คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 75

รอยยิ้มบนใบหน้าของฉวีเทียนไห่หายไปในทันที สีหน้าของเขาเริ่มไม่มั่นใจ และเขาจ้องก็ไปที่หลี่โม่อย่างโกรธจัด

ไอ้ขยะหลี่โม่ มันพูดแบบนี้หมายความว่าอย่างไร?

สถานะตัวเองคืออะไร ปัญญาอ่อนหรือเปล่า?

ฉวีเทียนไห่รู้สึกหงุดหงิด มันกล้าฉีกหน้าเขาครั้งแล้วครั้งเล่า!

ไม่หัดตักน้ำใส่กะโหลก ชะโงกดูเงาตัวเองเลย!

แต่ก่อนที่ฉวีเทียนไห่จะลุกขึ้นด่าหลี่โม่ หวังฟางก็ลุกขึ้นแทนเขา และตบหน้าหลี่โม่!

หลี่โม่รู้สึกสับสนเล็กน้อยจากการโดนตบอย่างกะทันหัน เขาบีบมือ และกำหมัดของเขาไว้ใต้โต๊ะ

ตบคนไม่ควรตบหน้า แม่ยายทำเกินเหตุไปแล้ว!

“แกพูดเรื่องไร้สาระอะไร? ถ้าไม่ใช่เพราะเทียนไห่ แกจะบอกว่าเป็นเพราะแกหรือไง? แกมันไร้ประโยชน์ ไร้เงินทอง ไร้อำนาจ แค่ครอบครัวของฉันสงสารแกเลยยอมให้แกมาเป็นลูกเขย แกไม่รู้จริง ๆ เหรอว่า แกมีค่าแค่ไม่กี่บาท? แกไม่เห็นเหรอว่า เทียนไห่เป็นใคร เขาเป็นลูกชายของตระกูลฉวี แกมันคนไร้ประโยชน์ แกกล้าเอาตัวเองไปเทียบกับเทียนไห่ได้ยังไง? ถ้าครอบครัวเราพึ่งแก เราคงจะอดตายไปนานแล้ว!”

หวังฟางโกรธมาก วันนี้เธออารมณ์ดีมาก ๆ แต่ไอ้ขยะหลี่โม่กลับทำลายมันลง

“แม่คะ นี่แม่ทำอะไร!”

เมื่อกู้หยุนหลานเห็นว่า หลี่โม่ถูกตบและด่าทอ เธอรู้สึกหวั่นใจเล็กน้อย และลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว เธอดึงหวังฟางให้นั่งลง จากนั้นเธอก็เหลือบมองหลี่โม่อย่างไม่พอใจ และพูดว่า "พอแล้ว คุณควรจะพูดให้น้อยลงนะ"

กู้หยุนหลานผิดหวังกับการกระทำของหลี่โม่ในวันนี้

ถ้าเขาไม่ทำอะไร เขาก็ไม่ควรสร้างความวุ่นวายให้กับตัวเอง

แต่อย่างไรเขาก็เป็นสามีของเธอ และเป็นพ่อของซีซี

เพราะถึงอย่างไรเธอก็รักเขามาตลอดสี่ปี และในตอนนี้เธอเห็นหวังฟางตบเขาต่อหน้าคนอื่น และเหยียบย่ำศักดิ์ศรีเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเขา มันก็ทำให้กู้หยุนหลานรู้สึกไม่สบายใจเหมือนกัน

ดังนั้น เธอจึงบอกให้เขาหุบปากแทน

“คุณน้าครับ ใจเย็น ๆ นะครับ หลี่โม่คงจะอิจฉานิดหน่อย ไม่เป็นไรครับ”

ฉวีเทียนไห่ก็อยากจะโกรธ แต่เมื่อเขาเห็นหวังฟางตบหลี่โม่อย่างแรง เขารู้สึกโล่งใจขึ้นมากทันที และสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนกลายเป็นความเจ้าเล่ห์แทน

เฮ้อ เป็นผู้ชายแบบหลี่โม่นี่ช่างโชคร้ายจริง ๆ

“โอเค ฉันจะไม่พูดอะไรแล้ว ไม่รู้ว่าไอ้ไร้ค่านี้มันทำยาเสน่ห์อะไรใส่แก แกถึงได้รักได้หลงมันขนาดนี้” หวังฟางจ้องไปที่หลี่โม่และพูด

“คุณน้าครับ อย่าโกรธเลยนะครับ มาดูเมนูกันดีกว่า อย่าให้ใครบางคนที่ไม่สำคัญมาขัดอารมณ์การกินของเราเลยครับ” ฉวีเทียนไห่ยิ้มเจ้าเล่ห์

“ดีเหมือนกัน เรามาสั่งกันเถอะ” หวังฟางรับเมนูมาดู สีหน้าเธอช่างเบิกบานสุขใจ

ตอนนี้เธอลืมไปหมดแล้วว่า กู้หยุนหลานเป็นคนเชิญฉวีเทียนไห่มาทานอาหารมื้อนี้ แต่กลับคิดว่า เป็นฉวีเทียนไห่ที่เชิญพวกเขามาทานอาหารที่นี่

หวังฟางยินดี เธอมองดูภาพอาหารอันวิจิตรงดงามในเมนู เธอก็ต้องกลืนน้ำลาย อาหารเหล่านี้ถูกมาก ดังนั้นเธอจึงสั่งไปมากมายหลายอย่างภายในครั้งเดียว

เมื่อพวกเขาสั่งอาหารเสร็จ เมนูก็ถูกส่งไปยังกู้หยุนหลานซึ่งนั่งอยู่ตรงข้ามหลี่โม่

กู้หยุนหลานทนไม่ไหว เธอจึงส่งเมนูให้หลี่โม่ ทั้งสองมองตากัน เธอจึงถามเขาเบา ๆ "คุณอยากกินอะไร ดูสิมันราคาถูกมาก"

หลี่โม่ผงะไปครู่หนึ่ง เขาหันไปเหลือบมองกู้หยุนหลานที่อยู่ข้าง ๆ เธอดูเหมือนนางฟ้า แก้มสีชมพูระเรื่อ ริมฝีปากสีแดง และจมูกโด่ง

เธอยังคงใจดี และยังมีเขาอยู่ในใจ