คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 610

หวังจงเหิงที่นั่งอยู่เบาะข้างคนขับจ้องเขม็งหลี่โม่ที่นั่งอยู่เบาะหลังอย่างดุร้าย ท่าทางเช่นนั้นราวกับจะกลืนหลี่โม่เข้าไปทั้งเป็นอย่างนั้น

หลี่โม่ก้มหน้าก้มตาดูมือถือ ไม่ได้สนใจการมีอยู่ของหวังจงเหิงเลยแม้แต่น้อย

หวังจงเฉิงตบไหล่หวังจงเหิง แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “พี่รอง พี่อย่ามองอย่างนั้นสิ เดี๋ยวพอพิสูจน์ว่าเจ้าขยะนี้จัดเตรียมการพบปะให้พวกเราไม่ได้แล้ว เราค่อยสั่งสอนเขาให้หนักก็ได้”

“เฮอะ ยังต้องพิสูจน์อะไรอีก ไอ้ขยะนี่ต้องจัดเตรียมไม่ได้แน่นอน ถ้ามันจัดการให้พวกเราพบกับประธานของบริษัทหยุนจงหลานได้ อย่างนั้นหมูตัวเมียก็คงปีนต้นไม้ได้เหมือนกันล่ะวะ!”

หวังจงฉวนถลึงตามองหวังจงเหิง เมื่อนั้นหวังจงเหิงจึงยอมหยุดลงได้ ทำให้ในรถกลับสู่ความเงียบอีกครั้ง

หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมงกว่า รถก็จอดที่หน้าตึกของบริษัทหยุนจงหลาน

หวังจงฉวนมองทางประตูใหญ่ของบริษัทหยุนจงหลาน ก็เห็นผู้จัดการหลายแผนกรายล้อมอยู่รอบตัวซุนฮุ่ยกังเข้าประตูไปพอดี

“นั่นคือผู้จัดการซุน รีบลงรถแล้วตามฉันไปพบกับผู้จัดการซุนเร็วเข้า”

หวังจงฉวนพูดขึ้นประโยคหนึ่ง มือก็ผลักประตูรถเปิดออกแล้ว ก่อนพุ่งออกไปราวกับเสือชีตาห์ล่าเหยื่อ

หวังจงเหิงและหวังจงเฉิงเองก็ไม่กล้าชักช้า แล้วทะยานลงจากรถวิ่งตามเข้าไปพร้อมกัน

หลี่โม่มองไปยังเงาร่างของซุนฮุ่ยกังเล็กน้อย แล้วส่ายหน้าเบา ๆ แล้วก้มหน้าเล่นมือถืออยู่ในรถต่อ ไม่มีความคิดที่จะไล่ตามไปแม้แต่น้อย

พวกหวังจงฉวนทั้งสามพุ่งเข้ามาอย่างกะทันหัน จึงทำให้ซุนฮุ่ยกังตกใจ “พวกคุณจะทำอะไรน่ะ รปภ.!”

“อย่าเพิ่งครับ ผู้จัดการฟางผมเองครับ ผมคือหวังจงฉวน ผมเป็นคนเซ็นสัญญาการก่อสร้างพัฒนาที่ดินว่างเปล่า คุณลืมไปแล้วเหรอครับ?”

หวังจงฉวนโค้งคำนับ ใบหน้าเผยรอยยิ้มประจบสอพลอ

ซุนฮุ่ยกังตั้งสติเล็กน้อย แล้วกลับคืนสู่มาดของผู้จัดการใหญ่ แล้วเอ่ยขึ้นอย่างเชื่องช้า “อ๋อ คุณนี่เอง ดูคุณสิ ใจร้อนไม่มีความสุขุมเอาเสียเลย เกือบจะทำให้ผมนึกว่ามีคนจะเข้ามาทำร้ายแล้วนะครับ”

หวังจงเหิงและหวังจงเฉิงต่างมองตาค้าง แต่เดิมพวกเขานึกว่าหวังจงฉวนจะใช้อำนาจบาตรใหญ่ข่มขู่ซุนฮุ่ยกัง ถึงได้สัญญาใหญ่โตแบบนี้มาได้ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่แบบนั้นเสียแล้ว

พวกหวังจงเหิงทั้งสองคนยืนก้มหน้าอยู่ในมุมสุดของลิฟต์ รู้สึกค่อนข้างหดหู่ขึ้นมา เรื่องที่เลียแข้งเลียขาขอทำสัญญาแบบนี้ ทั้งสองรู้สึกว่าตนคงไม่มีทางทำได้แน่

หวังจงฉวนและคนอื่น ๆ ตามซุนฮุ่ยกังมาถึงห้องทำงาน ซุนฮุ่ยกังนั่งลงบนเก้าอี้ผู้บริหาร โดยไม่มีท่าทีจะเชิญพวกหวังจงฉวนทั้งสามคนนั่งลงแม้แต่น้อย”

“พวกคุณว่ามาสิครับ”

ซุนฮุ่ยกังเอ่ยอย่างไม่ใส่ใจ แล้วหยิบเอกสารบนโต๊ะขึ้นมาอ่าน ราวกับไม่ได้สนใจว่าหวังจงฉวนจะพูดอะไรเลยแม้แต่น้อย

หวังจงฉวนเผยรอยยิ้มสอพลอ พูดด้วยความเคารพนบนอบเหมือนสุนัขเลี้ยงที่กระดิกประจบเอาใจอย่างนั้น

“พวกเราเตรียมพร้อมแล้วครับ รอแต่เพียงแผนเริ่มต้นและวันเวลาเท่านั้น พวกเราก็เลยอยากขอพบคุณหลี่สักหน่อยน่ะครับ”