คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 586

ฌอนยกผ้าขาวขึ้นด้วยมืออันสั่นเทา ขณะเห็นเพียงแคทเธอรีนที่กำลังนอนอยู่ตรงนั้นเงียบ ๆ ถ้าไม่มีรอยห้อเลือดสีเขียวคล้ำอยู่บนคอของเธอ เธอคงดูเหมือนกำลังหลับอยู่

เขาวางมืออันสั่นเทาเอาไว้ใต้จมูกของเธอเพื่อให้รู้ว่าเธอกำลังหายใจอยู่หรือไม่

มันไม่มีความรู้สึก

เธอตายแล้วจริง ๆ หรือ?

จากนั้นเขาก็ทุบหัวตัวเองอย่างแรง

เขาต้องฝันไป เรื่องนี้ไม่ใช่ความจริง

ครั้งสุดท้ายที่พวกเขาได้พบกัน เธอยังต่อว่าและกัดคนอื่นอยู่เลย

เธอจากไปอย่างกะทันหันแบบนี้ได้อย่างไร?

“ไปให้พ้นนะฌอน”

เขาถูกผลักอย่างแรงจากด้านหลัง

เฟรยารีบไปที่ข้างเตียง หลังจากที่ได้เห็นศพของแคทเธอรีนแล้ว เธอก็จ้องเขม็งไปที่ฌอนด้วยความโกรธแค้น “ทั้งหมดเป็นการกระทำของแก คนสารเลว แกเป็นคนทำให้เธอตาย ฆาตกร”

“ฉันไม่ได้ทำ เธอ… เธอป่วย”

ฌอนไม่กล้าแม้แต่จะสบดวงตาที่แดงก่ำของเขากับเฟรยาด้วยซ้ำ เขาแค่นิ่งอึ้งไปเมื่อยืนอยู่ตรงนั้น จ้องมองไปที่แคทเธอรีน

เขายังยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ได้

เขาไม่เข้าใจตัวเอง เขาไม่ได้รักแคทเธอรีนเลย

ทว่าทำไมเขาถึงรู้สึกราวกับว่าจิตวิญญาณของเขาได้หลุดลอยไป? ราวกับว่าเขาสูญเสียคนที่สำคัญในชีวิตของเขาไป?

แม้กระทั่งน้ำตาก็ไหลออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ และทำให้สายตาของเขาพร่ามัว

“แกนั่นแหละที่ป่วย”

ท่ามกลางเสียงสะอื้นไห้ของเธอ เฟรยาร้องคร่ำครวญและต่อว่าเขา “เคธี่ปกติดี แกเป็นคนทรมานและกักขังเธอเอาไว้ แกเป็นคนผลักเธอด้วยตัวเองและทำให้เธอต้องเสียลูกไป แกทำแม้กระทั่งขังเธอเอาไว้ในโรงพยาบาลจิตเวชและพรากอิสระไปจากเธอทั้งหมด พวกแกทุกคนทำให้เธอเป็นบ้า ไม่เป็นไรหรอกถ้าแกจะไม่มีความรู้สึกอะไรกับเธอแล้ว แกก็แค่หย่ากับเธอแค่นั้นเอง แต่ทำไมแกยังบังคับให้เธอตั้งท้องให้แกกับยัยซาร่าด้วย? ทำไมแกไม่ปล่อยเธอไป?”

เขาไม่อาจยอมรับความจริงที่ว่าเขาจะไม่ได้เห็นเธอในชีวิตของเขาอีกแล้วได้

“ไม่มีทาง เธอพาแคทเธอรีนไปไม่ได้” ฌอนขวางเฟรยาเอาไว้อย่างไม่ยอม

“ฌอน ปล่อยให้เธอพาแคทเธอรีนไป”

ทันใดนั้นเอง เสียงของคุณผู้หญิงฮิลล์ก็ดังขึ้นที่ประตู

เขาหันไปทันทีแล้วก็เห็นคุณท่านฮิลล์ คุณผู้หญิงฮิลล์ และเลียมยืนอยู่ตรงนั้น เขาไม่รู้ว่าพวกเขามาตั้งแต่เมื่อไร

เมื่อเลียมเห็นแคทเธอรีน เขาก็อดไม่ได้ที่จะต่อยหน้าของฌอน “พี่ยังหน้าด้านคิดจะฝังเธอได้ยังไง คนสารเลว เมื่อครั้งที่เธอยังมีชีวิตอยู่ พี่ไม่ได้ปฏิบัติกับเธอเหมือนเป็นมนุษย์ด้วยซ้ำ แล้วตอนนี้เธอก็ตายแล้ว ทำไมพี่ยังไม่ปล่อยเธอไปอีกล่ะ?”

มุมปากของฌอนมีเลือดไหลจากการถูกต่อย เขาเงยหน้าขึ้น แล้วดวงตาของเขาก็แดงก่ำอย่างน่ากลัว “วันนี้จะไม่มีใครได้รับอนุญาตให้พาศพของเธอออกไป”

“พอแล้ว” คุณท่านฮิลล์กระแทกไม้เท้ากับพื้น “ฌอน ปล่อยให้เธอพาแคทเธอรีนไป”

“คุณตา อย่ามายุ่งเรื่องของผม” ฌอนตวาด