คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 566

กู้เจี้ยนกั๋วและหวังฟางพาเหอซูฟางและซีเหมินจือเผิงเข้าไปในบ้าน ตามด้วยกู้หยุนหลานและหลี่โม่

กู้หยุนหลานรู้สึกผิดต่อหลี่โม่ หลี่โม่อมยิ้มและจับมือกู้หยุนหลานไว้แน่น ส่งสัญญาณให้กู้หยุนหลานผ่อนคลาย

ทุกคนเข้ามาในห้องรับแขกและนั่งลง หวังฟางผลักกู้หยุนหลานไปนั่งข้างซีเหมินจือเผิง

เมื่อหลี่โม่ต้องการนั่งถัดจากกู้หยุนหลาน หวังฟางก็มาขัดขวางไว้ "แกจะทำอะไร แขกผู้มีเกียรติมาเยี่ยมที่บ้าน จะมีที่นั่งของแกได้ไง ไปยืนห่าง ๆ และเสิร์ฟชากับน้ำโน้น"

หวังฟางมองว่าหลี่โม่เป็นคนบริการ และขอให้หลี่โม่ช่วยเสิร์ฟชาและน้ำให้

ซีเหมินจือเผิงยิ้มอย่างเย้ยหยัน ยกมือและพูดว่า "ไม่จำเป็นต้องให้ไอ้ขยะนี่มาบริการหรอกครับ เห็นไอ้ขยะนี่แล้วผมรู้สึกไม่สบายใจ ผมว่าให้ไอ้ขยะนี่ออกไปจากบ้านจะดีกว่า ฉันจะให้เงินนายหนึ่งหมื่นหยวน นายอยากจะเอาไปทำอะไรก็เรื่องของนาย"

“จะต้องให้เงินมันทำไม เดี๋ยวป้าให้ไอ้ขยะนี่ออกไปเดี๋ยวนี้เอง”

หลังจากที่หวังฟางพูดจบเธอก็ลุกขึ้นยืนและเดินไปหาหลี่โม่

“คุณแม่ อย่าทำแบบนี้นะคะ หนูจะให้หลี่โม่กลับขึ้นไปบนห้อง โอเคไหมคะ?”

กู้หยุนหลานรีบวิ่งไปยืนที่ด้านข้างของหลี่โม่ ก่อนที่น้ำตาของเธอจะเอ่อล้นออกมา

หลี่โม่ยิ้มบาง ๆ ไม่ต้องการทำให้กู้หยุนหลานต้องอับอาย และพูดด้วยเสียงเบา ๆ ว่า "ผมจะกลับไปที่ห้องนะ"

เมื่อเห็นด้านหลังของหลี่โม่กลับไปที่ห้อง กู้หยุนหลานก็ค่อย ๆ เช็ดน้ำตาออกจากหางตาของเธอ

“ดูเหมือนว่าลูกสาวของเธอจะไม่ได้รับการอบรมสั่งสอนที่ดี ตระกูลของจือเผิงของเราเป็นตระกูลที่ร่ำรวย คนอยากที่จะแต่งงานกับเขาก็มีไม่น้อย ถ้าลูกสาวของเธอไม่คว้าโอกาสนี้ไว้ หวังฟางเธออย่ามาโทษฉันก็แล้วกัน”

เหอซูฟางกล่าวด้วยใบหน้าเย็นชา หวังฟางสะกิดกู้เจี้ยนหมินเบา ๆ ส่งสัญญาณให้กู้เจี้ยนหมินพูดอะไรสักสองสามคำ

กู้เจี้ยนหมินครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง มองไปที่กู้หยุนหลานและพูดว่า "หยุนหลาน หนูก็ควรคิดเรื่องนี้ให้รอบคอบ หลี่โม่กลายเป็นคนที่ไม่เอาไหนมากขึ้นทุกวัน เมื่อก่อนเขายังพอออกไปทำงานบ้าง แต่ตอนนี้เขาเอาแต่อยู่บ้านกิน ๆ ดื่ม ๆ ผู้ชายแบบนี้ใช้ได้ที่ไหนกัน”

“ตอนที่หนูถูกลักพาตัวไป เขายอมเสี่ยงชีวิตเพื่อช่วยหนู”

กู้หยุนหลานพูดด้วยสายตาแน่วแน่ "ถ้าหลี่โม่เป็นผู้ชายที่ไม่เอาไหน ในโลกก็ไม่มีผู้ชายคนไหนที่ใช้ได้แล้วล่ะค่ะ!"