คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 457

ทั้งหวังฟางและกู้เจี้ยนหมินหัวหดและก้มหน้าลง พวกเขาไม่สามารถเอ่ยปากพูดอะไรอะไรได้เลย

สองสามีภรรยาคิดว่านี่มันเป็นการเสียหน้าสุด ๆ ทั้งหมดเป็นเพราะหลี่โม่ไร้ประโยชน์ทำอะไรไม่ได้ ดังนั้นทั้งหวังฟางและกู้เจี้ยนหมินก็ไม่สามารถหักล้างคำพูดเหล่านี้ได้

หวังจงฉวนแสดงรอยยิ้มของผู้ชนะ แต่ก็ไม่ได้ต่อปากต่อคำกันต่อ และกลับไปเริ่มดื่มไวน์ต่อเพื่อขับเคลื่อนบรรยากาศของงานเลี้ยง

มีหวังจงฉวนเป็นผู้ขับเคลื่อนบรรยากาศของงานเลี้ยงวันเกิด ทำให้ทั้งงานมีชีวิตชีวาขึ้น แขกและญาติพี่น้องมีช่วงเวลาที่ดี และผู้คนต่างพูดเยินยอให้ถูกใจคุณปู่หวัง

หลังจากดื่มไวน์และลิ้มรสอาหารไปแล้วเล็กน้อย หวังจงเหิงและหวังจงเฉิงที่ดื่มไปมากเล็กน้อย ทั้งสองมองหน้ากันแล้วหันไปมองที่ที่หลี่โม่และกู้หยุนหลานอยู่ตรงนั้นพร้อมกัน

ด้วยฤทธิ์สุราและความนึกคิดอยากหาความสนุก ทั้งสองจึงมีความคิดที่จะเล่นพิเรน

หวังจงเหิงหยิบแก้วไวน์กับไวน์ขึ้นมาหนึ่งขวดและไปทางหลี่โม่ หวังจงเฉิงรีบตามมาด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ยบนใบหน้าของ

“คนไร้ค่า นายไม่รู้จักมารยาทเลย ในฐานะน้องเขยของเรา นายไม่รู้หรือว่าต้องดื่มไวน์กี่แก้วเราถึงจะได้เป็นพี่น้องกัน? นี่พวกเราต้องมาหานายเพื่อดื่มอวยพรด้วยหรือไง? "

"หยุนหลาน สามีผู้ไร้ค่าของเธอไม่เข้าใจกฎจริง ๆ ไหนลองบอกหน่อยซิว่าวันนี้เขาว่าทำอะไรไปบ้าง นี่ก็แค่เป็นการลงโทษด้วยการกรอกไวน์ใส่ปากมันสักสามขวด"

หลี่โม่ชำเลืองมองคนสองคนที่กำลังอยู่ในอาการมึนเมาและไม่ต้องการพูดคุยหรือเสวนาอะไรกับพวกเขาเลย

เมื่อเห็นหลี่โม่เพิกเฉยต่อเขา ความโกรธของหวังจงเหิงและหวังจงเฉิงก็เพิ่มขึ้น ควบคู่ไปกับฤทธิ์ของแอลกอฮอล์และปะทุออกมาจากการแสดงออกทางสีหน้าของพวกเขา

“ให้ตายเถอะ นี่แกทำหน้าตาเฉยใส่เราเหรอ กล้าดียังไงมาเมินเฉยใส่เรา แกนี่ช่างทำตัวตลกจริง ๆ แกควรดื่มไวน์ขวดนี้ซะ ไม่งั้นวันนี้แกคงไม่ได้ออกไปจากที่นี่แน่”

หวังจงเหิงวางขวดไวน์ในมือต่อหน้าหลี่โม่แล้วจ้องมองหลี่โม่อย่างดุเดือด เขายังยืนกรานที่จะให้หลี่โม่ดื่ม

กู้หยุนหลานทนไม่ได้อีกต่อไป และพูดพร้อมกับเลิกคิ้ว "พวกนายหยุดสร้างปัญหาได้แล้ว จะกลั่นแกล้งหลี่โม่ไปเพื่ออะไรกัน!"

"รังแกงั้นเหรอ เราก็แค่อยากให้มันชดใช้ หยุนหลาน เธอปกป้องไอ้ไร้ค่านี่มากเกินไปแล้ว มันมีดีอะไร? หรือว่าเขาเก่งเรื่องบนเตียง เธอก็เลยขาดเขาไม่ได้!"

“ไอ้ไร้ค่านี่จะเก่งเรื่องบนเตียงได้ยังไง? ฉันคิดว่าเขาเป็นผู้ชายสามวิ หรือว่าหยุนหลานจะมีงานอดิเรกอย่างอื่น เช่น หาผัวชั่ว ๆ และจับผัวเลวคนนี้ จะได้รู้สึกตื่นเต้นเหรอ?”

คำพูดของหวังจงเหิงและหวังจงเฉิงนั้นอุกอาจมากขึ้นเรื่อย ๆ ดวงตาของกู้หยุนหลานแดงก่ำด้วยความโกรธและจ้องมองพวกเขาอย่างโกรธเคือง

หัวใจของหลี่โม่ลุกเป็นไฟ เขาจ้องมองทั้งสองด้วยสายตาเย็นชา มือของเขากำแน่นพร้อมที่จะสอนบทเรียนให้สองคนนั้น

หวังจงเหิงมองไปที่ดวงตาของหลี่โม่ ในใจของเขาเกิดกังวลขึ้นมาเล็กน้อย แต่ก็ยังปากเก่ง "แก ไอ้คนไร้ค่า เลิกมองฉันด้วยสายตาแบบนั้นซะ แกคิดว่าสายตาของแกจะฆ่าคนได้เหรอไง?!"