เมื่อได้ยินคำพูดของซูเหวินเหมา กู้เจี้ยนกั๋วและกู้เจี้ยนเจียงก็ตะลึงงันโดยสมบูรณ์
นี่คือซูเหวินเหมางั้นเหรอ?
เจ้าตระกูลซูแห่งเมืองหลวงที่ร่ำลือกัน!
ตระกูลซูที่ครองธุรกิจบันเทิงครึ่งค่อนของเมืองหลวง!
แต่ผู้นำตระกูลของตระกูลซู จะมารับโทษกับหลี่โม่ทำไมกัน?
หลี่โม่มันเป็นแค่ขยะที่เกาะผู้หญิงกินเท่านั้น มันมีดีอะไรถึงทำให้ผู้นำตระกูลซูมารับโทษด้วยตัวเองได้!
กู้เจี้ยนกั๋วและกู้เจี้ยนเจียงตัวสั่นสะท้าน รู้สึกไม่สบายตัวไปหมด สถานการณ์ตรงหน้านี้เกินกว่าความคาดหมายของพวกเขามากเกินไป ถึงขั้นที่ไม่ใช่เรื่องที่พวกเขาสามารถจินตนาการถึงได้เลย
“ผู้-ผู้นำตระกูลซู คุณ ทำไมคุณถึงมาขอรับโทษกับหลี่โม่ เขา-เขาเป็นแค่… แค่ขยะคนหนึ่งเท่านั้นนะ”
กู้เจี้ยนเจียงพูดอย่างตะกุกตะกักไปหมด แต่ด้วยความสงสัยใคร่รู้ จึงอดไม่ได้ที่จะถามออกมา
“หึ!”
ซูเหวินเหมาแค่นหัวเราะอย่างเย็นชา โดยไม่ได้สนใจคำถามของกู้เจี้ยนเจียง
หากเปลี่ยนเป็นสถานที่อื่น ถ้ามีคนกล้าถามคำถามแบบนี้ ซูเหวินเหมาคงให้บอดี้การ์ดกระทืบเขาให้ตายแน่
แต่ที่นี่ไม่เหมือนกัน เขามาเพื่อขอรับโทษกับหลี่โม่ หากทำการล่วงเกินให้หลี่โม่ไม่พอใจเพียงเล็กน้อย ทรับย์สินตระกูลมากมายของตระกูลซูจะต้องปลิวหายไปเหมือนขี้เถ้าแน่
กู้เจี้ยนเจียงหดคอ ไม่กล้าถามต่อไปอีก
เฝิงจื่อไฉและพวกเหอลี่ฉวินต่างรู้สึกว่าสมองกำลังส่งเสียงวิ้งวิ้ง ตระกูลซูแห่งเมืองหลวง นั่นคือตัวตนที่พวกเขาได้แต่หวังแต่ไม่อาจเข้าใกล้ได้
สีหน้าของเฝิงจื่อไฉเต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยาม รู้สึกว่าหลี่โม่ช่างสมกับเป็นไอ้ไก่อ่อนที่เกาะผู้หญิงกิน ใช้แผนสกปรกหลอกคนได้ลื่นไหลจริง ๆ
เหอลี่ฉวินและคนอื่น ๆ ต่างหัวเราะเกรียวกราว และพากันเยาะเย้ยหลี่โม่อย่างเหยียดหยาม
“ยังจะมาผู้นำตระกูลซูอีก แกรู้หรือเปล่าว่าผู้นำตระกูลแห่งตระกูลซูเป็นใคร? คนที่ไปไหนมาไหนก็มีดาราแถวหน้าอยู่ด้วยตลอด ต้องการให้ดาราทำอะไร ก็สามารถทำให้ดาราทำแบบนั้นได้ ฉันเดาว่าตอนนี้ผู้นำตระกูลซูคงกำลังเพลิดเพลินกับการปรนนิบัติของดาราคนไหนสักคนอยู่ล่ะมั้ง”
“แกจะหลอกก็หลอกให้น่าเชื่อถือหน่อย กุเรื่องไปถึงตระกูลซูแห่งเมืองหลวง ตระกูลซูจะมาขอรับโทษกับไอ้จรจัดอย่างแก แกคงต้องเป็นโรคจิตหลงผิดไปแล้วล่ะ มันเป็นโรค รีบไปรักษาซะนะ”
“ให้ผู้นำตระกูลซูที่มาขอขมาแกเดินเข้ามาสักสองสามก้าวสิ ให้พวกเราดูหน่อยสิว่าใช่ผู้นำตระกูลซูหรือเปล่า กินดีเสียหัวใจหมีมาจริง ๆ ถึงกล้าหลอกได้ทุกคน แต่พวกเราไม่ติดกับหรอกโว้ย!”
เสียงของพวกเหอลี่ฉวินลอยออกไป สีหน้าของซูเหวินเหมาที่ได้ยินเปลี่ยนไปมาในฉับพลัน เดี๋ยวเขียวเดี๋ยวแดง แทบอยากจะพุ่งเข้าไปฆ่าไอ้คนพูดเสียเดี๋ยวนั้น
กู้หยุนหลานมองไปยังหลี่โม่ด้วยสายตาไถ่ถาม แล้วเอ่ยถามเสียงเบา “นี่คือคนที่คุณเรียกมาหรือเปล่าคะ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...