คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 884

หลี่โม่ชักแขนออกอย่างใจเย็น กลัวเพียงว่ากู้หยุนหลานจะเข้าใจผิด

กู้หยุนหลานดึงมือของเฉินเสี่ยวถงออกอย่างเป็นธรรมชาติ เพื่อไม่ให้เฉินเสี่ยวถงแตะต้องผู้ชายของตนต่อไป

“หลี่โม่ คนคนนี้คือใครเหรอ?”

กู้หยุนหลานถามอย่างสงสัย

“ผมชื่อคังเหวินซิน จากตระกูลคังแห่งปินไห่ คือว่า ผมประทับใจทักษะการขับรถของคุณหลี่ เลยอยากจะขอฝากตัวเป็นศิษย์คุณหลี่เรียนเทคนิกการขับรถ ผมมีความจริงใจอย่างยิ่งจริง ๆ นะครับ”

เมื่อเห็นคังเหวินซินที่ทำท่าทางเหมือนจะคุกเข่าลงได้ทุกเมื่อ หลี่โม่จึงเอ่ยอย่างค่อนข้างลำบากใจ “นายอย่าขวางทาง พวกเรากำลังจะไปตอกบัตรทำงานนะ เรื่องสอนเทคนิกการขับรถอะไรนั่นมันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว นายเลิกคิดไปซะเถอะ”

“คุณหลี่อย่าทำแบบนี้สิครับ ผมจริงใจจริง ๆ นะ ถ้าคุณไม่ยอมตกลงรับผมเป็นศิษย์ ผมจะนั่งอยู่ที่ประตูบ้านคุณไม่ยอมไปไหนทั้งนั้น”

กู้หยุนหลานดึงหลี่โม่เบา ๆ แล้วเอ่ยเสียงเบา “คุณคุยกับเขาดี ๆ สิ ฉันว่าเขาเองก็มีความจริงใจอยู่นะ สอนเขาขับรถก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเสียหน่อย ถึงยังไงคุณเองก็อยู่ว่าง ๆ นี่นา”

ในมุมมองของกู้หยุนหลาน หลี่โม่นั้นถึงอย่างไรก็มีเวลาว่างมากมาย แค่เจียดเวลาสักนิดไปสอนคังเหวินซินก็ได้แล้ว นอกจากนี้หากให้หลี่โม่ไปสอนคังเหวินซิน ก็จะได้ไม่ทำให้เขาอยู่กับเฉินเสี่ยวถงจนเกิดความรู้สึกดี ๆ ต่อกันอะไรแบบนั้นด้วย

คังเหวินซินดีใจจนมุมปากแทบจะฉีกขึ้นฟ้า “ขอบคุณครับพี่สะใภ้ ผมขอชื่นชมพี่สะใภ้ผู้งดงามจากใจจริง คุณคือพระโพธิสัตว์กลับชาติมาเกิดโดยแท้”

หลี่โม่มองไปยังคังเหวินซินอย่างหมดคำจะพูด รู้สึกว่าเจ้าหมอนี่โชคดีจริง ๆ

“ก็ได้ พรุ่งนี้นายค่อยมาหาฉันอีกทีแล้วกัน วันนี้ฉันไม่ว่างสอนนาย”

“ครับ ครับ อาจารย์พวกคุณจะไปที่ไหนครับ ผมจะขับรถไปส่งพวกคุณเอง”

คังเหวินซินวิ่งไปข้างรถแล้วเปิดประตูรถอย่างคล่องแคล่วและกระตือรือร้น

เมื่อเห็นคังเหวินซินเปิดประตูรถเบนซ์S600 หลี่โม่ก็ส่งสัญญาณให้กู้หยุนหลานกับเฉินเสี่ยวถงเข้าไปนั่งที่เบาะหลัง ส่วนตัวเองก็เดินไปนั่งที่ตำแหน่งข้างคนขับ

กู้หยุนหลานจัดแจงงานให้เฉินเสี่ยวถง จากนั้นจึงหยิบเอกสารที่เพิ่งส่งมาใหม่ขึ้นมาอ่าน

หลี่โม่นั่งไขว่ห้างเล่นโทรศัพท์มือถือบนโซฟา ทำท่าทางเหมือนเจ้านายที่โยนภาระให้ลูกน้อง

เฉินเสี่ยวถงจัดการเอกสารเสร็จ เธอก็ยกชามาเสิร์ฟให้กับกู้หยุนหลานและหลี่โม่ แม้จะยุ่งมากแต่ก็สนุกสนาน

หลังจากจัดการงานในมือเสร็จจนเหนื่อยหอบ เฉินเสี่ยวถงก็นั่งลงใกล้กับหลี่โม่

กู้หยุนหลานเหลือบตามองหลี่โม่และเฉินเสี่ยวถงเล็กน้อย ก่อนจะแสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ “หลี่โม่ คุณต้องไปช่วยชูจงเทียนไม่ใช่เหรอ ในเมื่อต้องไปช่วยคุณก็รับไปเถอะ อย่าปล่อยให้ชูจงเทียนคอยเป็นกังวลอยู่เลย”

“อืม ก็จริง งั้นผมไปก่อนนะ พวกคุณมีเรื่องอะไรก็โทรมาล่ะ”

หลี่โม่เก็บโทรศัพท์มือถือแล้วลุกขึ้นเดินออกไปข้างนอก ลูกตาเฉินเสี่ยวถงขยับมองตามไป ครุ่นคิดว่าจะแอบตามหลี่โม่ไปด้วยดีไหม