ตึงเครียด เสียใจ และหวาดกลัว ดวงตาของกู้ซิ่งเหว่ยเกิดน้ำตารื้นขึ้นมา ถ้ารู้ว่าผลลัพธ์จะเป็นแบบนี้กู้ซิ่งเหว่ยจะไม่มีทางไปหาพี่ซานแน่
แต่ในตอนนี้ไม่มีคำว่าถ้าอีกแล้ว
พี่ซานมองหลี่โม่ด้วยดวงตาแดงก่ำ ในใจไร้ซึ่งความคิดที่จะต่อต้านแม้แต่น้อย
พี่ซานที่เคยเจอกับผู้แข็งแกร่งมาแล้วจึงเข้าใจอย่างลึกซึ้งว่า หากเผชิญหน้ากับผู้ไม่อาจเอาชนะได้ก็ต้องยอมรับความพ่ายแพ้ ไม่อย่างนั้นก็จะมีหนทางเดียวคือความตายเท่านั้น
“คุณเก่งกาจมาก ผมไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคุณเลย ได้โปรดไว้ชีวิตผมด้วยเถอะครับ”
พี่ซานก้มหัวลงและเอ่ยขึ้น
พวกนักมวยต่างมองดูพี่ซานด้วยความตื่นตะลึง พี่ซานผู้ซึ่งเคยแข็งแกร่งอย่างไม่มีผู้ใดเทียมถึงกับยอมก้มหัวทั้งยังร้องขอชีวิต ทั้งหมดนี้ดูน่าอัศจรรย์มาก
หลี่โม่ชี้ไปทางกู้ซิ่งเหว่ยที่อยู่ข้างนอก “เขาเป็นคนพานายมาที่นี่เหรอ?"
“ใช่ครับ ไอ้ลูกหมานั่นแหละ”
พี่ซานมองไปยังกู้ซิ่งเหว่ยด้วยแววตาโกรธเกรี้ยว
พี่ซานผู้ไม่กล้ามีความขุ่นเคืองต่อหลี่โม่แม้แต่น้อย เขาจึงเอาความโกรธทั้งหมดไปลงที่กู้ซิงเว่ย
“นายน่าจะรู้นะว่าต้องทำยังไง”
หลี่โม่เอ่ยอย่างเรียบเฉย
“วางใจได้ ผมจะอัดไอ้ลูกหมานี่จนพ่อแม่มันจำหน้าไม่ได้เลยครับ”
หลี่โม่พยักหน้าและพูดอย่างสบาย ๆ “ไปเถอะ เอาไปจัดการไกล ๆ หน่อยแล้วกัน ได้ยินเสียงร้องแล้วมันน่ารำคาญน่ะ”
พี่ซานพยักหน้าแล้วโค้งตัวเอ่ย “ไม่ต้องห่วงครับ ผมจะไม่ให้เขารบกวนคุณแน่นอน”
กู้หยุนหลานเอ่ยอย่างค่อนข้างเป็นกังวล “พวกเขาคงจะไม่ถึงกับเอาชีวิตหรอกใช่ไหม”
“วางใจเถอะ พวกเขาต่างก็เป็นคนมีประสบการณ์ ต้องรู้จักขอบเขตอยู่แล้ว เจ้ากู้ซิ่งเหว่ยคนนี้ไม่รู้ว่าเขาเป็นบ้าอะไรขึ้นมาถึงได้พาคนมาหาเรื่องกันกลางค่ำกลางคืนแบบนี้”
หลี่โม่พูดอย่างไม่ค่อยพอใจ
“เฮ้อ คงเป็นเพราะความอิจฉาน่ะสิ เรื่องมันเกิดจากครัฟต์ ทำให้ทรัพยากรและสิทธิ์ทั้งหมดของตระกูลตกไปอยู่ในมือของฉัน พวกเขาคงจะนั่งไม่ติดและคิดอยากจะชิงทรัพยากรและสิทธิ์กลับไปแน่ ๆ”
ความขัดแย้งทางผลประโยชน์ภายในตระกูลนั้นไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ ยิ่งเป็นตระกูลที่ใหญ่มากเท่าไหร่ ความขัดแย้งด้านผลประโยชน์ก็จะยิ่งมากขึ้น การต่อสู้แย่งชิงเองก็จะรุนแรงมากขึ้นเช่นกัน
กู้หยุนหลานพูดไปพูดมาก็เริ่มรู้สึกเหนื่อยหน่ายขึ้นมา เธอไม่มีความสนใจในการต่อสู้แย่งชิงภายในตระกูลเลยแม้แต่น้อย
“อย่าคิดมากขนาดนั้นเลย มีผมอยู่ด้วย จะไม่มีใครรังแกคุณได้ทั้งนั้น คุณก็ทำงานอย่างสบายใจได้เลย”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...