คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 470

หวังจงเหิงและหวังจงเฉิงกลายเป็นประติมากรรมทรายอย่างสมบูรณ์ เมื่อเห็นแขกจำนวนมากทำหน้าไม่พอใจใส่พวกเขา ในใจพวกเขาก็เต็มไปด้วยความกลัว

"จงเฉิง นี่พวกเราตาฝาดไปใช่ไหม คนพวกนี้ที่แท้ไปประจบประแจงพวกนั้น แต่เมื่อกี้พวกเรากลับด่าทอเสีย ๆ หาย ๆ… แล้วพวกเราจะอยู่ต่อไปยังไง"

หวังจงเหิงรู้สึกไม่สบายใจ ในใจคิดว่าถ้าหลี่โม่และเฉียนฝูสั่งให้จัดการฆ่าหวังจงเหิงให้ตายแล้วล่ะก็ คนรอบข้างทุกคนก็คงจะรีบกรูกันเข้ามาฆ่าเขาในเวลาพร้อมกัน

หวังจงเฉิงกลืนน้ำลายสองครั้งและพูดด้วยความไม่แน่ใจ "เมื่อกี้พวกเราก็คุกเข่าขอโทษไปแล้วนี่ คงจะไม่มีอะไรแล้วล่ะ อีกอย่างไอ้โง่หลี่โม่มันคงไม่ใจร้ายกับพวกเราขนาดนั้นหรอก"

"ฉันก็คิดไม่ออกเหมือนกัน คิดว่าเมื่อกี้จะจัดการกับมันได้แล้วเชียว ไม่คิดว่าจะมาเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้"

หวังจงเหิงและหวังจงเฉิงเต็มไปด้วยความสับสน และจิตใจของพวกเขาก็ค่อย ๆเข้าสู่การครุ่นคิด โดยสงสัยว่าหลี่โม่ทำทั้งหมดนี้ได้อย่างไร

หวังจินซานกลับมามีสติอีกครั้งและดึงหวังฟางเข้ามาถามว่า "เสี่ยวฟาง นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับลูกเขยของเธอ ?"

"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ก็แค่เคยเห็นมันและเฉียนฝูอยู่ด้วยกันครั้งเดียว แถมตอนนั้นไอ้หลี่โม่มันบอกว่าไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเฉียนฝู ก็แค่เคยช่วยเฉียนฝูเล็กน้อยเท่านั้น แล้วเฉียนฝูก็มาส่งมันกลับบ้าน"

หวังฟางรื้อฟื้นความทรงจำในใจของเธอ แต่เธอก็ไม่สามารถอธิบายเหตุผลของฉากที่น่าเหลือเชื่อที่อยู่ตรงหน้าเธอได้ว่าเป็นเพราะอะไร บางทีเธออาจจะรู้ได้ก็ต่อเมื่อเธอกลับบ้านไปถามถึงจะได้รู้

"นี่เสี่ยวฟาง เมื่อครู่นี้คำพูดของพี่อาจจะแรงเกินไป เธอและน้องเขยอย่าเก็บไปใส่ใจเลยนะ ไหน ๆ หลี่โม่และเฉียนฝูก็รู้จักกัน ต่อไปต้องดูแลเขาให้ดีล่ะ" หวังจินซานกล่าวอย่างจริงจัง

หวังฟางยิ้มอย่างไม่เต็มใจ ในใจคิดว่าถ้าสามารถมีความสัมพันธ์กับเฉียนฝูได้ คงไม่ต้องให้เธอช่วยหรอก แต่ถ้าไอ้ลูกเขยที่ไร้ประโยชน์มันไม่ช่วยต่อสะพานให้ ก็ไม่สามารถมีความสัมพันธ์กับเฉียนฝูได้เหมือนกัน

หลี่โม่รู้สึกรำคาญเมื่อเห็นฝูงชนที่ส่งเสียงดัง จึงแอบส่งสัญญาณให้เฉียนฝูทางสายตา เป็นสายตาแห่งอภิมหาเศรษฐี เขาไล่ฝูงชนออกอย่างสุภาพแล้วเข้าไปในรถพร้อมกับหลี่โม่และกู้หยุนหลาน

เมื่อเห็นรถโรลส์-รอยซ์แฟนทอมขับออกไปอย่างช้า ๆ แขกทุกคนรู้สึกเสียใจในใจ โดยคิดว่าหากพวกเขาสามารถยืนหยัดเพื่อหลี่โม่ในตอนนนั้น และช่วยทวงความยุติธรรมให้กับหลี่โม่ ตอนนี้พวกเขาอาจจะสามารถกอดที่ต้นขาของเฉียนฝูได้

"เร็วเข้า ไม่ใช่เรื่องที่ต้องกังวลอีกต่อไป จินซาน แกไปส่งพวกเขากลับบ้านซิ สถานการณ์จะต้องดำเนินไปอย่างถูกต้อง นั่นเป็นโอกาสที่ดีสำหรับตระกูลหวังของเรา" คุณปู่หวังกล่าวอย่างตื่นเต้น

หวังจินซานหยิบกุญแจรถออกมา พาหวังฟางและกู้เจี้ยนหมินขึ้นรถแล้วขับออกไป

แขกรับเชิญต่างกล่าวคำอำลากับคุณปู่หวัง และงานฉลองวันเกิดครบรอบ 70 ปีของคุณปู่หวังก็สิ้นสุดลง

หลี่โม่และกู้หยุนหลานเท้าเพิ่งย่างเข้าประตูบ้าน หวังฟางและกู้เจี้ยนหมินก็รีบตามกันเข้ามา

หลี่โม่กำลังเปิดเครื่องทำน้ำอุ่น ยิ้มและพูดว่า "อ้าวคุณพ่อ คุณแม่ กลับมากันแล้วเหรอ นั่งก่อนสิครับ ผมจะชงชาให้"

หวังฟางกล่าวอย่างสุภาพ "ไม่ต้องลำบาก นายบอกฉันมา นายกับและเฉียนฝูเกี่ยวข้องกันยังไง?"