คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 571

ซีเหมินจือเผิงเงยหน้าขึ้น เหล่ตามองหลี่โม่ด้วยสายเหยียดหยาม แล้วเอ่ยด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ย “จะเห็นเขาเป็นอะไรไปได้ล่ะ ก็ต้องเป็นขยะอยู่แล้วสิ ถ้าเขาเต็มใจจะเป็นสุนัข ผมก็ไม่รังเกียจที่จะปฏิบัติกับเขาเหมือนสุนัขหรอกนะ”

“สุนัขของบ้านผมมีค่าอาหารวันละเกือบพันหยวน ถ้าเขายอมเป็นสุนัขให้ผม ก็จะทำให้เขามีชีวิตที่สุขสบายเหลือแสนได้เลย ไม่แน่ว่าวันไหนผมนึกใจดีขึ้นมา ก็อาจจะหาผู้หญิงให้เขาอีกสักคนก็ได้นะ”

ขณะที่กู้หยุนหลานกำลังโต้แย้ง หวังฟางก็กระแอมขึ้นมาอย่างหนัก รับคำพูดของซีเหมินจือเผิงไป

“ชีวิตของสุนัขตระกูลซีเหมินยังดีขนาดนี้ หยุนหลาน ลูกก็อย่ามัวซื่อบื้ออยู่อีกเลย งานในตอนนี้ของหลี่โม่ เงินที่หาได้ในหนึ่งเดือนไม่พอจ่ายค่าอาหารหมาตัวหนึ่งของตระกูลซีเหมินด้วยซ้ำ เขาเอ้อระเหยจนเป็นคนด้อยกว่าสุนัข ลูกยังจะไปปกป้องเขาทำไมกัน”

“ฮ่าฺฮ่าฮ่า คุณน้าพูดได้ถูกต้องครับ เจ้าขยะนี่เป็นคนด้อยกว่าสุนัขจริง ๆ แถมยังด้อยกว่าสุนัขหลายขุมเลยเชียวล่ะ”

ซีเหมินจือเผิงหัวเราะขึ้นมาอย่างสะใจ

ในตอนนั้นเอง

ประตูห้องส่วนตัวก็ถูกเปิดออก หัวหน้าพนักงานพากลุ่มสาวงามในชุดกงจวงถืออาหารเลิศรสมากมายเดินเข้ามา

“สวัสดีครับทุกท่าน อาหารมาเสิร์ฟแล้วครับ”

หลังจากหัวหน้าพนักงานกล่าวอย่างสุภาพ กลุ่มสาวงามในชุดกงจวงก็เริ่มยกอาหารขึ้นโต๊ะ

“หอยเป๋าฮื้อชั้นเลิศ”

“ฟัวกราส์และแบล็กทรัฟเฟิลสไตล์ฝรั่งเศส......”

อาหารวางลงบนโต๊ะทีละจาน แตกต่างจากอาหารที่ซีเหมินจือเผิงสั่งโดยสิ้นเชิง จนถึงขั้นที่อาหารพวกนี้ไม่มีอยู่ในเมนูเลยด้วยซ้ำ

เหอซูฟางถามอย่างงุนงง “พวกคุณเสิร์ฟผิดแล้วหรือเปล่า ของที่พวกเราสั่งไม่ใช่อาหารพวกนี้นะ”

“คุณหลี่เป็นแขกผู้มีเกียรติของผู้จัดการหวู่ของเรา หลังจากผู้จัดการหวู่รู้ว่าคุณหลี่มาที่สวนฟาน ก็สั่งให้พวกเราทำอาหารจานพิเศษให้กับคุณหลี่โดยเฉพาะครับ”

“อาหารพวกนี้ก็นับว่าไม่เลวนะ แต่คงจะเทียบกับมื้อใหญ่ที่คุณชายซีเหมินกินที่ต่างประเทศไม่ได้ แต่แค่ทานแก้ขัดก็คงจะพอได้ใช่ไหมครับ” หลี่โม่เอ่ยด้วยรอยยิ้ม

ซีเหมินจือเฉิงหน้ากระตุกเล็กน้อย เขาเอ่ยด้วยรอยยิ้มเย็นชา “นายคิดว่าใช้แผนตื้น ๆ แบบนี้แล้วจะสามารถกู้หน้ากลับมาได้งั้นเหรอ? นายไม่มีทางเทียบกับฉันได้อยู่แล้ว อาหารพวกนี้ในสายตาของฉันก็แค่ขยะคุณภาพต่ำที่สุด!”

“ขยะคุณภาพต่ำสุดงั้นเหรอ ถ้าอย่างนั้นที่คุณเชิญให้หยุนหลานมากินข้าวที่นี่ นายจะหลอกให้หยุนหลานกินขยะงั้นเหรอ? นายนี่ไร้ความจริงใจเกินไปแล้วนะ” หลี่โม่เอ่ยอย่างราบเรียบ

สีหน้าของซีเหมินจือเผิงพลันแดงก่ำขึ้นมา รู้สึกว่าใบหน้าปวดแสบปวดร้อน ถูกหลี่โม่ตบหน้าตนด้วยคำพูดของตนเอง ทำให้หัวใจของซีเหมินจือเผิงแทบจะระเบิด

“แก ไอ้สารเลว! ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้น ฉันแค่อยากจะบอกว่า ทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับแกทั้งหมดมันก็ขยะทั้งนั้นแหละ แกเป็นแค่คนที่ไร้ค่าที่สุดบนโลกนี้! เป็นขยะไร้ประโยชน์ชิ้นใหญ่ที่สุดไงล่ะโว้ย!”

เมื่อเห็นลูกชายของตนเริ่มยั้งสติไม่อยู่ เหอซูฟางก็รู้ว่าอยู่ต่อไปไม่ได้อีกแล้ว หากอยู่ต่อไปมีแต่จะยิ่งขายขี้หน้ามากขึ้นเท่านั้น

***ชุดกงจวง หรือชุดฝ่ายใน เป็นชุดจีนโบราณสำหรับพระสนมเอก หรือองค์หญิงที่ไม่เป็นทางการ