คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 468

"แกยังกล้าพูดจายโสกับพวกฉัน ถ้าไม่ใช่เพราะพวกฉันทุกคนมีจิตใจเคารพคนแก่และรักเด็กล่ะก็ ฉันจะอัดแกให้เละจนไม่มีใครจำแกได้เลย"

หวังจงเหิงและหวังจงเฉิงยังคงพูดจาอย่างไร้ยางอาย คุณปู่หวังที่ยืนอยู่ไม่ไกลตกใจมากจนเกือบจะหมดสติ แต่พวกเขายังคงพึมพำต่อไปไม่หยุด "อุบาท ใครช่างกล้าเลี้ยงไอ้อุบาทสองตัวนี้ให้โตมาได้กัน!"

หนังตาของหวังจินซานและหวังจินไห่กระตุก แก้มของพวกเขาก็กระตุกหนุบ ๆ และเลือดทั่วร่างกายของพวกเขากำลังจะแข็งตัว

แขกที่อยู่ด้านข้างทุกคนมองไปที่สมาชิกของตระกูลหวังด้วยสายตาแปลก ๆ รู้สึกว่าตระกูลหวังครั้งนี้จะต้องเจอกับศึกหนัก ทำให้หวู่เต้าเหวินขุ่นเคืองพวกเขายังคงหาวิธีชดเชยได้ แต่ทำให้เฉียนฝูขุ่นเคือง กลัวว่าตระกูลหวังจะถูกกำจัดได้ในชั่วพริบตาเดียว

"นี่หลานชายของตระกูลหวังเป็นบ้าอะไร ทำไมกล้าพูดแบบนั้นกับท่านประธานเฉียน พวกเราอย่าไปยุ่งกับเรื่องนี้เลยดีกว่า"

"ฉันว่าสถานการณ์ไม่น่าจะดี ท่านประธานเฉียนมีสถานะสูงส่ง ทำไมเขาถึงเก็บอาการโกรธนี้ไว้ได้”

"ตระกูลหวังได้ก่อหายนะแล้วในครั้งนี้ วันนี้จากงานเลี้ยงวันเกิดคงได้เปลี่ยนเป็นงานศพ"

แขกต่างกำลังซุบซิบและพูดคุยกัน หลายคนเริ่มถอยห่างออกไป เฝ้าดูอยู่ห่าง ๆ เกรงว่าพวกเขาจะส่วนเกี่ยวข้องหากพวกเขาเข้าไปอยู่ใกล้ๆ

"ไอ้สองคนนี้มันกินยาอะไรเข้าไป มันพูดบ้าอะไรเนี่ย รีบเข้าไปลากพวกมันลงมาสิ" หวังเหม่ยเตือนด้วยน้ำเสียงกระซิบ

คุณปู่หวังผลักหวังจินซานออก หวังจินไห่ก็พยุงมือของเขา ค่อย ๆ เดินไปที่หวังจงเหิงและหวังจงเฉิง

ทั้งหวังจงเหิงและหวังจงเฉิงต่างก็ตื่นเต้น จนไม่ได้สังเกตว่าคุณปู่หวังเดินเข้ามา

คุณปู่หวังเดินไปหาทั้งสองคน และตบพวกเขาด้วยแรงทั้งหมดที่มี

ผัวะ ผัวะ!

หลังจากเสียงที่ถูกตบสองครั้งนั้นเงียบลง คุณปู่หวังก็ส่งเสียงคำรามอย่างโกรธเกรี้ยว "คุกเข่าลง! ได้ยินไหม!"

หวังจงเหิงและหวังจงเฉิงมองไปที่คุณปู่หวังและพ่อแม่ญาติพี่น้องคนอื่น ๆ ด้วยสายตาวิงวอน ในที่สุดก็รู้ว่าตัวเองได้ทำให้เกิดหายนะ

ทั้งคู่คุกเข่าลงต่อหน้าเฉียนฝู "ท่านประธานเฉียน ขอโทษครับ พวกเราไม่รู้เรื่องราวของท่าน ดังนั้น…"

"หึ!"

เฉียนฝูพูดอย่างเย็นชา "คุกเข่าขอโทษคุณชายหลี่ซะ!"