ชูจงเทียนอึ้งไปครู่หนึ่ง แม้ว่าในใจเขาตอนนี้ไม่มีแม้แต่ความหวัง ต่อให้หลี่โม่หลี่สามารถมาช่วยตนได้ ไม่สิ! ตราบใดที่หลี่โม่ส่งคนมาช่วยตน ตนจะรอดได้อย่างแน่นอน !
ไม่ว่าอย่างไร ชูจงเทียนก็ได้เชื่อมั่นในตัวหลี่โม่ และรู้ว่าหลี่โม่มีอำนาจสามารถทำได้ทุกอย่าง
"ผมอยู่ ที่นี่ หมู่บ้านหวงหยัน พวกเรากำลังจะไปที่โกดังนอกหมู่บ้านหวงหยัน โกดังนั้นเป็นเซฟเฮาส์ที่ผมสร้างไว้ ตราบใดที่ผมหลบหนีเข้าไปได้ ผมเดาว่าพวกมันจะเปิดประตูไม่ได้ เป็นเวลาเจ็ดถึงแปดชั่วโมง"
"ดี คุณรีบหนีไปหลบที่นั่นก่อน ผมจะไปตอนนี้เลย"
หลี่โม่พูดจบก็วางสาย กู้เจี้ยนกั๋วเฝ้ารอหลี่โม่ด้วยความโกรธ "แกจะไปทำอะไร?! ไม่ใช่จะไปสร้างหายนะอีกนะ! แกอยากจะเห็นตระกูลกู้ของพวกเราพินาศใช่ไหม?!"
"ผมจะไปจัดการเรื่องการระงับเงินกู้ของธนาคาร พวกคุณควรปฏิบัติต่อภรรยาของผมให้ดีกว่านี้"
หลังจากเตือนกู้เจี้ยนกั๋วและคนอื่น ๆ หลี่โม่ก็ดึงกู้หยุนหลานออกมาข้างนอก "ผมจะออกไปทำธุระบางอย่าง คุณรอผมอยู่ที่บริษัทก่อนนะ ถ้าเกิดเรื่องอะไรคุณโทรหาผม"
"ได้ค่ะ คุณระวังตัวด้วยนะคะ" กู้หยุนหลานไม่ได้ถามว่าเรื่องอะไร แค่ส่งหลี่โม่ออกจากบริษัทไป
ตระกูลกู้ทั้งสามคนรู้สึกหงุดหงิดใจ เมื่อพวกเขาเห็นหลี่โม่จากไป พวกเขาก็เริ่มโวยวายใส่กู้หยุนหลาน แต่กู้หยุนหลานเพิกเฉยต่อเสียงร้องของทั้งสามคน ทำให้ทั้งสามคนทำอะไรไม่ถูก
...
หลี่โม่ขึ้นรถแท็กซี่และรีบไปที่หมู่บ้านหวงหยันทันที เมื่อเขามาถึงทางเข้าหมู่บ้านเขาก็เห็นโกดังอยู่ไม่ไกล
มีชายฉกรรจ์หลายคนนั่งยอง ๆ และยืนอยู่นอกโกดัง ราวกับว่าพวกเขากำลังคุยอะไรบางอย่างกันอยู่
เมื่อเห็นสถานการณ์เช่นนี้ เมื่อรู้ว่าพวกเขายังไม่ได้ทำอะไรกับชูจงเทียน หลี่โม่ก็รู้สึกสบายใจ
เขาจึงส่งข้อความไปหาชูจงเทียน หลังจากได้รับการตอบกลับอย่างปลอดภัยจากชูจงเทียนแล้ว หลี่โม่ก็เดินช้า ๆ ไปที่โกดัง
ไม่ไกลจากโกดังมีชายหนุ่มรูปร่างกำยำสี่คนถือดาบอยู่ในมือ กำลังพูดคุยหัวเราะ และสูบบุหรี่อยู่ด้วยกัน ราวกับว่าพวกเขามีหน้าที่ปล่อยลมควันเท่านั้น
"ให้ตายเถอะ นี่แกมาหาไอ้ชูจงเทียน แกรู้ไหมพวกเรากำลังทำอะไร? แกกำลังจะมามอบตัวหรือไง?!"
"รีบมาคุกเข่าลง มาให้เหล่าจื่อค้นตัว กล้ามาถามหาไอ้ชูจงเทียนต่อหน้าพวกเรา แก ไอ้อ่อน กล้าหาญดีนี่หว่า"
“จะไปเสียเวลาคุยกับมันทำไม อัดมันแล้วลากมันไปให้พี่เหมิงดีกว่า บางทีไอ้หมอนี้อาจจะรู้วิธีเปิดประตูก็ได้”
ชายฉกรรจ์ทั้งสี่รายล้อมหลี่โม่ในขณะที่พูดคุยกัน และคอยยกดาบแวววับให้หลี่โม่เห็นชัด ๆ
"บอกเรื่องของแกและประวัติของแกมาซะดี ๆ ทำไมแกถึงตามหาไอ้ชูจงเทียน ถ้าแกตุกติก ฉันจะให้แกได้ลิ้มรสความรู้สึกของการถูกมีดกรีด"
หลี่โม่พยักหน้า "ไปเรียกลูกพี่พวกแกมา พวกแกไม่มีคุณสมบัติจะมาต่อรองอะไรกับฉัน"
“ไอ้เวรนี่ วอนซะแล้ว! แกกล้าดียังไงว่าพวกเราไม่มีคุณสมบัติ แกอยากหาเรื่องตายก็บอกมา! จับมัน!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...