คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 554

“ผู้นำตระกูลซู พวกเราสำนึกผิดแล้ว เชิญสั่งสอนพวกเราได้ตามสบาย แต่อย่าไปถึงคนในครอบครัวเลย และหลังจากที่สั่งสอนพวกเราแล้ว ได้โปรดอย่าลงมือกับครอบครัวของเราเลยนะครับ”

ซูเหวินเหมาหัวเราะอย่างเย็นชา ก่อนใบหน้าจะเปลี่ยนเป็นฉีกยิ้มสอพลอ เอ่ยกับหลี่โม่ว่า “คุณหลี่ บอกมาได้เลยครับว่าจะจัดการพวกเขายังไงดี? ต่อให้บอกให้ขุดรากถอนโคน ขอเพียงคุณพูดมาคำเดียว ผมก็จะให้คนไปกวาดล้างตระกูลของพวกเขาให้หมด”

เฝิงจื่อไฉและคนอื่น ๆ ตัวสั่นงันงก เริ่มรู้สึกอยากจะร้องไห้ขึ้นมาแล้ว เดิมคิดจะมาอวดแสนยานุภาพ แต่ใครจะไปรู้ว่าดันมาชนเข้ากับกำแพงเหล็กเสียนี่

“ผู้นำตระกูลซู ท่านไม่จำเป็นต้องกำจัดให้สิ้นซากถึงขนาดนั้นก็ได้ หลี่โม่ แก แก...”

เฝิงจื่อไฉไม่อาจพูดคำพูดต่อจากนั้นออกไปได้ เขาบาดหมางกับหลี่โม่ใหญ่โตขนาดนั้น ยามนี้จะให้ขอความเมตตาจากศัตรูคู่แค้น เฝิงจื่อไฉทำใจทำไม่ลงจริง ๆ

หลี่โม่ดึงให้กู้หยุนหลานนั่งลง แล้วเอ่ยอย่างเชื่องช้า “นายจะสั่งสอนยังไงก็แล้วแต่เลย ถ้าทำให้ฉันเห็นความจริงใจของนายได้ก็จะดีที่สุด”

ซูเหวินเหมาใจสั่นสะท้าน รู้ว่าเรื่องนี้จะต้องจัดการให้ดีให้ได้ หากจัดการไม่ได้ดั่งใจหลี่โม่ เกรงว่าตระกูลซูคงยากที่จะหนีรอดไปได้

“จับพวกมันเดี๋ยวนี้ จัดชุดใหญ่ให้พวกมันก่อนเลย!”

ซูเหวินเหมาตะโกนเสียงเข้ม

เหล่าบอดี้การ์ดพากันก้าวขึ้นมา แล้วจับตัวพวกของเฝิงจื่อไฉเอาไว้แล้วทุบตีอย่างรุนแรง บอดี้การ์ดของพวกเฝิงจื่อไฉต่างหดตัวลีบอยู่ที่มุมกำแพง ไม่กล้าแม้แต่จะก้าวออกมาสักก้าวเดียว

กู้เจี้ยนกั๋ว กู้เจี้ยนเจียง กู้ชิงหลินต่างก็มองพร้อมกับหนังตากระตุกยิก ๆ นึกถึงการคุกคามที่กระทำกับหลี่โม่เมื่อครู่นี้ และกังวลใจว่าหลี่โม่จะให้ซูเหวินเหมาจัดการตนเองไปด้วย

“หลี่โม่มีความสัมพันธ์อะไรกับตระกูลซูกัน? ผู้นำตระกูลของตระกูลซูวิ่งมาขอขมาด้วยตัวเอง ทำไมเรื่องราวถึงดูอัศจรรย์ขนาดนี้”

“เรื่องนี้ใครจะไปบอกได้ล่ะคะ หนูเองยังคิดว่าหนูกำลังฝันอยู่เลย ลุงว่า หลี่โม่จะมาแก้แค้นพวกเราไหมคะ?”

เหอลี่ฉวินและคนอื่น ๆ ร้องขอความเมตตาตามกัน คนทั้งกลุ่มสภาพร่ำไห้คร่ำครวญ แตกต่างจากท่าทางจองหองเมื่อครู่ราวฟ้ากับดิน

ซูเหวินเหมาลอบมองสีหน้าของหลี่โม่ เมื่อเห็นว่าหลี่โม่ไม่ได้แสดงท่าทีอะไร ใจของซูเหวินเหมาก็เย็นวาบขึ้นมาเล็กน้อย รู้ว่ายังจัดการกับคนพวกนี้ต่อไป

“หอนกันเก่งนักนะ พวกแกร้องหาอะไร! หุบปากให้หมด แล้วคุกเข่าให้คุณหลี่ซะ โขกหัวคำนับไถ่โทษ โขกลงไปแรง ๆ ! โขกไปจนกว่าหัวจะแตก!”

ซูเหวินเหมาคำรามดังสนั่น

พวกของเฝิงจื่อไฉที่เดิมทีร่างกายก็มีบาดแผลอยู่แล้วนั้น ฝืนทนความเจ็บปวดทั่วร่าง แล้วมาคุกเข่าให้กับหลี่โม่ด้วยกัน แล้วโขกหัวก้มคำนับให้กับหลี่โม่อย่างพร้อมเพรียง

“พวกแกไม่ได้กินข้าวกันมาหรือไง โขกกันไม่มีเรี่ยวมีแรงขนาดนี้ ไม่รู้หรือไงว่าต้องโขกให้มันดัง ๆ !”