คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 882

“อ๋อ เมื่อกี้นี้พวกเธอคุยอะไรกันอยู่เหรอ?” กู้หยุนหลานแสร้งถามอย่างไม่คิดอะไร

ถึงอย่างไรเฉินเสี่ยวถงก็เป็นสาวงามคนหนึ่งเหมือนกัน พร้อมกับที่กู้หยุนหลานก็พอจะรู้สึกได้ว่าเฉินเสี่ยวถงเหมือนจะคิดไม่ซื่อกับหลี่โม่อยู่บ้าง ดังนั้นเธอจึงค่อนข้างระแวดระวังในตอนที่เฉินเสี่ยวถงอยู่กับหลี่โม่ตามลำพัง

“ก็ไม่ได้คุยอะไรกันนะคะ ฉันพูดอะไรพี่หลี่โม่ก็ชอบเมินอยู่เรื่อย ทำฉันโมโหแทบตายเลยจริง ๆ” เฉินเสี่ยวถงพูดอย่างโมโห ซึ่งในใจก็โกรธอยู่จริง ๆ เช่นกัน

“หลี่โม่ก็เป็นแบบนั้นแหละ เขามีอีคิวต่ำไปสักหน่อย อย่าไปคิดหยุมหยิมกับเขาเลย เธอนั่งกินไปก่อนเถอะ ฉันจะเข้าไปดูหน่อย”

กู้หยุนหลานกดเฉินเสี่ยวถงให้นั่งลง จากนั้นจึงเดินเข้าไปในห้องครัว

หลี่โม่เห็นกู้หยุนหลานเดินเข้ามา ก็พลันโบกมือให้กู้หยุนหลานด้วยรอยยิ้มกว้าง แล้วคีบแฮมที่เพิ่งทอดเสร็จขึ้นมาหนึ่งชิ้นพลางเอ่ย “ที่รัก มาชิมสิ เพิ่งทอดเสร็จใหม่ ๆ รสชาติดีไม่เลวเลยนะ”

“ทำไมฉันถึงเห็นเหมือนว่าคุณกำลังร้อนตัวอยู่หน่อย ๆ เลยล่ะ เมื่อกี้นี้คงไม่ได้ทำเรื่องไม่ดีมาใช่ไหม” กู้หยุนหลานเอ่ยด้วยสีหน้าขึงตึง

“ไม่ยุติธรรมเลยนะที่รัก ผมจะไปทำเรื่องไม่ดีได้ยังไง”

“งั้นที่ฉันเห็นเฉินเสี่ยวถงดูร่าเริงดีใจขนาดนั้น เมื่อกี้นี้คุณก็ป้อนแฮมให้เธอแบบนี้เหมือนกันงั้นเหรอ?”

กู้หยุนหลานเกิดความหึงหวงขึ้นมาในใจ แม้เธอจะรู้ว่าที่ตนทำแบบนี้มันค่อนข้างไม่มีเหตุผลแต่เธอก็อดที่จะทำเช่นนี้ไม่ได้

“อย่าพูดอะไรเหลวไหลสิ ผมไม่ชอบขี้หน้ายัยนั่นเลยสักนิด หรือไม่งั้นก็ให้หล่อนไปโรงพยาบาลเสียวันนี้เลย แฮมของผมล้ำค่าแค่ไหน ไม่มีทางให้หล่อนกินหรอก”

“ฮึ ฉันไม่ให้เธอไปหรอก เก็บเธอเอาไว้ทดสอบคุณนี่แหละ ดูซิว่าคุณจะเป็นผู้ชายหลายใจหรือเปล่า”

กู้หยุนหลานย่นจมูก แล้วอ้าปากเล็กสีเชอร์รี่สื่อให้หลี่โม่ป้อนแฮมให้ตน

หลี่โม่คีบแฮมแผ่นวางบนริมฝีปากกู้หยุนหลานอย่างเบามือ ลิ้นเล็กของกู้หยุนหลานตวัดม้วนเอาแฮมแผ่นเข้าไปในปากอย่างช่ำชอง

“อื้ม รสชาติไม่เลวเลยจริง ๆ เหมือนจะไม่ใช่แฮมแผ่นทอดของจีนใช่ไหม?”

ตนยั่วยวนแสดงออกเป็นนัยขนาดนั้นแล้วหลี่โม่ก็ยังแสร้งวางมาดอยู่ได้ แต่พอกู้หยุนหลานเข้าไปกลับลีลาแพรวพราว หลี่โม่เกือบจะแสดงฉากแสนเร้าใจให้เธอดูอยู่แล้ว!

ตนงดงามไม่พออย่างนั้นเหรอ?

น่าหวั่นไหวไม่พอเหรอ?

หรือว่าตนจะเย้ายวนผู้ชายไม่เก่ง?

เฉินเสี่ยวถงนั่งลงบนเก้าอี้อย่างหดหู่ใจและเริ่มใคร่ครวญถึงปัญหาของตัวเอง

กู้หยุนหลานยกจานอาหารออกมาอย่างเขินอายเล็กน้อย เธอนั่งลงตรงข้ามเฉินเสี่ยวถงแล้วก้มหน้าเอ่ย “รีบกินข้าวกันเถอะ กินเสร็จแล้วฉันจะไปบริษัท ให้ฉันไปส่งเธอที่โรงพยาบาลไหม?”

“ฉัน ฉันไม่โรงพยาบาล ฉันจะไปที่บริษัทกับพี่ค่ะ”