คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 65

ทุกคนตกตะลึง สีหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความสงสัย

ทำไมสัญญาใหม่ส่งมาเร็วขนาดนี้?

เมื่อกี้ยังคงคุยเรื่องหลี่โม่กันอยู่เลย แต่ตอนนี้กลับมีคนมาส่งสัญญาให้ที่หน้าประตู

หวังฟางและฉวีเทียนไห่ตกตะลึง สีหน้าของพวกเขาเอาจริงเอาจังมาก

กู้หยุนหลานรับสัญญา และเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่น สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความสงสัย

เป็นหลี่โม่จริงเหรอ?

แต่หวังฟางตะโกนออกมาอย่างรวดเร็วว่า “หยุนหลาน ยังไม่รีบขอบคุณเทียนไห่อีก นี่่คงจะเป็นความช่วยเหลือของเทียนไห่แน่นอน ไม่อย่างนั้น ลูกคิดว่าไอ้ไร้ประโยชน์หลี่โม่เป็นคนทำเหรอ?”

หวังฟางยิ้มด้วยความปีติ เธอมองไปที่ฉวีเทียนไห่และพูดด้วยความขอบคุณ "เทียนไห่ เราเป็นหนี้เธอจริง ๆ น้าไม่รู้จะขอบคุณยังไงดีเลย"

ฉวีเทียนไห่ตกตะลึง แต่ก็ตอบสนองอย่างฉับพลัน เขาค่อย ๆ ยิ้ม และพูดว่า "คุณน้าครับ ไม่เป็นไรครับ นี่มันเป็นเรื่องเล็กน้อย ขอแค่ให้หยุนหลานมีความสุขก็พอครับ"

ฉวีเทียนไห่ก็สงสัย พ่อของเขาบอกว่าเรื่องนี้พ่อเขาช่วยไม่ได้ แต่ทำไมสัญญาใหม่ถึงมาเร็วขนาดนี้?

กู้หยุนหลานถือสัญญา หลังจากได้ยินคำพูดของหวังฟาง เธอก็ของคุณฉวีเทียนไห่ "คุณเทียนไห่ ขอบคุณมากสำหรับเรื่องนี้ ฉันจะตอบแทนคุณในอนาคตนะคะ"

เมื่อฉวีเทียนไห่ได้ยินแบบนั้น เนื่องจากกู้หยุนหลานเป็นคนพูดแบบนี้ออกมา แล้วทำไมเขาถึงไม่ใช้โอกาสนี้ล่ะ?

“ฮ่าฮ่า ไม่เป็นไรครับ คุณหยุนหลาน แค่ผมได้ช่วยคุณผมก็ดีใจมากแล้ว เพราะผมชอบคุณ”

ฉวีเทียนไห่ก็กล้าหาญเหมือนกัน เพราะเขาพูดต่อหน้าผู้อาวุโสทั้งสอง และคว้ามือเล็ก ๆ สีขาวที่ละเอียดอ่อน และอ่อนนุ่มของกู้หยุนหลาน

กู้หยุนหลานหน้าแดงก่ำ เธอดึงมือออก และเอามือมาทัดผมของเธอ แล้วพูดว่า "อย่าพูดอะไรไร้สาระเลยค่ะ... "

ฮ่าฮ่า

ฉวีเทียนไห่เอามือที่จับมือของกู้หยุนหลานมาสัมผัสจมูกของเขา ปลายจมูกของเขายังคงได้กลิ่นหอมจากมือของเธอ ช่างมีเสน่ห์จริง ๆ

ผู้หญิงคนนี้ เขาต้องได้เธอมา!

หลังจากนั้น เขาก็นั่งอยู่ที่นี่จนถึงตอนเย็นจนหลี่โม่กลับมา

ทันทีที่เขาเปิดประตูเข้ามา เขาก็เห็นฉวีเทียนไห่ยังนั่งหน้าด้านอยู่ที่บ้าน สีหน้าของเขาก็ดูไม่พอใจ

แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไร เขามองไปที่กู้หยุนหลาน และถามเบา ๆ ว่า "เป็นอย่างไรบ้าง สัญญาใหม่ส่งมาแล้วใช่ไหม?"

เมื่อได้ยินแบบนี้ ทั้งกู้หยุนหลาน ฉวีเทียนไห่ หวังฟาง และกู้เจี้ยนหมินต่างก็ตกตะลึงกับคำพูดของหลี่โม่ และต่างมองเขาด้วยสายตาแปลก ๆ

หลี่โม่เลิกคิ้วขึ้น และยิ้มบาง “ก็อาจจะใช่”

ฮิฮิ!

ฉวีเทียนไห่ลุกขึ้นยืนและพูดด้วยความเกลียดชัง "หลี่โม่ ฉันรู้ว่านายไม่มั่นใจ แต่อยากจะอวดต่อหน้าหยุนหลาน แต่สัญญาใหม่ของหรงคังกรุ๊ปเป็นความช่วยเหลือจากพ่อของฉัน นายทำอะไรไม่ได้ก็ยอมรับมาเถอะ นายไม่ได้ยินที่พ่อของฉันโทรมาก่อนหน้านี้เหรอ แต่ตอนนี้นายกลับอยากจะมาเอาเครดิตเหรอ? ช่างหน้าด้านจริง ๆ"

ทันทีที่ได้ยินประโยคนี้ สีหน้าของกู้หยุนหลานที่อยู่ข้าง ๆ ก็เปลี่ยนไป

เธอพูดกับหลี่โม่ด้วยใบหน้าที่เย็นชา "หลี่โม่พอแล้ว ไม่มีธุระอะไรของคุณที่นี่ คุณไปเถอะ"

เธอไม่ต้องการเห็นหลี่โม่ถูกเยาะเย้ย และใส่ร้ายอีกต่อไป เพราะอย่างไรเขาก็เป็นสามีของเธอ หากเขาอับอายขายหน้าต่อหน้าคนอื่น เธอก็อับอายขายหน้าด้วยเช่นกัน

หลี่โม่ลังเล เขาต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็เดินออกจากห้องนั่งเล่นไปอย่างไม่เต็มใจ และเดินไปทำอาหารในครัว

แน่นอนว่าเขาไม่ขี้เกียจที่จะคอยดักฟังการเคลื่อนไหวในห้องนั่งเล่นตลอด

ในการสนทนานี้ก็เช่นกัน แต่โทรศัพท์ของเขาดังขึ้น เขาเช็ดมือให้สะอาดแล้วเปิดดู มันมาจากหรงปิน: คุณชายหลี่ครับ สัญญาฉบับใหม่ได้ถูกส่งไปเรียบร้อยแล้ว และผมพร้อมสำหรับคำสั่งต่อไปของคุณแล้ว ผมจะรอคำสั่งของคุณไม่ว่าจะเป็นตอนไหนก็ตามครับ

หลี่โม่มองไปรอบ ๆ และเขาก็ตอบกลับด้วยคำพูดดี ๆ

หลังจากที่เขาส่งข้อความนี้เสร็จ ทันใดนั้นก็มีมือหยกสีขาวละเอียดก็ยื่นออกมาข้างหลังเขา เธอคว้าโทรศัพท์ที่อยู่ในมือของหลี่โม่ และพูดว่า "ขอดูหน่อยสิ คุณกำลังส่งข้อความไปให้ใคร?"