คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 699

กู้ซิ่งเหว่ยที่อยู่ในห้องทำงานข้าง ๆ ได้ยินเสียงข้างนอกฟังดูผิดปกติจึงแอบโผล่หัวออกไปดู เห็นกลุ่มนักมวยยืนอย่างกระอักกระอ่วนอยู่หน้าประตูห้องทำงานของกู้หยุนหลานก็พลันตกอยู่ในความงงงัน

นักมวยอาชีพพวกนี้เองก็ไม่ได้เรื่องเหมือนกันเหรอ?

แต่ละคนแพ้ให้กับหลี่โม่เสียแล้วเหรอ?

ยังดีที่พี่ซานไม่ได้ออกมาด้วย บางทีพี่ซานอาจจะสามารถจัดการเจ้าหลี่โม่ได้ก็ได้ เขาเป็นถึงยอดฝีมือที่จ้างมาเป็นล้านเชียวนะ หวังว่าจะใช้การได้บ้างแหละ

กู้ซิ่งเหว่ยกำลังภาวนาอยู่ในใจ เมื่อเขาได้ยินเสียงคำรามของพี่ซาน เขาก็อยากจะเข้าไปดูด้วยความอยากรู้อยากเห็น

หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่งในที่สุดความอยากรู้อยากเห็นก็มีมากกว่า กู้ซิ่งเหว่ยแอบย่องออกจากห้องทำงาน เขายืนอยู่ข้างหลังนักมวยร่างกำยำแล้วยื่นหัวมองเข้าไปในห้องทำงานของกู้หยุนหลาน

พี่ซานชกหมัดซ้ายไปที่แก้มของหลี่โม่ หลี่โม่เบี่ยงตัวหลบไปด้านข้าง

กู้ซิ่งเหว่ยกำมือทั้งสองข้างแน่น ในใจอดรู้สึกเสียดายแทนพี่ซานไม่ได้ ถ้าหมัดเมื่อครู่ต่อยโดนหลี่โม่ น่ากลัวว่าสมองสุนัขของหลี่โม่คงถูกซัดกระเด็นออกมาแน่

แต่การโจมตีต่อเนื่องอย่างรวดเร็วของพี่ซานสร้างความมั่นใจให้กู้ซิ่งเหว่ยไม่น้อย กู้ซิ่งเหว่ยรู้สึกว่าที่จ้างพี่ซานมาในครั้งนี้ไม่มีผิดเลยจริง ๆ เขาจะต้องสามารถจัดการกับหลี่โม่ได้อย่างแน่นอน เพราะตอนนี้หลี่โม่กำลังถูกไล่ต้อนอยู่

ทว่าพี่ซานกลับไม่คิดอย่างนั้น ในตอนนี้พี่ซานเริ่มหวั่นใจมากขึ้นเรื่อย ๆ หลี่โม่เคลื่อนไหวหลบเลี่ยงได้อย่างง่ายดายและช่ำชอง ทั้งในแววตายังเผยอารมณ์หยอกล้อออกมา สิ่งเหล่านี้ทำให้พี่ซานรู้สึกหวาดหวั่นขึ้นมา

พี่ซานนึกถึงตอนที่ตนได้เผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้ที่ไม่ใช่คู่มือของตนเอง ก็มักจะแกล้งหยอกฝ่ายตรงข้ามเหมือนแมวเล่นกับหนูเช่นนี้อยู่เสมอ เพียงแต่ตอนนี้ตนกลายเป็นหนูที่กำลังถูกหลี่โม่แกล้งหยอกเล่นเสียเอง

“แกเป็นเต่าหัวหดหรือยังไง! แกกล้าแลกหมัดกับฉันหรือเปล่า!”

พี่ซานคำรามด้วยความโกรธเกรี้ยว

หลี่โม่ยิ้มบางและพูดอย่างราบเรียบ “ได้เลย ฉันจะส่งนายลงนรกเอง”

“ไร้สาระ! ฉันต้องแข็งแกร่งกว่าแกแน่นอน!”

พี่ซานคำรามออกมา รวบรวมพละกำลังทั้งร่างไว้ที่แขนขวาแล้วเหวี่ยงหมัดอันหนักหน่วงเข้าใส่หลี่โม่อย่างแรง

“อ๊าก!”

พี่ซานพลังเต็มเปี่ยม ส่งเสียงร้องดังลั่นอย่างบ้าคลั่งจนผนังสั่นสะเทือน

เหล่านักมวยจ้องมองแขนห้อยลงมาด้วยมุมที่แปลกประหลาดของพี่ซาน เลือดสด ๆ ไหลทะลักออกมาจนไม่อาจทนมองได้ พวกเขาก็ต่างรู้สึกเหมือนเลือดทั่วร่างกลายเป็นก้อนน้ำแข็ง

เจ้านี่ต้องไม่ใช่คนแน่ ๆ คนธรรมดาไม่มีทางโจมตีอย่างทรงพลังขนาดนี้ได้หรอก เขาสามารถระเบิดทั้งกระดูกกำปั้นและแขนส่วนปลายได้ในหมัดเดียว ไม่ว่าจะมองยังไงก็ไม่ใช่สิ่งที่มนุษย์จะทำได้เลย

กู้ซิ่งเหว่ยยกมือทั้งสองข้างปิดปากและมองไปยังหลี่โม่ด้วยสายตาที่ตกตะลึงจนถึงเหลือเชื่อ

หลี่โม่เหลือบมองไปที่กู้ซิ่งเหว่ยที่หลบอยู่ในฝูงชน แล้วเผยรอยยิ้มเย้ยหยัน

เมื่อมองเห็นสายตาและรอยยิ้มของหลี่โม่ กู้ซิ่งเหว่ยรู้สึกว่าวิญญาณของตัวเองกำลังหลุดออกจากร่าง นึกอยากจะวิ่งหนีไปให้ไกลเสียเดี๋ยวนั้น แต่ขาของกู้ซิ่งเหว่ยราวกลับถูกตรึงไว้กับพื้นจนไม่สามารถขยับเขยื้อนได้เลยแม้แต่น้อย