คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 615

หวังจงฉวนวางสายแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่ รู้สึกเสียใจขึ้นมาเล็กน้อยที่ไปยั่วยุหลี่โม่ในตอนแรก หากไม่ได้ทำเช่นนั้น ตอนนี้เขาคงจะได้เข้าไปในห้องทำงานแล้ว

“พี่ใหญ่ ไอ้ขยะนั่นมันว่ายังไงบ้าง?”

หวังจงเหิงถามด้วยความโมโห

เพียะ

หวังจงฉวนตบหน้าหวังจงเหิงอย่างแรงทีหนึ่ง

“พี่ พี่ตบผมทำไมเนี่ย!”

หวังจงเหิงกุมใบหน้าเอาไว้ มองไปยังหวังจงฉวนด้วยสายตาเหลือเชื่อ

“นี่แกโง่หรือเปล่า หลี่โม่เข้าไปข้างในแล้ว! แกยังจะเรียกเขาว่าขยะอยู่ได้ ฉันว่าแกต่างหากที่เป็นขยะ! ช่วยใช้สมองหน่อยได้ไหม ความหวังของพวกเราทั้งหมดอยู่ที่ตัวหลี่โม่แล้วนะ!”

หวังจงฉวนตำหนิใส่หวังจงเหิง

หวังจงเหิงก้มหน้าลงอย่างน้อยเนื้อต่ำใจ หลังจากที่ลังเลเล็กน้อยเขาก็พูดขึ้น “เมื่อกี้นี้ไม่ใช่ว่าในห้องทำงานไม่มีคนอยู่หรอกเหรอ หลี่โม่อาจจะซื้อตัวรปภ.ของที่นี่มาหลอกพวกเราก็ได้”

หวังจงฉวนชะงักไปเล็กน้อย ครุ่นคิดถึงคำพูดเมื่อกี้ของซุนฮุ่ยกังขึ้นมาอีกครั้ง ซุนฮุ่ยกังเพิ่งจะบอกอย่างชัดเจนแล้วว่าท่านประธานไม่อยู่

นอกจากนี้ตอนที่หวังจงฉวนเคาะประตูเมื่อครู่ ในห้องก็ไม่ได้ส่งเสียงอะไรออกมาเลย ซึ่งก็สามารถยืนยันได้แล้วว่าในห้องไม่มีใครอยู่

หรือว่าหลี่โม่จะซื้อตัวรปภ.ไว้จริง ๆ ?

หวังจงฉวนมองไปยังหวังต้าย่งที่ยืนอยู่หน้าประตู ยิ่งมองก็ยิ่งรู้สึกแคลงใจ ตามปกติแล้ว รปภ.คงไม่มายืนอยู่หน้าห้องทำงานประธานบริษัทอยู่แล้ว

“ประคองฉันไปถามรปภ.คนนั้นหน่อย”

หวังจงฉวนเอ่ยเสียงเบา

หวังจงเหิงและหวังจงเฉิงพยุงหวังจงฉวนเดินเข้าไป หวังต้าย่งมองทั้งสองคนอย่างระแวดระวัง “พวกคุณกำลังจะทำอะไร คนที่ไม่ได้รับอนุญาตห้ามเข้าห้องประธาน”

“พี่ ผมบอกแล้วว่ามันแปลก ๆ ไอ้เจ้าขยะนั่นมันเจ้าเล่ห์มาก ไม่นึกว่ามันจะคิดวิธีแบบนี้มาหลอกพวกเรา เดี๋ยวเราเปิดโปงมันให้ราบคาบไปเลย”

หวังจงเหิงพูดอย่างร้ายกาจ

“ไปถามผู้จัดการซุนดูอีกครั้งก่อน พวกนายอย่าเพิ่งพูดส่งเดช”

หวังจงฉวนถูกพยุงเข้ามาในห้องทำงานของซุนฮุ่ยกัง ซุนฮุ่ยกังเห็นหวังจงฉวนถูกพยุงเข้ามาอย่างน่าเวทนา ก็พูดขึ้นอย่างค่อนข้างประหลาดใจ “เกิดอะไรขึ้นกับคุณ? คงไม่ได้มาสร้างสถานการณ์เรียกค่าเสียหายหรอกนะ”

“ผู้จัดการซุนล้อกันเล่นแล้ว ผมจะไปสร้างสถานการณ์เรียกค่าเสียหายได้ยังไง พวกเราเพิ่งไปยืนรออยู่หน้าประตูห้องประธานมา จากนั้นก็เห็นเจ้าหน้าที่รปภ.พาคนเข้าไปในห้องทำงานประธาน ตอนที่ผมกำลังจะตามเข้าไป ก็ถูกรปภ.ของพวกคุณถีบเข้า”

หวังจงฉวนพูดออกไปตามความเป็นจริง ซุนฮุ่ยกังพลันขมวดคิ้วย่นเป็นก้อน

“จากนั้นผมจึงนึกได้ว่า ผู้จัดการซุนเคยบอกเองว่าประธานของบริษัทคุณไม่อยู่ แต่ทำไมถึงมีคนเข้าไปได้ล่ะครับ? นอกจากนี้คนคนนั้นผมเองก็รู้จักด้วย ไม่มีทางเป็นประธานบริษัทของพวกคุณแน่นอน ผมรู้สึกว่ามันมีบางอย่างแปลก ๆ ก็เลยมารายงานให้ผู้จัดการซุนทราบครับ”

ซุนฮุ่ยกังครุ่นคิดด้วยความสงสัย รู้สึกว่ามันมีบางอย่างผิดปกติจริง ๆ