คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 530

"ไม่จริง มันต้องไม่ใช่แบบนี้ โกง!.พวกแกต้องช่วยไอ้อ่อนนี่โกงฉันแน่ ๆ ! ทั้งหมดคือของปลอม ใช่แล้ว ของปลอม !" เฝิงจื่อไฉเอะอะโวยวายเสียงดัง

ลู่เจี้ยนปินทำสีหน้าเย็นชา เดินเข้าไปยืนอยู่ต่อหน้าเฝิงจื่อไฉ "แกกำลังจะบอกว่าฉันช่วยมันโกงแก?"

"ใช่ คุณต้องช่วยมันโกง ไม่อย่างนั้นคงไม่เป็นแบบนี้! พวกคุณรวมหัวกันหักหลังฉัน!"

เฝิงจื่อไฉแสดงท่าทีอย่างบ้าคลั่ง และสภาพจิตใจของเขาเริ่มผิดปกติ

ผัวะ!

ลู่เจี้ยนปินตบเฝิงจื่อไฉด้วยมือของเขา และพูดอย่างเย็นชา "ตั้งสติให้ดีสิ นายเป็นคนไปดูหยกนั่นด้วยตัวเอง ถ้านายหาหลักฐานว่ามีการโกงได้ ฉันจะตัดหัวมันมาให้แก"

เฝิงจื่อไฉตกตะลึงไปชั่วขณะ แต่หลังจากสงบสติอารมณ์ลงเขาก็รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะโกง

ชูจงเทียนหัวเราะและพูดว่า "พวกนายคงต้องทำตามที่เดิมพันกันไว้แล้วล่ะ คุกเข่าลงหมอบกราบเพื่อขอโทษซะ จากนั้นก็ฟันสามทีหกรู ใช้ดาบที่แกเตรียมมาฟันสามทีหกรู ก็ถือว่าเป็นการใช้เลือดของแกผนึกดาบของแกเองแล้วกัน"

เฝิงจื่อไฉเซไปมาสองครั้งจนเกือบหมดสติ เหอลี่ฉวินและคนอื่น ๆ ที่ติดตามเขาต่างตื่นตระหนกและเริ่มร้องขอความเมตตา

"คุณลุงลู่ ได้โปรดเห็นแก่ความเป็นญาติของเราด้วยครับ ได้โปรดปล่อยพวกเราไปเถอะครับ ทั้งหมดเป็นความผิดของเฝิงจื่อไฉ เขาบังคับให้พวกเราร่วมมือกับเขาเพื่อทำให้ไอ้อ่อนนั้นขายหน้า"

"พวกเราทุกคนต่างเป็นลูกน้อง พวกเรายอมรับผิด และก้มหน้ายอมรับผิด แต่อย่าให้ถึงขั้นฟันสามทีหกรูกับพวกเราเลย ขอแค่ไม่ต้องโดนฟันสามทีหกรู จะให้พวกเราทำอะไรก็ได้ครับ"

เหอลี่ฉวินและคนอื่น ๆ เริ่มกลัวขึ้นมาจริง ๆ และพวกเขาไม่สนใจสิ่งอื่นในขณะนี้ ต้องการเพียงที่จะเกลี้ยกล่อมลู่เจี้ยนปินที่เป็นพยานเพียงคนเดียว เพื่อที่พวกเขาจะได้ไม่ต้องทนทุกข์ทรมาณกับการฟันสามทีหกรู

หลังจากคิดวุ่นวายมากมาย จิตใจของกู้หยุนหลานก็ค่อย ๆ สงบลง โดยคิดว่าโชคไม่สำคัญ แต่การที่ได้อยู่กับหลี่โม่นั้นเป็นสิ่งสำคัญที่สุด

เฝิงจื่อไฉพยักหน้าพร้อมกับหัวเราะเยาะเย้ย "ได้! แกจะได้เห็นดีกัน!"

เมื่อเห็นว่าหลี่โม่ยืนกรานที่จะเดิมพันให้สำเร็จ เฝิงจื่อไฉผู้ยิ่งใหญ่ก็คุกเข่าลงต่อหน้าหลี่โม่ ทำความเคารพสามครั้งและโค้งคำนับให้กับหลี่โม่

แม้ว่าเหอลี่ฉวินและคนอื่น ๆ จะไม่เต็มใจ แต่ด้านหน้าก็เป็นจางจงหยาง ด้านหลังก็เป็นเฝิงจื่อไฉ และคนใหญ่คนโตเหล่านี้ต่างก็คุกเข่าลง ดังนั้นพวกเขาจึงคุกเข่าลงตาม

เมื่อเห็นเฝิงจื่อไฉคุกเข่าลงต่อหน้าหลี่โม่พร้อมกับกลุ่มคนรวย ๆ ที่มีชื่อเสียงในจินไห่ ผู้คนที่ยืนทานผลไม้ก็ตกใจอีกครั้ง ตกใจยิ่งกว่าตอนที่พวกเขาเห็นหินมรกตสีเขียวที่ถูกผ่าออกมาเมื่อครู่เสียอีก

“ผู้ชายคนนี้เป็นใครกัน? ถ้าเขากล้ายอมรับคำขอโทษจากคนมากมายที่คุกเข่าคำนับสามครั้งจริง ๆ เขาไม่กลัวการแก้แค้นเหรอ?”