ภายในอาคารศูนย์ประมูลใหญ่จินไห่แบ่งออกเป็นสองส่วน สองในสามส่วนของพื้นที่คือโถงแสดงนิทรรศการ และพื้นที่ส่วนที่เหลือนั้นแบ่งเป็นห้องประมูลขนาดแตกต่างกันหลายห้อง
ก่อนที่สินค้าประมูลจะขึ้นประมูลทุกครั้ง จะทำการจัดแสดงนิทรรศการเป็นเวลาสามถึงห้าวัน ผู้ที่สนใจในการประมูลสินค้าจำนวนมาก ต่างก็ไปดูการจัดแสดงนิทรรศการล่วงหน้ากันทั้งสิ้น
บางคนถึงกับพาผู้เชี่ยวชาญไปดูด้วยกัน เพื่อถือโอกาสประเมินความถูกต้อง คุณภาพ มูลค่าและด้านอื่น ๆ ของสิ่งของนั้นไปพร้อมกัน
กู้เจี้ยนหมินมาที่งานประมูลโดยไม่ได้มีความคิดที่จะซื้อของ เพียงแค่มาดูสักหน่อยเท่านั้น
หยกเหอเถียนและหยกแข็งชั้นเลิศทุกวันนี้มูลค่าพุ่งสูงเสียดฟ้า กู้เจี้ยนหมินไม่สามารถซื้อได้อยู่แล้ว และสินค้าที่มูลค่าถูกกว่าหน่อยกู้เจี้ยนหมินก็ไม่เห็นอยู่ในสายตาอีก
ดังนั้นกู้เจี้ยนหมินจึงได้แต่มาดูสินค้าที่จัดแสดงของนิทรรศการ เพื่อบรรเทาความโลภและดูเป็นอาหารตาเท่านั้น
ฮั่วเจี้ยนเฟิงพากู้หยุนหลานและหลี่โม่เดินไปทางห้องประมูลใหญ่ “นิทรรศการไม่ได้มีอะไรน่าดูนักหรอก ถ้าอยากดูที่ห้องประมูลใหญ่ก็มีอัลบั้มรูป ดูในอัลบั้มก็ได้แล้วล่ะ”
“หยุนหลาน ถ้าคุณกับคุณลุงคุณป้ามีชิ้นที่ถูกใจก็บอกผมมาได้เลยนะ ผมจะประมูลมาให้พวกคุณทั้งหมด ไม่ต้องเกรงใจผมหรอก”
ฮั่วเจี้ยนเฟิงพูดจบก็เหลือบมองหลี่โม่เล็กน้อย เขาพูดเหน็บแนม “ไอ้ขยะ ฉันไม่ดูแลนายหรอกนะ ถ้านายอยากได้อะไรก็หาเงินมาซื้อเอาเอง แต่ถึงนายจะหาเงินทั้งชีวิต ก็คงไม่พอจะยกป้ายสักครั้ง ช่างน่าสงสารคนจน ๆ อย่างนายจริง ๆ”
กู้หยุนหลานจับมือของหลี่โม่เอาไว้ นิ้วหัวแม่มือลูบที่หลังมือของหลี่โม่เบา ๆ ใช้การกระทำนั้นปลอบโยนหลี่โม่
หลี่โม่ยิ้มให้กับกู้หยุนหลานเล็กน้อย ไม่แยแสคำแหน็บแนมของฮั่วเจี้ยนเฟิง
เมื่อฮั่วเจี้ยนเฟิงเห็นท่าทางสามีภรรยาใจเดียวกันของหลี่โม่กับกู้หยุนหลาน ในใจก็รู้สึกหวาดหวั่นวิตกขึ้นมา จนแทบอยากจะหยิบขวานมาผ่ามือของหลี่โม่และกู้หยุนหลานแยกออกจากกันเสียเลย
เข้ามาในห้องประมูลใหญ่ วัยรุ่นหนุ่มสาวกลุ่มหนึ่งกำลังรวมตัวกันอยู่ ดูไปแล้วเหมือนว่าจะเป็นเหล่าทายาทเศรษฐีในเมืองจินไห่
“หยุนหลาน ฟังผมนะ ในงานประมูลยิ่งนั่งอยู่หน้าเท่าไหร่ก็ยิ่งสูงศักดิ์ แต่ว่าที่นั่งตรงกลางสองสามแถวด้านหน้านั้นน่าจะเป็นที่ของคนใหญ่คนโตของจินไห่ ไม่เหมาะสมที่จะนั่ง แต่ที่นั่งสองสามแถวตรงกลาง เราคงนั่งได้ไม่มีปัญหาแน่นอน”
ฮั่วเจี้ยนเฟิงอยากจะแสดงความรู้อันลึกซึ้งกว้างขวางและความสามารถเกรียงไกรของตนออกมา ทว่ากู้หยุนหลานนั้นไม่ได้ฟังฮั่วเจี้ยนเฟิงเลย และยังคงนั่งอยู่ในมุมห้องกับหลี่โม่
ฮั่วเจี้ยนเฟิงที่โมโหจนเลือดจะขึ้นหน้า ขบฟันพลางควักมือถือออกมา เขาส่งข้อความหาเฝิงจื่อไฉ ถามว่าเฝิงจื่อไฉจะมาเมื่อไหร่
ไม่นานข้อความของเฝิงจื่อไฉก็ตอบกลับมา บอกว่าอยู่ที่ประตูแล้วและกำลังจะเข้ามา
ฮั่วเจี้ยนเฟิงคิ้วเลิกโค้ง เขาเดินออกจากห้องประมูลไปด้วยรอยยิ้มยินดีและยืนรอเฝิงจื่อไฉอยู่ที่ประตูห้องประมูล
ลูกเศรษฐีเหล่านั้นเองก็ได้รับข่าวการมาถึงของเฝิงจื่อไฉแล้วเช่นกัน จึงวิ่งกรูออกไปต้อนรับเฝิงจื่อไฉที่ประตูพร้อมกัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...