"นี่ ไอ้คนไม่เอาไหน ทำไมแกไม่ตอบ แกไม่ได้ยินที่จือเผิงถามแกหรือไงฮะ!" หวังฟางจ้องไปที่หลี่โม่และตะคอกใส่
"เป๋าฮื้ออะเคยกิน ในงานเลี้ยงวันเกิดของพ่อตา" หลี่โม่พูดอย่างใจเย็น
หวังฟางตกตะลึงไปครู่หนึ่ง จากนั้นจ้องไปที่หลี่โม่ "นี่ไอ้ขยะอย่าพูดไร้สาระนะ ไม่เคยกินแล้วบอกว่าเคยกิน แกยังมีความละอายใจอยู่ไหม"
"โอ้ ไอ้อ่อนนายเคยกินหอยเป๋าฮื้อชั้นนำแล้ว เกินความคาดหมายจริง ๆ เอาเนื้อวากิวชุดใหญ่หนึ่งที่ ฉันต้องการส่วนที่ดีที่สุดทำสเต็กโทมาฮอว์ก ไม่ทราบว่านายไอ้อ่อน นายเคยกินเนื้อวากิวไหม?”
ซีเหมินจือเผิงมองไปที่หลี่โม่ด้วยสายตาที่ล้อเลียน
หลี่โม่พูดอย่างเย็นชา "เนื้อวากิวส่วนใหญ่ที่ขายเป็นเนื้อสุนัข และเนื้อวากิวจริง ๆ จะไม่นำเข้า"
ซีเหมินจือเผิงเหล่ตาของเขา เขาไม่คาดคิดว่ากับแผนที่จงใจตั้งไว้นั้นจะถูกเพิกเฉยจากคนไม่เอาไหนแบบนี้
ไม่ว่าหลี่โม่จะบอกว่าเขากินหรือไม่กินก็ตาม ซีเหมินจือเผิงก็จะทำให้หลี่โม่เสียหน้าให้ได้ แต่หลี่โม่ก็ทำลายความจริงที่ว่า เนื้อวากิวไม่สามารถนำเข้าได้ ซึ่งทำให้แผนของซีเหมินจือเผิงผิดพลาดไป
“คนไม่เอาไหนอย่างนายก็ถือว่าพอจะรู้เรื่องอยู่บ้างนะ งั้นเอาปลาแซลมอนทะเลน้ำลึกมาชิ้นหนึ่ง สิ่งนี้นายน่าจะเคยกินสินะ แต่ก็ไม่รู้ว่าที่นายกินจะใช่ปลาแซลมอนในทะเลน้ำลึกหรือเปล่า”
“เก้าสิบเปอร์เซ็นต์ของปลาแซลมอนในตลาดไม่ได้มาจากทะเลลึก และเกือบครึ่งหนึ่งเป็นปลาจากน้ำจืด” หลี่โม่ก้มหน้าลงพลางพูด
ทั้งกู้เจี้ยนหมินและหวังฟางมองไปที่หลี่โม่ด้วยความประหลาดใจ โดยสงสัยว่าหลี่โม่รู้เรื่องพวกนี้ได้อย่างไร
หลี่โม่เงยหน้าขึ้นและจ้องไปที่ซีเหมินจือเผิงและพูดด้วยรอยยิ้มว่า "นายต้องการสั่งอะไรอีก? ปลาสเตอร์เจียนคาเวียร์? เห็ดทรัฟเฟิลดำ? ฟัวกราส์ฝรั่งเศส? พวกนี้ทั้งหมดฟังดูสูงส่ง แต่คุณภาพทางโภชนาการทางอาหารคงไม่เหมาะกับหยุนหลาน”
ใบหน้าของซีเหมินจือเผิงกลายเป็นน่าเกลียดในทันที และเขามองไปที่หลี่โม่ด้วยสายตาที่ขุ่นเคือง ราวกับว่าเขาต้องการที่จะกลืนหลี่โม่ทั้งเป็น
ซีเหมินจือเผิงมองไปที่กู้หยุนหลานด้วยใบหน้าที่งุนงง สงสัยว่าทำไมกู้หยุนหลานถึงไม่อยากที่จะหย่ากับหลี่โม่ ไม่ว่าเขาจะดูอย่างไร ซีเหมินจือเผิงก็รู้สึกว่าตนเองเหนือกว่าหลี่โม่มาก
เหอซูฟางกุมที่ขมับของเธอ สงสัยว่าเธอคิดผิดหรือเปล่า ที่เธอคิดว่าจะสามารถจัดการเรื่องนี้ได้ง่าย ๆ แต่กลับกลายเป็นเรื่องที่ลำบากมากในตอนนี้
ว่ากันว่าแตงโมที่บิดเบี้ยวจะไม่หวาน หากกู้หยุนหลานถูกบังคับให้แต่งงานกับลูกชายของเธอ ชีวิตจะลำบากต่อไปหรือไม่
เหอซูฟางกังวลอยู่ครู่หนึ่ง และนึกถึงสิ่งที่อาจารย์พูด ท่านกล่าวว่า การแต่งงานของคู่นี้จะเข้ากันได้ดี แต่มันขมก่อนจะหวาน ปัจจุบันควรถูกมองว่าขมก่อน ถ้าก้าวข้ามผ่านอุปสรรคตรงนี้ไปได้อาจทำให้ชีวิตของลูกชายหวานชื่นขึ้น
"หยุนหลาน หลานนั่งลงก่อน ป้าหวังเป็นอย่างยิ่งว่าหนูและจือเผิงจะเข้ากันได้ดี ป้ายังหวังว่าหนูจะมีอนาคตที่สดใส ถ้าหนูกังวลเกี่ยวกับชีวิตในอนาคตของไอ้ขยะนี้ ตระกูลของเราสามารถช่วยเหลือเลี้ยงดูเขาได้ จะให้เขามีชีวิตที่สุขสบายกว่าคนส่วนใหญ่ที่อยู่ในโซล”
กู้หยุนหลานส่ายหัว "เลี้ยงดูเขา? คุณป้าเห็นว่าหลี่โม่เป็นอะไรคะ?"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...