คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 691

“ฉันมองเห็นยมโลกแล้ว ฉันไม่อยากตาย ฉันผิดไปแล้ว ปล่อยฉันไปเถอะ ฉันไม่ไหวแล้ว”

เสี่ยวหวู่พูดด้วยเสียงแหบพร่า รู้สึกตึงเครียดถึงขีดสุด

“รู้สึกถึงลมหายใจแห่งความตายแล้วงั้นเหรอ?”

หลี่โม่ถามด้วยรอยยิ้มบาง

เสี่ยวหวู่มองรอยยิ้มของหลี่โม่ด้วยความงุนงง รู้สึกว่าหลี่โม่น่าพรั่นพรึงราวกับราชาปีศาจแห่งขุมนรก

เสี่ยวหวู่สั่นงกไปทั้งร่างด้วยความตึงเครียด กล้ามเนื้อหูรูดไม่สามารถควบคุมได้อีกต่อไป ปัสสาวะไหลลงมาอาบขาทั้งสองข้างของเสี่ยวหวู่เป็นสาย

“ระ-รู้สึกแล้ว ฉันรู้สึกถึงลมหายใจแห่งความตายแล้ว”

เสี่ยวหวู่พูดด้วยเสียงสะอื้นไห้ ในใจของเขาเต็มไปด้วยความสำนึกเสียใจ

หลี่โม่เหวี่ยงเสี่ยวหวู่ไปข้างรถ แล้วเอ่ยอย่างดูแคลน "เห็นสภาพนายแบบนี้แล้ว ถ้าไม่มีปัญญาก็อย่ามาทำจองหอง”

“ฉันผิดไปแล้ว ไม่กล้าแล้ว ต่อไปฉันไม่กล้าอวดดีอีกแล้ว”

เสี่ยวหวู่ยกมือซ้ายกุมลำคอ นอนขดตัวอยู่กับพื้นแล้วพูดออกมา

เหล่าฮู๋ยิ้มอย่างเงียบ ๆ แม้ว่าเขาจะไม่เห็นสภาพของเสี่ยวหวู่ที่นอนอยู่ข้างรถ แต่เหล่าฮู๋ก็จินตนาการออก

หลี่โม่เตะเสี่ยวหวู่ “อย่ามัวเสียเวลา รีบไปขับรถสิ”

“มือของฉัน มือขวาของฉันหักไปแล้ว ฉันขับรถไม่ได้”

เสี่ยวหวู่พูดด้วยสีหน้าน่าสังเวช

เขาอยากจะบอกว่าเขาต้องไปโรงพยาบาลนั้น แต่เขาก็กลืนคำพูดนั้นลงไปไม่ได้เอ่ยมันออกมา

หลี่โม่ส่ายหน้า ปลดเซฟตี้ปืนพกแล้วเล็งปืนไปที่เสี่ยวหวู่ “ว่ากันว่าคนที่อยากมีชีวิตรอดอย่างแรงกล้าจะสามารถกระตุ้นศักยภาพของร่างกายทั้งหมดได้ ฉันคิดว่าในสถานการณ์ระหว่างความเป็นความตายนายจะต้องขับรถได้อย่างดีแน่นอน”

หลังจากนั่งเล่นมือถืออยู่บนเก้าอี้เป็นเวลานาน เมื่อเห็นว่าเสี่ยวหวู่ยังไม่กลับมา คิ้วของฉินจี้เย่ก็ขมวดเป็นปม

“เกิดอะไรขึ้นกับเสี่ยวหวู่ นานขนาดนี้ พอให้ไปกลับได้สักสิบรอบแล้วมั้ง!"

“คุณชายฉินไม่ต้องกังวล ผมจะติดต่อไปเดี๋ยวนี้เลยครับ”

บอดี้การ์ดหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาโทรหาเสี่ยวหวู่ แต่เสี่ยวหวู่ทำได้เพียงขับรถด้วยมือข้างเดียวเท่านั้น ไม่มีทางจะสามารถรับสายได้เลย

เสี่ยวหวู่ฟังเสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์ สายตาของเขาเหลือบมองไปทางหลี่โม่ไม่หยุด อยากจะให้หลี่โม่ช่วยหยิบโทรศัพท์ออกมาดูว่าใครโทรมาสักหน่อย แต่เสี่ยวหวู่ก็ไม่มีความกล้าที่จะพูดออกมา

จนกระทั่งเสียงโทรศัพท์หยุดลง ความทรมานในใจของเสี่ยวหวู่ถึงได้สิ้นสุด

บอดี้การ์ดวางโทรศัพท์ลงด้วยความงุนงง แล้วพูดอย่างไม่พอใจ “เจ้าเด็กนั่นไม่รับโทรศัพท์ ไม่รู้ว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ คงจะไม่ได้เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรอกใช่ไหม”

ฉินจี้เย่ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก้มหน้าลงเล่นมือถือต่อไป “ไม่ต้องกังวล รอต่อไปก็พอ ในเมื่อโทรศัพท์มือถือของเสี่ยวหวู่ยังโทรติด ก็คงไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร”