คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 593

“ที่ดินอุตสาหกรรมค่อนข้างเหมาะสม คุณสามารถโอนที่ดินให้เป็นชื่อภรรยาของผม และพาลูกชายของคุณกลับไปที่จินไห่โดยเร็ว อย่าให้ผมต้องเจอพวกเขาอีกในอนาคต”

เมื่อเห็นว่าหลี่โม่ยอมรับคำขอโทษ เหอลี่หัวและคนอื่น ๆ ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก และขอให้เจ้าหน้าที่ดำเนินการทั้งหมดและส่งมอบให้กับกู้หยุนหลาน

กู้ชิงหลินรู้สึกอิจฉาและร้อนรน จึงพูดอย่างเฉียบขาด "คุณจะมอบให้กับกู้หยุนหลานไม่ได้นะ ท้ายที่สุดแล้วควรถือเป็นทรัพย์สินของตระกูล! ทำไมต้องมอบให้กู้หยุนหลานแค่คนเดียวล่ะ!"

กู้ซิ่งเหว่ยสมทบและพูดว่า "ถูกต้อง มันควรจะนับว่าเป็นทรัพย์สินในตระกูลกู้ หยุนหลาน เธอต้องเข้าใจสถานการณ์โดยรวม การถือครองที่ดินขนาดใหญ่เช่นนี้ไม่มีประโยชน์สำหรับเธอ"

หลี่โม่เย้ยหยันและพูดว่า "พวกคุณแน่ใจเหรอว่านี่เป็นของตระกูลกู้"

เหอลี่หัวมองไปที่สมาชิกของตระกูลกู้ด้วยใบหน้าที่เย็นชา "คำพูดของพวกคุณ ทำเหมือนกับว่าพวกเราไม่มีตัวตน นี่คือคำขอโทษส่วนตัวของพวกเราต่อคุณชายหลี่ หากตระกูลกู้ของคุณยังหน้าด้าน ก็อย่าหาว่าพวกเราหยาบคาย"

"แค่คุณชายหลี่สั่งแค่คำเดียว พวกเราเจ้าของอุตสาหกรรมอสังหาริมทรัพย์ในจินไห่จะฟังคำสั่งของคุณชายหลี่เท่านั้น หากคุณชายหลี่บอกว่าหนึ่งพวกเราจะไม่บอกว่าสองแน่นอน"

"ตระกูลกู้ของพวกคุณอย่าทำอะไรที่มากจนเกินไป หากพวกคุณกล้าที่จะไม่เคารพคุณชายหลี่และคุณผู้หญิงหยุนหลาน คุณก็เป็นศัตรูของกลุ่มอุตสาหกรรมอสังหาริมทรัพย์ในจินไห่ของเรา"

นักพัฒนาอสังหาริมทรัพย์ในจินไห่แสดงความคิดเห็นพร้อมกัน กู้ชิงหลินและกู้ซิ่งเหว่ยไม่กล้าพูดอะไรอีก

กู้เจี้ยนกั๋วระงับความโกรธในใจของเขาและพูดด้วยรอยยิ้มแห้ง ๆ "เด็ก ๆ นั้นโง่เขลาไม่มีสามัญสำนึก คุณต้องการจะมอบให้กับใคร เราก็ไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง"

หลังจากส่งมอบให้กับกู้หยุนหลานแล้ว ลูกน้องของเหอลี่หัวก็เดินกลับไปที่หลี่โม่อย่างประหม่าพร้อมกับกองเอกสารที่ดิน

หลี่โม่ยืนขึ้นและพูดว่า "หยุนหลาน ไปกันเถอะครับ"

หลี่โม่และกู้หยุนหลานออกจากบริษัท ขับรถไปบนถนนอย่างไร้จุดหมาย

"หลี่โม่ ทำไมฉันรู้สึกเหมือนกำลังฝันไปเลย นักพัฒนาอสังหาริมทรัพย์ในจินไห่ยกที่ดินผืนใหญ่ขนาดนี้ให้ฉัน" กู้หยุนหลานพูดด้วยความสับสน

"มันไม่ใหญ่ขนาดนั้น พื้นที่ 500 เอเคอร์ ยังไม่เพียงพอที่จะสร้างอาคารสองสามหลังเลย" หลี่โม่กล่าวอย่างสบาย ๆ

“พูดอย่างกับว่าคุณเป็นเหมือนเจ้าพ่ออสังหาริมทรัพย์อย่างนั้นแหละค่ะ มีพื้นที่ 500 เอเคอร์ยังไม่พอ มันไม่มีประโยชน์ที่เราจะถือครองที่ดินผืนใหญ่ขนาดนี้ คุณลุงและคนอื่น ๆ จะต้องอยากได้มันอยู่ในใจแน่ และพวกเขาอาจทำอะไรผิดพลาดในภายหลัง”

กู้หยุนหลานยังคงกังวลจากก้นบึ้งของหัวใจ กังวลว่าคนในตระกูลของเธอจะสร้างปัญหาอีกครั้ง เพราะที่ดินผืนใหญ่ขนาดนี้ กู้หยุนหลานไม่มีความสามารถทางการเงินที่จะสร้างโรงงานและพัฒนาได้

“ไม่ต้องกังวลนะที่รัก มีใครบางคนให้ที่ดินแก่คุณในวันนี้ อาจจะมีคนให้อุปกรณ์โรงงานให้คุณในอนาคต และจะมีในไม่ช้า”