คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 452

แม้ว่าที่นั่นจะยังเป็นพื้นที่รกร้างว่างเปล่าอยู่ แต่ตราบใดที่มันได้รับการพัฒนา มันจะกลายเป็นเสาหลักแห่งความเจริญใหม่ของเศรษฐกิจในกรุงโซล อาจกล่าวได้ว่าเป็นตัวแทนแห่งใหม่ในอนาคตของการพัฒนาเศรษฐกิจของกรุงโซล!

นั่นไม่ใช่ดินแดนรกร้าง แต่กลับเป็นดินแดนสีทองเล็ก ๆ ที่ที่ซึ่งธนบัตรจำนวนนับไม่ถ้วนสามารถเติบโตได้ในอนาคต!

เพราะนั่นเป็นพื้นที่รกร้างที่ซื้อโดยบริษัทหยุนจงหลานผู้ลึกลับ เพื่อเป็นสถานที่ที่ใช้สร้างคณะแพทย์ที่ใหญ่ที่สุดในโซล！

ที่ดินผืนนั้นร้อนแรงที่สุดในตอนนี้!

เพราะนักลงทุนลงทุนเป็นพันล้านดอลลาร์!

“ปู่มีความสุขจริง ๆ ที่มีหลานชายที่ฉลาดและมีความสามารถเช่นนี้ หลานยังมีความผูกพันกับบริษัทหยุนจงหลาน และในอนาคตตระกูลหวังจะเจริญรุ่งเรืองและกลายเป็นตระกูลอันดับหนึ่งในกรุงโซลอย่างแน่นอน”

“นี่คือผู้สืบทอด หากตระกูลหวังสืบทอดโดยหวังจงฉวนในอนาคต เขาจะสามารถพัฒนาได้ดี เป็นชายหนุ่มที่มีศักยภาพสูง”

"สุดยอดไปเลย หลายคนกำลังอยากทำสัญญาการพัฒนาในพื้นที่รกร้างในเขตชานเมืองทางใต้ของบริษัทหยุนจงหลาน ไม่ว่ากลุ่มการเงินกี่กลุ่มพร้อมที่จะเอาชนะ ปู่ไม่คิดว่าหวังจงฉวนจะริเริ่มก่อน"

แขกรับเชิญต่างชื่นชมหวังจงฉวนอย่างชื่นมื่น ซึ่งทำให้หวังจินไห่รู้สึกไม่มีความสุขจนขบกรามแน่น

“หลานชายของปู่ มานั่งข้าง ๆ นี่สิ ปู่ชื่นชมหลานมาตั้งแต่เด็ก ไม่เสียแรงจริง ๆ ที่ปู่ชื่นชมหลาน”

ขณะที่พูด คุณปู่หวังก็ผลักหวังจินไห่ "ไปนั่งอีกที่ แล้วให้จงฉวนมานั่งข้าง ๆ ฉัน"

หวังจินซานมองไปที่หวังจินไห่อย่างมีชัย เมื่อมองดูการแสดงออกของหวังจินไห่ราวกับคนท้องผูก เขาก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ

"จินไห่ ฉันเสียใจกับนายจริง ๆ แต่เพราะพ่อของเรารักจงฉวนมาก ฉันรู้สึกผิดจริงที่นายต้องมานั่งข้าง ๆ ฉัน"

หวังจินไห่รู้สึกเสียใจมาก เขามีแต่ความเสียเปรียบหากจะแข่งขันกันทางครอบครัว และด้วยรูปลักษณ์ของหวังจงฉวน ก็ยิ่งยากที่จะยืนหยัดได้ในอนาคต

ตอนนี้เขาถูกคุณปู่ไล่ไปนั่งข้าง ๆ หวังจินไห่ รู้สึกได้ว่าชายชรากำลังบอกเป็นนัยว่าลูกคนที่สามได้ถูกออกจากเกมแล้ว

หวังจินไห่เบื่อที่จะได้ยินเรื่องนี้ จึงนิ่งเงียบโดยคิดในใจว่าเขาต้องรีบเปลี่ยนประเด็น มิฉะนั้นซานฟางจะต้องอับอายไปมากกว่านี้ อาจจะถูกบีบจนตายก็ได้

คุณปู่หวังมีความสุขมากที่ได้ยินเช่นนั้น เขาจับมือของหวังจงฉวนและพูดว่า "ที่ทุกคนพูดมาทั้งหมดก็ถูก ฉันวางแผนที่จะให้จงฉวนรับตำแหน่งผู้สืบทอดตระกูลหวังอยู่แล้ว ฉันจะขอให้ทุกคนช่วยดูแลจงฉวนด้วยในอนาคต”

แขกต่างยกยออีกครั้ง แสดงถึงว่าพวกเขาจะดูแลหวังจงฉวนอย่างดีแน่นอน และจะช่วยตระกูลหวังยกระดับให้สูงขึ้น

หวังจินซานภูมิใจมากและพูดด้วยรอยยิ้ม "จงฉวน ลูกเห็นไหม ลุง ๆ ป้า ๆ มาที่นี่เพื่อยกย่องลูก ทำไมลูกไม่ดื่มอวยพรให้พวกเขาหน่อย เพื่อเป็นการเคารพไงล่ะ"

หวังจงฉวนเข้าใจว่าพ่อของเขาหมายถึงอะไร เขาต้องการใช้โอกาสนี้สร้างความสัมพันธ์อันดีกับแขก และในขณะเดียวกันก็หาข้ออ้างเพื่อสืบทอดตำแหน่งทายาท

“ขอบคุณครับคุณพ่อที่เตือนผม ผมขอเคารพคุณลุงทุกท่าน ขอบคุณลุงคุณป้า ที่เมตตาผม”

เมื่อเห็นว่าหวังจงฉวนกำลังจะดื่มเคารพ หวังจินไห่ก็ไม่สามารถอดกลั้นได้อีกต่อไป และพูดด้วยใบหน้าที่มืดมนว่า "อย่ารีบร้อนที่จะดื่มเคารพกันเลย หยุนหลานกับหลี่โม่ยังไม่ได้อวยพรวันเกิดคุณปู่เลยนะ"