คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 690

“ผมจะออกไปข้างนอกสักพักเพื่อหาข้อมูลของเรื่องนี้ คุณรอผมอยู่ที่บ้านนะ”

“คุณ ระวังตัวด้วยนะคะ คงจะไม่มีใครมาที่บ้านอีกใช่ไหม?” กู้หยุนหลานพูดด้วยความกังวล

“ไม่แล้ว ผมโทรหาเพื่อนของผมแล้ว พวกเขาจะเฝ้าระวังอยู่ข้างล่าง จะไม่มีปัญหาอะไรแน่นอน”

“อืม งั้นคุณก็ระวังตัวด้วย ฉันจะรอคุณกลับมานะคะ”

กู้หยุนหลานเดินไปหาหลี่โม่ กอดหลี่โล่แน่นด้วยแขนทั้งสองข้างและเขย่งปลายเท้าเพื่อจูบที่ริมฝีปากของหลี่โม่

หลี่โม่รู้สึกถึงได้ถึงความกังวลและความเครียดของกู้หยุนหลาน จึงรับปากต่อกู้หยุนหลานอย่างหนักแน่น

หลังจากนั้นไม่นานทั้งสองก็แยกจากกัน หลี่โม่ตบหลังของกู้หยุนหลานเบา ๆ "ไม่ต้องกังวลนะ จะไม่มีอะไรเกิดขึ้นแน่นอน"

"ค่ะ"

กู้หยุนหลานมองดูหลี่โม่จากไป และภาวนาให้หลี่โม่อยู่ในใจ อธิษฐานวิงวอนต่อเทพเจ้าและพระพุทธเจ้าเพื่อขอให้หลี่โม่ปลอดภัย

หลี่โม่เดินออกมาจากบ้าน เสี่ยวหวู่ซึ่งกำลังรออยู่ที่รถพูดอย่างไม่พอใจว่า "ทำไมช้าขนาดนี้ ไม่มีสมองเลยจริง ๆ"

"ฉินจี้เย่ยังไม่กล้าพูดกับฉันแบบนั้น นายแน่ใจนะว่าอยากทำแบบนี้?" หลี่โม่พูดอย่างเย็นชา

“นายกล้าดียังไงมาขู่ฉัน ถ้านายน้อยฉินไม่อยากเจอนาย ฉันจะฆ่านายด้วยกระสุนนัดเดียว” เสี่ยวหวู่ยกชายเสื้อผ้าของเขาขึ้น เผยให้เห็นปืนพกที่เอวของของเขา

เมื่อเห็นความเย่อหยิ่งของเสี่ยวหวู่ที่มีต่อหลี่โม่ผ่านทางกระจกรถ เหล่าฮู๋ก็อดไม่ได้ที่จะส่ายหัวพร้อมกับแววตาที่มองด้วยความยินดี

นิ้วของเขาติดอยู่ระหว่างคอและกระดูกคอ เสี่ยวหวู่รู้สึกว่าลำคอและหลอดลมของเขากำลังจะถูกหลี่โม่กระชากออก

ความรู้สึกหายใจไม่ออกแล่นเข้ามาในจิตใจของเสี่ยวหวู่ เสี่ยวหวู่อ้าปากกว้างมเขาอยากจะหายใจแต่เขาไม่สามารถหายใจเอาอากาศเข้าไปได้เลย หลอดลมถูกปิดกั้นอย่างสมบูรณ์

“ยังจะกล้าอวดดี ดูเหมือนว่านายจะยังไม่รู้สึกถึงรสชาติแห่งความตายสินะ” ขณะที่พูดหลี่โม่ก็คว้าปืนด้วยมือซ้ายแล้วบดขยี้ข้อมือขวาของเสี่ยวหวู่

การกระตุ้นด้วยความเจ็บปวดและการหายใจไม่ออก ทำให้เสี่ยวหวู่เห็นภาพหลอนต่อหน้าต่อตาราวกับว่าเขาเห็นถนนที่นำไปสู่ยมโลก

'นี่ฉันกำลังจะตายจริง ๆ เหรอ?'

เนื่องจากการขาดออกซิเจน แก้มของเสี่ยวหวู่จึงเปลี่ยนเป็นสีม่วงดำ และเขาก็ไม่รู้สึกตัวมากขึ้นเรื่อย ๆ