากเถียงกับเขาจริง ๆ เขาคงเสร็จเราไปนานแล้ว”

“เตรียมตัวแล้วเข้าไปในบ้าน แขกน่าจะเกือบมาแล้ว”