คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 698

“อ๊าก!”

นักมวยร้องโหยหวนอย่างน่าสังเวช ถูกต่อยจนล้มหงายหลังลงไปกับพื้น

เมื่อเห็นสภาพอันน่าเวทนาของนักมวยที่ล้มลงไปแล้ว คนที่เหลือก็ใจสั่นสะท้าน รู้ว่าคราวนี้คงเจอตอเข้าอย่างจัง จะประมาทไม่ได้เด็ดขาด

“เจ้าหมอนี่ลงมือโหดเหี้ยมมาก ทุกคนระวังตัวด้วย”

นักมวยคนหนึ่งตะโกนขึ้น ฝีเท้าของเขาเริ่มถอยร่นไปข้างหลัง มือทั้งสองข้างตั้งท่าป้องกันไว้ข้างหน้าอย่างระมัดระวัง

ข้าง ๆ นั้นมีนักมวยอารมณ์ร้อนคนหนึ่ง หลังจากส่งเสียงตะโกนแล้วจึงพุ่งเข้าหาหลี่โม่จากนั้นหมุนตัวตวัดเท้าถีบไปที่ลำคอของหลี่โม่

ด้วยความเร็วสูงและพละกำลังมหาศาล ลูกเตะนี้จึงทำให้เกิดเสียงระเบิดราวกับหวดแส้ขึ้นในอากาศ

เปรี้ยง!

หลี่โม่ยกมือขวาขึ้นสกัดลูกเตะทะยานมา จากนั้นจึงพลิกฝ่ามือเป็นอุ้งมือและจับน่องที่นักมวยเตะมาเอาไว้แน่น

นักมวยพลันตกใจ เขาพยายามดึงขากลับอย่างสุดแรง ทว่ามันก็สายเกินไปเสียแล้ว

หลี่โม่ออกแรงที่ข้อมือ จับน่องของนักมวยและเหวี่ยงขึ้นไปในอากาศราวกับไม้สวิงแล้วเหวี่ยงร่างของนักมวยคนนั้นใส่นักมวยคนอื่น ๆ

นักมวยที่เหลือเห็นดังนั้นก็ต่างขวัญหนีดีฝ่อและเปลี่ยนมุมมองของพวกเขาที่มีต่อหลี่โม่ไปโดยสิ้นเชิง

เขาไม่ใช่คนธรรมดาอย่างแน่นอน เป็นไปไม่ได้ที่คนธรรมดาจะเก่งได้ขนาดนี้ ในความคิดของพวกเขาหลี่โม่จะต้องเป็นคนที่สังหารพวกเขาได้ในเสี้ยววินาทีอย่างแน่นอน

พี่ซานหรี่ตามองการเคลื่อนไหวของหลี่โม่ วิเคราะห์ความเร็ว พละกำลัง และระดับความแข็งแกร่งของหลี่โม่

ในเวลานี้สมองของพี่ซานเหมือนกับคอมพิวเตอร์ที่ทำงานด้วยความเร็วสูงและทำการคำนวณอย่างบ้าคลั่ง

“ฮ่าฮ่า อยากรู้เหรอ? ถ้าอยากรู้ก็ขึ้นอยู่กับความสามารถของนาย ถ้าเอาชนะฉันได้ ฉันจะตอบทุกอย่างที่นายถาม”

นักมวยที่ยืนอยู่นอกประตูรู้สึกว่าเมื่อครู่นี้พวกเขาช่างทำตัวน่าอายมาก ตอนนี้จึงพากันส่งเสียงเชียร์ให้พี่ชานหวังว่าพี่ซานจะเอาชนะหลี่โม่ลงได้

“พี่ซาน ฆ่ามันเลย ไอ้หมอนี่มันอวดดีเกินไปแล้ว ต้องอัดมันให้ได้เห็นดีกันบ้าง”

“ครั้งนี้มันทำเราเสียหน้า ต้องพึ่งพี่ชานช่วยล้างแค้นให้พวกเราด้วย”

พี่ซานชำเลืองมองพวกลูกน้อง สีหน้าเผยความหงุดหงิดออกมา “พวกแกยังมีหน้ามาพูดอีกเหรอไอ้พวกขยะ เอาชนะไม่ได้ก็ต้องยอมรับสิวะ อย่ามาเอะอะโวยวายอยู่ที่นี่ ไม่งั้นฉันจะอัดพวกแกก่อน”

พวกนักมวยหุบปากทันที พวกเขาล้วนรู้ว่าพี่ซานอารมณ์ไม่ดี ถ้ายังเอะอะโวยวายต่อไปคงจะต้องถูกพี่ซานอัดน่วมซะก่อนจริง ๆ

พี่ซานสะบัดข้อมือแล้วยืดเส้นอบอุ่นร่างกายอย่างง่าย ๆ เล็กน้อย “เข้ามาเลย!”