"ใครใช้ให้นายมาดูหมิ่นหยุนหลาน ถ้านายกล้าพูดจาดูหมิ่นหยุนหลานอีก ฉันก็จะต่อยหน้านายอีก!"
หลี่โม่พูดอย่างเย็นชาที่สุด
"บัดซบ! วันนี้ถ้าฉันไม่ฆ่าแก วันนี้แกไม่ตายอย่ามาเรียกฉันว่าหวังอีก !"
หวังจงเหิงเพียงต้องการแก้แค้น เขากวาดสายตาไปรอบ ๆ มองหาอะไรบางอย่างที่จะใช้ประโยชน์ได้เพื่อต้องการที่จะฆ่าหลี่โม่
หวังจงเฉิงเห็นว่าสถานการณ์เริ่มไม่ดี จึงดึงหวังจงเหิงไว้พูดว่า "พี่จงเหิง พวกเรากลับกันเถอะ เรื่องนี้ปล่อยให้คุณลุงจัดการเถอะ"
หวังจงเหิงยังหาตัวช่วยไม่ได้ และคิดได้ว่าสิ่งที่หวังจงเฉิงพูดก็ถูก ดังนั้นเขาจึงชี้ไปที่หลี่โม่อย่างดุดัน
"แกรออยู่ที่นี่เถอะ เดี๋ยวฉันจะให้แกดูอะไร วันนี้ฉันจะถลกหนังของแก"
เมื่อหวังจงเหิงหันพูดคำหยาบจบก็หันหลังและเดินจากไป หวังจงเฉิงจ้องไปที่หลี่โม่อย่างชั่วร้ายและพูดอย่างเห็นด้วย "ไอ้เศษขยะ แกไม่รู้ว่าแกกำลังเล่นอยู่กับใคร แกรอก่อนเถอะ พวกฉันจะกลับมาชำระแค้นกับแก!"
"แล้วฉันจะรอพวกนาย"
หลี่โม่พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา และเดินกลับไปนั่งที่ของตนเอง
กู้หยุนหลานและหวังซูหยุนก็กลับมาที่ของตัวเอง ทั้งสองถอนหายใจพร้อมกัน
"หลี่โม่ คุณก็ใจร้อนเกินไป ทำไมต้องไปมีเรื่องปัญหากับพวกเขาด้วย แบบนี้ฉันกลัวว่าจะ… "
กู้หยุนหลานลูบใบหน้าของเธออย่างเป็นกังวล แต่เธอไม่สามารถพูดคำต่อไปนี้ได้
เมื่อหวังซูหยุนเห็นหลี่โม่ยังไม่รีบไป เธอก็เริ่มไม่พอใจและดึงกู้หยุนหลานไปพูดว่า "พี่หยุนหลาน พี่คงไม่อยากให้ทุกอย่างมันแย่ไปกว่านี้ใช่ไหม ให้เขารีบไปขอโทษเถอะ เป็นทางออกที่ดีนะ พี่ช่วยไปเกลี้ยกล่อมเขาหน่อยสิ"
"พี่อย่าเอาแต่ตามใจเขา ถ้าคุณลุงโกรธขึ้นมา ผลที่ตามมาจะร้ายแรงกว่านี้นะพี่ คุณลุงคงจะเอะอะโวยวายจนถึงที่สุด”
หวังซูหยุนเตือนด้วยความหวังดี เพราะไม่อยากให้ปัญหาบานปลายไปมากกว่านี้ ขืนเป็นเรื่องใหญ่โต งานเลี้ยงวันเกิดวันนี้คงจะจัดต่อไปไม่ได้
กู้หยุนหลานส่ายหัว "ซูหยุน ขอบคุณสำหรับความหวังดีของเธอนะ อีกอย่างหลี่โม่ก็ไม่ได้ทำอะไรผิด พี่จะให้เขาไปสารภาพผิดได้ยังไงกัน"
"ถ้าเป็นความผิดของพวกเรา พวกเราจะรับผิดไว้เอง แต่พวกเราไม่ได้ทำอะไรผิด ทำไมจะต้องรับผิดด้วยล่ะ? ก็แค่หลี่โม่เขาใจร้อนไปหน่อยเท่านั้นเอง"
กู้หยุนหลานรู้สึกว่าหลี่โม่ไม่ได้เป็นฝ่ายผิด หากมีคนอย่างหวังจงเหิงมาดูถูกเหยียดหยามแบบนี้ เธอก็คงอดไม่ได้ที่จะลุกขึ้นมาต่อสู้เช่นกัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...