คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 585

เชสมองร็อดนีย์ แล้วจากนั้นจึงมองไปที่เชสเตอร์และฌอนที่ยังเงียบอยู่

เขาแค่ไม่เข้าใจว่าทำไมพวกเขาถึงดูเหมือนถูกล้างสมอง

มันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไร?

ดูเหมือนทุกสิ่งทุกอย่างจะเปลี่ยนไปตั้งแต่ซาร่าปรากฏตัว

“เชสเตอร์ ร็อดนีย์ ไม่เป็นไรเลยเพราะฌอนป่วย แต่พวกนายสองคนเป็นคนปกติ เมื่ออาการป่วยของฌอนแสดงอาการ รีนไม่ยอมทิ้งเขา นายก็รู้ว่าเธอเสียโฉมและถูกขังเอาไว้ในห้องใต้ดินได้ยังไง? และตอนนั้นพวกนายสองคนยังชื่นชมเธอด้วยซ้ำ นายไม่ได้รู้จักเธอนานนัก แต่อย่างน้อยนายน่าจะเข้าใจเธอบ้าง”

เชสตะโกนใส่ด้วยความโกรธ “ในตอนนั้น เป็นเธอที่พาฌอนออกมาและขัดขวางไม่ให้ตระกูลฮิลล์ส่งตัวเขาเข้าโรงพยาบาลจิตเวช แต่ตอนนี้ นายกลับเป็นคนส่งเธอไป นายยังเป็นลูกผู้ชายอยู่หรือเปล่า?”

ฌอนขมวดคิ้วด้วยท่าทางจริงจัง

คำพูดของเชสฟังดูเหมือนเคยได้ยิน

เขาพยายามนึกถึงความทรงจำเหล่านั้น ทว่าจู่ ๆ เขาก็รู้สึกปวดหัวขึ้นมา อีกทั้งเขายังจำไม่ได้

ร็อดนีย์เองก็ขมวดคิ้วเข้าหากันไม่ต่างกัน

เชสตะคอกใส่เขา “ร็อดนีย์ ฉันรู้ว่านายโทษรีนที่แย่งฌอนไป ตอนที่เธอไปจีบฌอน เธอไม่รู้แม้กระทั่งเรื่องที่ซาร่ามีตัวตนอยู่ แต่เมื่อเธอรู้ เธอยังคิดว่าซาร่าตายไปแล้วด้วยซ้ำ เธอเป็นภรรยาของฌอน แต่หลังจากที่ซาร่ากลับมา นายเรียกร้องให้เธอหลีกทางให้ เพราะพวกนายสนิทกับซาร่า แต่นายเคยตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกันกับรีนไหม? เธอสูญเสียลูกรวมทั้งสามีของเธอ เธอไม่เหลืออะไรอีกแล้ว แล้วซาร่าล่ะ? เธอมีนาย เธอมีฌอน เธอมีอนาคตที่สมบูรณ์แบบ”

ร็อดนีย์อึ้งกับคำพูดของเขา

ดวงตาของเชสเตอร์หรี่ลงเล็กน้อยขณะที่เขาจุดบุหรี่สูบ

ใช่ ครั้งหนึ่งเขาเคยคิดจริง ๆ ว่าแคทเธอรีนคู่ควรกับฌอน ทว่าแคทเธอรีนไปไหนมาไหนกับแชริตี้อยู่บ่อย ๆ จากนั้น หลังจากการตายของเชลลี และซาร่าก็กลับมาจึงทำให้เขาเกือบจะลืมว่าเขาเคยชื่นชมแคทเธอรีนมาก่อน

“เชส ฉันจะปล่อยเธอไปเองเมื่อเธออาการดีขึ้น” ฌอนอธิบาย อันที่จริงแล้วเขารู้สึกสับสนมาก

ในตอนที่เชสกำลังจะพูดขึ้น ทันใดนั้นเองโทรศัพท์ของเชสเตอร์ก็ดังขึ้น

เขารับโทรศัพท์ และหลังจากนั้น บุหรี่ที่อยู่ในปากของเขาก็ตกลงบนกางเกงขายาว และไหม้จนเป็นรูโดยที่เขาไม่ทันได้สังเกต

จนกระทั่งซินดี้รีบปัดบุหรี่ออกให้เขา จนเขาวางโทรศัพท์ลงแล้วพูดขึ้นด้วยสีหน้าเศร้าเสียใจ “ที่โรงพยาบาลติดต่อฉันมา แคทเธอรีน โจนส์ ตายแล้ว”

เธอยังอายุน้อยอยู่เลย ทำไมเธอถึงผูกคอตาย?

เขาไม่เชื่อ เขาไม่เชื่อว่าแคทเธอรีนตายแล้ว

เขารีบวิ่งออกจากห้อง

เขารีบไปที่โรงพยาบาลและจับหมอที่อยู่แผนกจิตเวชคนหนึ่งมา “ห้องพักของแคทเธอรีนคือห้องไหน?”

“เธอถูกส่งไปที่ห้องเก็บศพแล้ว”

“ห้องเก็บศพอย่างนั้นเหรอ?”

ฌอนกลั้นหายใจ และแววตาอันเยือกเย็นก็ฉายแววออกมาจากดวงตาของเขา “ทำไมถึงส่งเธอไปที่ห้องเก็บศพ?”

หมอตกใจกลัวกับท่าทางที่ดุร้ายของเขามากจนขาสั่นไปหมด “เธอ… เธอตายแล้วนะครับ เป็นกฎข้อบังคับของโรงพยาบาลที่จะต้องส่งเธอไปยังห้องเก็บศพ”

ฌอนเหวี่ยงเขาออกไปให้พ้นทางและรีบไปยังห้องเก็บศพ