พวกอันธพาลทั้งด้านซ้ายและขวาหันปืนของพวกเขา แต่หลิวจื่อและคนอื่น ๆ ที่ยืนอยู่ข้างหลังจางเฉียงยังคงเล็งปืนไปที่หลี่โม่
“คุกเข่าลง! แกได้ยินที่ฉันสั่งไหม!” หม่าเจียเฉิงตะโกนใส่หลี่โม่ด้วยปืน
“คุกเข่างั้นเหรอ มันเป็นไปไม่ได้ที่ฉันจะคุกเข่า แต่ถ้านายอยากจะคุกเข่าต่อฉัน ฉันก็อาจให้มีทางออกแก่นาย” หลี่โม่ยิ้มอย่างเบา ๆ
“ฮ่าฮ่าฮ่า นี่แกจะมาเล่นตลกอะไรแถวนี้ แกคิดว่าฉันจะปล่อยแกไป เพียงแค่ที่แกทำให้ฉันหัวเราะงั้นเหรอ?!”
หม่าเจียเฉิงก้าวไปข้างหน้าสองก้าวและจ่อปืนเข้าที่หัวของหลี่โม่อย่างแน่น
“แกอยากลองดี คิดว่าฉันไม่กล้ายิงสินะ ฉันจะเอาชีวิตแก!”
หม่าเจียเฉิงโกรธจนเสียสติไปแล้วและกำลังจะเหนี่ยวไกด้วยนิ้ว
มีแสงประกายวาบในดวงตาของหลี่โม่ และมือของเขาก็ขยับเหมือนสายฟ้า คว้ามือของหม่าเจียเฉิงที่ถือปืน
ก่อนที่หม่าเจียเฉิงจะเหนี่ยวไก หลี่โม่ก็คว้าข้อมือของหม่าเจียเฉิงไว้
หลังจากบิดข้อมือของหม่าเจียเฉิงอย่างแรง ก็เกิดเสียงแตกหัก ฝ่ามือของเขาก็งอเป็นวงโค้งแปลก ๆ และปืนพกก็ตกอยู่ในมือของหลี่โม่
ตอนนั้นเองที่จางเฉียงรู้ว่าว่าเกิดอะไรขึ้น และเมื่อเขากำลังรีบยกปืนขึ้น หลี่โม่ก็ลั่นไกปืนแล้ว
ปัง ปัง ปัง
ฝั่งตรงข้ามจางเฉียง หลิวจื่อและคนอื่น ๆ ถูกยิงจนเสียชีวิต และทุกคนมีรูกระสุนระหว่างคิ้วของพวกเขา
สิบสองนัด อันธพาลสิบสองคนล้มลง
เมื่อคนอันธพาลทั้งสองที่ยืนประกบข้างกลับมามีสติ หลี่โม่ก็ปล่อยหม่าเจียเฉิง แล้วเอนตัวไปพุ่งเข้าหาร่างของจางเฉียง
ในขณะนี้หลี่โม่แย่งปืนโยนที่จางเฉียงและหลิวจื่อ อารมณ์เดียวกับคุณชายหม่าผู้บ้าคลั่ง เขายกปืนขึ้นด้วยมือทั้งสองข้างและยิงใส่พวกอันธพาลที่เหลือ
พวกอันธพาลที่เหลือเท่านั้นที่รู้ว่าไม่ใช่หลี่โม่ที่ยิงและสังหาร เมื่อพวกเขากำลังหันปืน กระสุนของหลี่โม่ก็มาถึงแล้ว
กระสุนนัดหนึ่งพุ่งเข้าใส่หน้าผากอย่างแม่นยำ ราวกับว่าการยิงของหลี่โม่นั้นถูกนำทางด้วยเลเซอร์
หวงจื่อฉวนและคนอื่น ๆ ตกตะลึงอย่างมาก เมื่อมองไปที่หลี่โม่ที่ยืนอยู่กลางห้องจัดเลี้ยงยิงด้วยปืนสองกระบอก พวกเขารู้สึกราวกับว่าพวกเขาเห็นแม่ทัพของพระเจ้า
ภายใต้ประกายไฟที่มีแสงหลากสีสัน หลี่โม่ซึ่งอยู่ท่ามกลางประกายไฟนั้น หลี่โม่ทรงอิทธิพลมาก
เมื่อเสียงปืนหยุดลง อันธพาลคนสุดท้ายก็ล้มลงกับพื้น
หลี่โม่ยกปืนพกในมือขวาขึ้นจ่อที่ปาก และเป่าเบา ๆ ที่ปากกระบอกปืน "ฟี่ว! จะให้คุกเข่าลงต่อพวกแกงั้นเหรอ หาเรื่องตายให้ตัวเองชัด ๆ"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...