คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 898

เฉินเสี่ยวถงเช็ดน้ำตาและพูดอย่างน่าสงสาร "รู้แล้วค่ะ ฉันจะไม่ทำอีก ฉันจะเชื่อฟัง แต่อย่าไล่ฉันออกไปเลยนะ"

“หยุดเสแสร้งได้แล้ว ถ้ายังเสแสร้งอีก ฉันจะไล่คุณลงจากรถซะ”

เฉินเสี่ยวถงบุ้ยปาก ก้มหน้าและกัดฟัน รู้สึกว่าหลี่โม่ทำเกินไปแล้ว เขาเมินสาวสวยไปเลย ใจร้ายจริง ๆ

“อาจารย์ กลับบริษัทหรือเปล่าครับ?” คังเหวินซินถาม

“ไม่ ไปโรงพยาบาล”

หลี่โม่ตั้งจุดหมายการเดินทางให้คังเหวินซินขับตามการนำทางไป

ไม่นานหลี่โม่ก็พาคังเหวินซินกับเฉินเสี่ยวถงมาที่ห้องผู้ป่วยของซีซี พอซีซีเห็นหลี่โม่ก็กระโดดเข้าไปในอ้อมแขนของหลี่โม่ และจุ๊บที่หน้าของหลี่โม่อย่างมีความสุข

“พ่อคะ พ่อมาหาหนูแล้ว แล้วลุงกับป้านี่คือใครกันคะ?”

ซีซีเอียงหัวมองคังเหวินซินและเฉินเสี่ยวถง

แก้มของคังเหวินซินกระตุก โดยคิดว่าเขาน่าจะรุ่นเดียวกับซีซี แค่ไม่รู้ว่าเขาควรจะนับเป็นพี่หรือน้องของซีซีกันแน่?

“ซีซี นี่ลูกศิษย์ของพ่อชื่อคังเหวินซิน เรียกเขาว่าพี่ก็พอแล้ว”

"คะ?"

ซีซีมองคังเหวินซินอย่างระมัดระวัง คังเหวินซินพยายามยิ้มอย่างกระอักกระอ่วนแต่ยังคงความสุภาพอยู่

“นี่คือพี่เหรอคะ? แต่เขาดูแก่กว่าพ่ออีก” ซีซีพูดอย่างไร้เดียงสา

“ป้าข้างบ้านดูอะไรแบบนี้ในทีวีค่ะ มีแต่สาว ๆ สวย ๆ วิ่งตามพ่อคนอื่นตลอด แถมยังมีคนพูดถึงเรื่องคล้าย ๆ กันนี้ด้วย หนูยังเคยเห็นเมียหลวงทุบตีเมียน้อยในโรงพยาบาลเลย”

ซีซีพูดอย่างจริงจัง หลี่โม่อดหัวเราะไม่ได้ "ซีซี ไม่ต้องกังวลนะคะ พ่อจะไม่หาเมียน้อยหรอก นอกจากแม่แล้ว คนที่พ่อรักก็คือหนู จะไม่มีวันชอบคนอื่นอีก"

“อื้ม ๆ ซีซีเชื่อในตัวพ่อค่ะ”

หลังจากพูดจบซีซีก็กอดคอของหลี่โม่ แล้วจุ๊บที่หน้าหลี่โม่อย่างแรง

เฉินเสี่ยวถงรู้สึกเศร้าเล็กน้อยที่เห็นหลี่โม่และซีซีสนิทสนมกันแบบนั้น อดไม่ได้ที่จะนึกถึงวัยเด็กที่มีความสุขของเธอ

คังเหวินซินยืนข้าง ๆ อย่างอึดอัด รู้สึกตัวเองเป็นส่วนเกิน