คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 467

แขกแต่ละคนต่างพากันพูดคุยถึงตัวตนของเฉียนฝูกันทีละคน และเมื่อพวกเขามองไปที่เฉียนฝูแววตาของพวกเขาก็เปลี่ยนเป็นประกาย เหมือนกับหมาป่าที่กำลังหิวโหยเมื่อเห็นเนื้อแดง พวกเขาแต่ะละคนต้องการที่จะกระโจนเข้าไปกอดที่ต้นขาของเฉียนฝู

อย่าว่าแต่การได้กอดต้นขาเลย แค่ได้สัมผัมเพียงนิ้วเท้าของเฉียนฝู ก็สามารถมีชีวิตที่มีสุขสบายและมีความสุขได้ไปทั้งชาติ

"การที่สามารถพบท่านประธานเฉียนที่นี่ได้ จะต้องรีบเข้าไปทำความรู้จักเพื่อสร้างความสัมพันธ์อันดี"

“ขอแค่ได้คุยกับท่านประธานเฉียนสักคำสองคำ ก็ถือเป็นพรสำหรับคุณและฉันแล้ว ยิ่งถ้าหากสร้างความประทับใจที่ดีต่อท่านประธานเฉียนได้ ก็คงจะยิ่งตื่นเต้นจนนอนไม่หลับทั้งคืนแน่เลย"

"รีบเข้าไปทักทายท่านประธานเฉียนกันเถอะ ช้าไปจะไม่มีที่ยืนนะ ทุกคนเร็วเข้า"

แขกทุกคนพร้อมที่จะเคลื่อนไหวแล้ว คุณปู่หวังก็ลุกลี้ลุกลนอย่างกับไฟจะไหม้บ้าน และพูดด้วยความตื่นเต้นว่า "พวกแกยังจะมัวใจเย็นกันอีก รีบพาฉันไปที่นั่น ฉันจะเข้าไปทักทายท่านประธานเฉียน

หวังจินซาน หวังจินไห่ช่วยกันพยุงคุณปู่หวังเดินอย่างรวดเร็วไปตรงไปที่เฉียนฝู

หวังจงฉวน หวังจงเหิง หวังจงเฉิงสีหน้าของพวกเขาเริ่มแสดงอาการไม่พอใจ เขาไม่ได้ฟังการสนทนาของแขกพวกนั้น พวกเขามัวแต่สงสัยว่าทำไมหลี่โม่ถึงนั่งในรถโรลส์-รอยซ์แฟนทอมได้?

ถ้าเป็นรถโรลส์-รอยซ์ธรรมดาก็ว่าไปอย่าง แต่นี่มันสามารถเข้าไปนั่งในรถโรลส์-รอยซ์แฟนทอมราคาหลายสิบล้าน มันไม่ใช่ที่ที่คนน่าสมเพชอย่างไอ้หลี่โม่ควรจะนั่งเลย!

“มันจะมากไปแล้วไอ้หลี่โม่ มันเรียกร้องความสนใจไปหมดแล้ว มันคิดว่ามันเป็นเจ้าชายแห่งแดนมังกรหรือไง”

“จะปล่อยให้มันมาทำการแสดงที่นี่ไม่ได้ ต้องไปแสดงฝีมือให้มันเห็น”

หวังจงเหิงและหวังจงเฉิงพึมพำบางอย่าง แล้วพวกเขาก็พุ่งตรงไปหาหลี่โม่ด้วยกัน หวังจงฉวนก็ตามมาติด ๆ เขารู้สึกไม่สบายใจ

คุณปู่หวังและแขกทุกคนเดินตรงไปที่เฉียนฝู ต้องการที่เข้าใกล้เฉียนฝู ผู้คนเริ่มเดินกันช้าลง แต่ละก็คนมัวแต่คิดอยู่ในหัวว่าจะเข้าไปทักทายเฉียนฝูอย่างไร

เฉียนฝูโกรธมากจนปอดของเขาระเบิด เขาชี้ไปที่หวังจงเหิงและหวังจงเฉิงและคำรามใส่ด้วยความโกรธจัด "ต่อหน้าฉันกล้าพูดแบบนี้! พวกแกอยากตายใช่ไหม?!"

"นี่ ไอ้แก่แกมันหยิ่งยโสไม่เบา คงอยากจะสัมผัสที่พื้นประตูหน้าบ้านของพวกเราดูใช่ไหม แกอย่าคิดว่าพวกเราจะกลัวแก ที่เมืองกรุงโซลเนี่ย ไม่มีอะไรที่ตระกูลหวังของพวกเราทำไม่ได้"

"ฉันจะบอกแกให้ไอ้แก่ หลี่โม่มันให้แกเท่าไหร่ ? พวกฉันให้แกมากกว่ามันสองเท่า แค่แกยอมเปิดโปงมัน ฉันจะให้แกเพิ่มห้าสิบเท่าก็ยังได้"

เฉียนฝูเริ่มสั่นสะท้านไปทั้งตัว "ให้ตายเถอะ พวกแกนี่มันหาเรื่องตายจริง ๆ ต่อให้ตระกูลหวังของพวกแกจะยิ่งใหญ่มาจากไหน แค่ฉันสั่งคำเดียว ตระกูลหวังของพวกนายจะถูกกำจัดในไม่กี่นาที!"

"ถุย!"

หวังจงเหิงถ่มน้ำลายไปหนึ่งทีและพูดอย่างเย่อหยิ่งว่า "ไอ้แก่ แสดงได้ไม่เลวเลยนี่ คงไปเรียนการแสดงมาสินะ คนที่อยู่กับไอ้หลี่โม่คนไร้ประโยชน์นี่ ก็ไม่มีใครที่เอาไหนเลยสักคน ฉันดูแล้วแกก็แค่ไอ้โง่คนนึง"