คำพูดของหวังจินไห่ทำให้ทุกคนนึกถึงหลี่โม่และกู้หยุนหลานที่ถูกลืมอยู่มุมห้อง
หวังจงเหิงมองไปที่หลี่โม่ด้วยสายตาที่เคียดแค้นและพูดด้วยความเย้ยหยัน "ทำไมพวกเธอถึงนิ่งไป ไม่รู้จักที่จะเป็นฝ่ายเริ่มมอบของขวัญวันเกิดแก่คุณปู่ก่อนหรือไง หรือว่าพวกเธอกำลังเคียดแค้นจงเกลียดจงชังอยู่ในใจกันล่ะ”
กู้หยุนหลานตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ไม่ใช่ว่าเธอไม่ต้องการให้ของขวัญวันเกิด แต่เธอไม่ได้เตรียมตัวก่อนเลยจริง ๆ เธอไม่ได้เตรียมของขวัญวันเกิดมาด้วย
แม้ว่าหลี่โม่จะปลอบเธอมาว่าเตรียมมา แต่กู้หยุนหลานก็ไม่เชื่อเลย
ตอนนี้ตระกูลหวังกล่าวถึงพิธีวันเกิด กู้หยุนหลานไม่รู้ว่าจะจัดการกับมันอย่างไร
เมื่อเห็นท่าทางเฉื่อยชาของกู้หยุนกลานแล้ว หวังจงเหิงก็ยิ้มอย่างร่าเริงออกมา "ฮ่าฮ่าฮ่า เธอสองคนไม่ได้เตรียมตัวมาใช่ไหมล่ะ?"
กู้หยุนหลานก้มหน้าลงด้วยความลำบากใจ ไม่รู้จะตอบอย่างไร เธอเม้มริมฝีปากอยู่ครู่หนึ่ง และในที่สุดก็พูดอย่างกล้าหาญ "หนูลืมเอาของขวัญวันเกิดมา หนูขอโทษจริง ๆ ค่ะ"
ทันทีที่คำพูดของกู้หยุนหลานเปล่งออกมา ก็เกิดความเงียบขึ้นในห้องโถง ทุกคนต่างมองไปที่กู้หยุนหลานและหลี่โม่ด้วยสายตาแปลก ๆ
หวังฟางและกู้เจี้ยนหมินตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง พวกเขาต่างเป็นใบ้เหมือนมีอะไรจำนวนนับไม่ถ้วนวิ่งอยู่ในใจ
วันสำคัญอย่างนี้ ของขวัญวันเกิดชิ้นสำคัญขนาดนี้ กลับลืมเอามา!
พูดออกไปแบบนี้แล้วใครจะเชื่อ ในอนาคตทั้งญาติและเพื่อน ๆ จะคิดอย่างไรกับครอบครัวหวัง!
หัวใจของกู้เจี้ยนหมินกำลังคำรามอย่างดุเดือด
จิตใจของหวังฟางว่างเปล่าและเธอก็คิดอะไรไม่ออก
หวังเหม่ยก้มหน้าแล้วพูดว่า "นี่มันน่าขายหน้าเกินไป หยุนหลาน เธอช่างน่าผิดหวังจริง ๆ เธอรู้ไหมว่า คุณปู่ของเธอจะเสียใจแค่ไหนที่เธอทำแบบนี้! เธอมันไม่มีหัวใจ! ถ้าฉันรู้ว่าเธอเป็นแบบนี้ ฉันจะไม่ไปรับครอบครัวของเธอมาด้วยหรอกนะ!”
หวางจินไห่แอบดีใจ แอบปรบมือให้กับความคิดของตัวเองเมื่อครู่ ต่อให้เป็นผู้นำครอบครัวก็ไม่สามารถทักท้วงอะไรได้ ความสนใจทั้งหมดถูกดึงดูดไปที่หลี่โม่และกู้หยุนหลาน
ปึง!
หวังจินไห่ตบโต๊ะอย่างแรงและตะโกนออกมา "กู้หยุนหลาน หลี่โม่! พวกเธอต้องการอะไร! ที่สร้างปัญหาก่อนหน้านี้ก็ถือว่าแล้วกันไป แต่ตอนนี้ยังมาไม่มีของขวัญวันเกิดอีก นี่พวกเธอยังเป็นคนอยู่หรือเปล่า? หรือว่าพวกเธอยากจนเหลือเกินจนไม่สามารถซื้อของขัวญสักชิ้นได้หรือไง?!"
"ถ้าพวกเธอจะไม่มีเงินที่จะเตรียมของขวัญวันเกิด ก็บอกมาสิ ลุง ๆ ป้าๆ จะไม่ช่วยได้อย่างไร แต่ดูสิ่งที่พวกเธอกำลังทำสิ! นี่มันเป็นการฝังตระกูลหวังของเราไปจนตาย!"
หวังจินซานกล่าวพร้อมกับขมวดคิ้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...