คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 456

เมื่อหวังจินซานเห็นว่าไม่พบคุณหลี่ เขาคิดว่าเขาต้องกลับมาคุยหัวข้อเก่า เขาจะปล่อยให้หลี่โม่เจ้าหนูท่อตัวนี้ทำเสียโอกาสที่จะอวดลูกชายคนโตของเขาไม่ได้

“อย่าแม้แต่จะเอ่ยถึงคนไร้ค่านั่น มันทำให้ทุกคนอารมณ์เสียโดยไม่มีเหตุผล ทำลายบรรยากาศงานดี ๆ ของเรา จงฉวนรีบยกแก้วเคารพทุกท่านได้แล้ว”

หวังจงฉวนยกแก้วของเขาและยืนขึ้น ทักทายกับผู้ที่มางานด้วยความเคารพ "จงฉวนมาที่นี่เพื่อขอบคุณทุกท่านที่ดูแลผม ยังมีหลายสิ่งหลายอย่างที่ต้องการคำแนะนำ ผมหวังว่าตอนนั้นทุกท่านจะยินดีที่จะให้คำแนะนำแก่ผมนะครับ"

คำพูดของหวังจงฉวนเต็มไปด้วยทุ่งดอกไม้ ซึ่งไม่เพียงแต่ยกยอตัวเองเท่านั้น แต่ยังทำให้แขกทุกคนมีความสุขอีกด้วย

แขกทุกคนยกแก้วขึ้นและดื่มร่วมกับหวังจงฉวน

"จงฉวนมีช่างเก่งจริง ๆ ครั้งนี้เขาชนะสัญญาการพัฒนาพื้นที่รกร้างในเขตชานเมืองทางใต้ ถ้าเขามีความสัมพันธ์กับบริษัทหยุนจงหลาน ในอนาคตเขาจะไร้ขีดจำกัด"

"บริษัทหยุนจงหลานลงทุนครั้งใหญ่ในครั้งนี้ ฉันได้ยินมาว่ากลุ่มที่อยู่เบื้องหลังนั้นทรงพลังมาก ตราบใดที่คุณใกล้ชิดกับพวกเขา คุณจะมีเงินมากมายในอนาคต"

"ตราบใดที่พื้นที่รกร้างในชานเมืองทางตอนใต้สามารถพัฒนาได้ดี ตระกูลหวังก็จะสามารถเจริญรุ่งเรืองได้ในอนาคต และมันจะง่ายที่จะเริ่มต้นการพัฒนาอย่างรวดเร็ว จงฉวนได้นำตุ๊กตาทองกลับมาให้ตระกูลหวัง”

ผู้คนยกยอไม่ขาดสาย และแขกเหรื่อต่างพาชมหวังจงฉวนอย่างมีความสุข ไม่พูดคงไม่ได้ที่จะบอกว่าหวังจงฉวนจะพัฒนาไปอีกระดับหนึ่งในอนาคต และพวกเขาจะขอร้องให้หวังจงฉวนทำสิ่งต่าง ๆ ในตอนนั้น

เมื่อฟังคำชมจากแขกแล้ว หวังจงฉวนก็หุบยิ้มไม่ได้ เขารู้สึกว่าวันนี้เป็นวันที่รุ่งโรจน์ที่สุดในชีวิตของเขาและมันช่างเบิกบานจริง ๆ

หวังจินซานยิ้มอย่างมีชัย รู้สึกว่าตำแหน่งของผู้นำครอบครัวนั้นมั่นคงราวกับภูเขา และทุกอย่างเกี่ยวกับตระกูลหวังครอบครัวของเขาจะเป็นผู้ตัดสิน

"ขอบคุณที่รักจงฉวนของเรา จงฉวนยังเด็กอยู่ และจะต้องมีหลายสิ่งหลายอย่างที่ต้องการความช่วยเหลือจากพวกคุณในอนาคต ฝากดูแลเขาในอนาคตด้วยนะครับ ผมขอดื่มเคารพให้ทุกท่าน"

หวังฟางกำกำปั้นของเธอแน่น และเมื่อเธอกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง หวังจงฉวนก็ถามว่า "คุณป้า ขยะของป้า เอ๊ะ ไม่สิ ต้องบอกว่าลูกเขยของคุณป้าทำงานที่บริษัทไหน ตำแหน่งอะไร เงินเดือนเท่าไหร่เหรอครับ?"

เมื่อได้ยินคำถามของหวังจงฉวน หวังฟางหน้าแดงอย่างถูกเย้าะเย้ย เธอถือถ้วยชาและแกล้งก้มหน้าดื่มชาไม่ตอบอะไรหวังจงฉวน

หวังจงฉวนไม่โกรธ และยังคงพูดอย่างใจเย็น "ผมได้ยินมาว่าลูกเขยของป้าทำงานพาร์ทไทม์ในร้านเสริมสวยใช่ไหมครับ? แบบนี้ไม่ได้หรอกนะครับ ต้องจัดการหางานที่จริงจังให้เขา ไม่ทราบว่าลูกเขยของคุณป้ามีการศึกษาระดับไหนเหรอครับ?”

มือของหวังฟางที่ถือถ้วยด้วยมือสั่น เธอกัดฟันกรอดเพื่ออดกลั้นไม่ให้ตัวเองร้องไห้

"มันไม่ง่ายที่จะหางานโดยไม่มีใบปริญญา ที่สุขาภิบาลยังขาดคนทำความสะอาดห้องน้ำ ฉันคิดว่างานนี้ค่อนข้างเหมาะกับเขาเลยนะ"

มีคนพูดเย้ยหยัน