คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 611

“คุณหลี่คุณอยากพบก็พบได้งั้นเหรอครับ?”

ซุนฮุ่ยกังเอ่ยอย่างเหยียดหยาม

อย่าว่าแต่หวังจงฉวนเลย แม้แต่ซุนฮุ่ยกังเองก็ยังยากจะได้พบกับเจ้านายใหญ่ที่อยู่เบื้องหลังของหยุนจงหลาน

หลังจากสติหลุดลอยไปชั่วขณะ ซุนฮุ่ยกังนึกขึ้นได้ว่า ดูเหมือนเขาจะไม่เห็นหลี่โม่มาพักใหญ่แล้ว และไม่รู้เหมือนกันว่าเจ้านายใหญ่ท่านนั้นมีความคิดอะไรอยู่ เรื่องการลงทุนใหญ่โตขนาดนี้ แต่จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย หรือเขาไม่กลัวว่าจะเกิดปัญหาอะไรขึ้นมาเลยหรือ

ซุนฮุ่ยกังส่ายหน้าเล็กน้อย สลัดความคิดฟุ้งซ่านออกไป การทำอาชีพผู้จัดการมานานทำให้เขาเข้าใจ ว่าห้ามสงสัยการกระทำและการตัดสินใจของเจ้านายเป็นอันขาด

หวังจงฉวนเอ่ยอ้อนวอนอย่างขมขื่น “ถ้าไม่ได้พบกับคุณหลี่ บุคลากรและอุปกรณ์ที่ติดต่อเอาไว้ต้องยกเลิกทั้งหมดแน่ พวกเราเลี้ยงดูแลคนกับอุปกรณ์มากมายขนาดนั้นไม่ไหวหรอกครับ”

“นั่นมันก็เรื่องของพวกคุณ ในสัญญาเขียนไว้อย่างชัดเจนแล้ว วันเวลาการเริ่มโครงการทางเราเป็นคนกำหนด ถ้าหากเราไม่ได้กำหนดวัน พวกคุณก็ไม่สามารถเข้าไปยังพื้นที่ก่อสร้างได้”

ซุนฮุ่ยกังพูดอย่างขอไปที

หวังจงฉวนแทบบ้าคลั่ง “ผู้จัดการซุน ยังไงก็ต้องมีกำหนดการโดยประมาณบ้างสิครับ ไม่อย่างนั้นจู่ ๆ พวกคุณบอกว่าเริ่มงานพรุ่งนี้ ผมเองก็ไม่มีเวลาหาคนกับอุปกรณ์เหมือนกัน”

“แล้วคุณจะเอายังไง? เจ้านายของเราผมยังพบไม่ได้เลย ถ้าคุณแน่จริงก็ไปหาเจ้านายของเราเองสิ”

หวังจงฉวนสงบลงเล็กน้อย มองไปยังโทรศัพท์บนโต๊ะแล้วพูดขึ้น “คุณช่วยโทรหาคุณหลี่หน่อยได้ไหมครับ บอกสถานการณ์ของพวกเรา ว่าสถานการณ์ของเราตอนนี้เร่งด่วนมากจริง ๆ ”

“เจ้านายไม่อยู่ที่บริษัท แล้วผมจะโทรไปหาใคร? ผมเองก็ไม่มีเบอร์โทรศัพท์ส่วนตัวของเขาด้วย ถ้าคุณไม่เชื่อ ผมให้คนพาคุณไปรอที่ห้องทำงานประธานเลยก็ได้ คุณว่าคุณสามารถรอจนเจ้านายผมมาได้ไหมล่ะ”

ซุนฮุ่ยกังส่ายหน้า ปิดเอกสารที่อ่านอยู่แล้วมันไปข้าง ๆ

เมื่อนึกถึงสถานการณ์น่ารำคาญในช่วงนี้แล้ว ซุนฮุ่ยกังก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาหน่อย ๆ

“รอไปก่อนเถอะครับ คุณไม่เห็นเหรอว่าผมเองก็ยังรออยู่เลย ที่ดินใหญ่ขนาดนี้ให้ผมดูแต่กลับทำอะไรไม่ได้เลย ผมรู้สึกว่าผมแทบจะกลายเป็นตาแก่คนดูแลไร่นาอยู่แล้ว ถ้าไม่มีเรื่องอื่นแล้วพวกคุณก็กลับไปเถอะครับ”

หวังจงเหิงขยับเข้าไปพูดข้างหูหวังจงฉวน “พี่ ทำไมไม่ลองถามคุณซุนล่ะ ว่าหลี่โม่กับกู้หยุนหลานรู้จักกับเจ้านายเขาจริงหรือเปล่า”

หวังจงฉวนลังเลเล็กน้อย รู้สึกว่านี่เป็นความหวังสุดท้ายแล้ว

“ผู้จัดการซุนครับ ผมอยากถามอะไรสักหน่อย เจ้านายของพวกคุณรู้จักกู้หยุนหลานหรือว่าหลี่โม่ไหมครับ?”

“ไม่รู้ครับ เจ้านายของเราจะรู้จักกับใคร ผมจะไปรู้ได้ยังไง พวกคุณคงไม่ได้ถูกใครหลอกมาใช่ไหม? กรุงโซลน่าจะมีแค่ไม่กี่คนที่สามารถรู้จักกับเจ้านายของเราได้”

ซุนฮุ่ยกังเอ่ยอย่างไม่ได้ใส่ใจแม้แต่น้อย

และก็เพราะซุนฮุ่ยกังไม่รู้สถานการณ์ของหลี่โม่เลยโดยสิ้นเชิง และนึกว่าเจ้านายของตนคงบินไปเที่ยวที่ไหนก็ไม่รู้แล้ว ดังนั้นจึงไม่สนใจฟังคำพูดของหวังจงฉวนเลย