คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 918

“พอได้แล้ว!”

หลี่โม่หยุดยั้งการปะทะกันแบบตาต่อตาฟันต่อฟันของทั้งสอง หากปล่อยให้พวกเธอทะเลาะกันแบบนี้ต่อไป หลังจากนี้คงไม่ต้องทำอะไรกันแล้ว ได้แต่ยืนดูพวกเธอทะเลาะกันพอดี

“ต่อไปถ้าพวกเธอจะทะเลาะกัน ก็ไปทะเลาะกันในที่ที่ฉันไม่อยู่ซะให้พอ ตอนที่ฉันอยู่ ฉันไม่ต้องการได้ยินพวกเธอเอะอะโวยวายอะไรอีกทั้งนั้น ใครกล้าส่งเสียงเอะอะอีกแม้แต่คำเดียว ฉันจะส่งคนนั้นกลับไป”

“ก็ได้ค่ะ ฉันเชื่อฟังพี่หลี่โม่ทุกอย่าง” เฉินเสี่ยวถงพูดด้วยท่าทีว่านอนสอนง่าย

กู้ชิงหลินถลึงตามองเฉินเสี่ยวถง ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันอย่างเกลียดชัง แทบอยากจะฉีกหน้ากากของเฉินเสี่ยวถงเสียเดี๋ยวนั้น ให้หลี่โม่ได้เห็นธาตุแท้ของเฉินเสี่ยวถงให้แจ่มแจ้ง

เฉินเสี่ยวถงมองกู้ชิงหลินอย่างได้ใจ แล้วทำหน้าตาล้อเลียนใส่กู้ชิงหลิน “แบร่ ๆ ๆ”

“แบร่ ๆ บ้านเธอสิ! ฉันจะฉีกปากเธอซะ!”

กู้ชิงหลินโกรธหัวแทบลุกเป็นไฟ

เฉินเสี่ยวถงไปแอบข้างหลังหลี่โม่อย่างรวดเร็ว เธอดึงชายเสื้อด้านหลังของหลี่โม่พลางพูดว่า “พี่หลี่โม่พี่ต้องปกป้องฉันนะ ยัยนั่นบ้าไปแล้ว ไม่เคารพกฎที่พี่ตั้งเลยสักนิด”

หลี่โม่ยื่นมือไปขวางกู้ชิงหลิน แล้วเอ่ยด้วยสีหน้าเย็นชา “เลิกวุ่นวายได้แล้ว”

“เฮอะ! ทำไมนายถึงปกป้องยัยจิ้งจอกนั่นขนาดนี้! ฉันจะกลับไปฟ้องหยุนหลาน ดูซิว่า ถึงตอนนี้นายจะอธิบายกับหยุนหลานยังไง!”

กู้ชิงหลินชักกระบี่อาญาสิทธิ์ออกมาโดยตรง หยิบเอากู้หยุนหลานมาขู่หลี่โม่

หลี่โม่ขมวดคิ้ว ตัดสินใจว่าจะไม่พาผู้หญิงพวกนี้ออกมาด้วยอีก ก่อเรื่องน่ารำคาญเก่งกันซะจริง ๆ

คังเหวินซินมองไปยังหลี่โม่อย่างไม่ค่อยเข้าใจ รู้สึกว่าหลี่โม่พูดจาค่อนข้างแปลก เขาบอกว่าไม่มีคนซุ่มโจมตีไม่ใช่เหรอ ทำไมยังต้องรอให้พวกซ่างเปียวออกไปก่อนอีกล่ะ? หรือว่าถ้าพวกเขาออกไป จะยังมีความลับสุดยอดอะไรอยู่อีก?

ในขณะที่คังเหวินซินครุ่นคิดอยู่นั้น ซ่างเปียวก็พาลูกน้องเดินออกมา อากวงให้คนมาเฝ้าที่ประตู แล้วสั่งให้ลูกน้องของซ่างเปียวออกไปอย่างเป็นระเบียบ

ซ่างเปียวหันกลับมาพูดกับอากวงสองสามประโยค จากนั้นจึงพาลูกน้องเดินออกไปจากเขตอนุรักษ์ป่าไม้

กลุ่มของซ่างเปียวเดินออกไปข้างนอกอย่างเอิกเกริก คังเหวินซินเอียงหัวมองหลี่โม่แล้วถามขึ้น “อาจารย์ คนพวกนี้มีอะไรน่าดูกัน หรือว่าถ้ารอส่งพวกเขาออกไป จะสามารถปลดล็อกรางวัลอะไรได้?”

“รอดูก็รู้แล้วไม่ใช่เหรอ ฉันก็แค่รู้สึกสังหรณ์บางอย่างเท่านั้น ส่วนความรู้สึกนั้นจะถูกต้องหรือไม่ ก็ต้องพิสูจน์ดูถึงจะรู้”

หลี่โม่ยืนกอดอก แล้วเฝ้าดูพวกซ่างเปียวเดินจากไปอย่างเงียบ ๆ