คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 587

“เพราะว่าฉันไม่ได้เข้าไปยุ่งเรื่องของแกไง แกเลยลงเอยด้วยการผลักแคทเธอรีนและฆ่าลูกแฝดไป ฉันเพิ่งรู้เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อสองวันก่อน” คุณท่านฮิลล์พูดขึ้นด้วยความโกรธ “แกโหดเหี้ยมแบบนี้ได้ยังไง? แกเป็นคนหลายใจได้ แต่แกจะทำกับภรรยาและลูกของแกแบบนี้ไม่ได้ แม้แต่แม่ของแก เธอก็ยังไม่ทำถึงขนาดนี้”

“ใช่” คุณผู้หญิงพูดขึ้นอย่างผิดหวัง “ตอนที่ภรรยาของแกกำลังท้อง แกก็ไปเล่นชู้อยู่กับยัยซาร่าทั้งวันทั้งคืน ไม่เพียงแค่แกไม่สนใจเธอเท่านั้น แต่แกยังขังเธอเอาไว้และทำให้เธอต้องเข้าโรงพยาบาลจิตเวช แกเคยมีประสบการณ์อยู่ในโรงพยาบาลจิตเวชตอนที่แกยังเด็กเหมือนกัน แล้วแกทำเรื่องใจร้ายแบบนั้นลงไปได้ยังไง? นี่เธอตายไปแล้ว แกยังไม่ให้อิสระเธออีก หรือแกตั้งใจจะแสดงให้เธอเห็นว่าแกรักยัยซาร่ามากแค่ไหนในงานศพของเธอใช่ไหม?”

“ได้โปรด ฉันขอร้อง ปล่อยเธอไปเถอะ” จู่ ๆ เฟรยาก็ทรุดลงคุกเข่าและร้องไห้ด้วยความเสียใจ “เธอไม่เคยมีความสุขเลยระหว่างช่วงเวลาที่เธออยู่ที่แคนเบอร์รา ฉันอยากพาเธอกลับเมลเบิร์น กลับไปยังที่ที่เธอจากมา”

“พาเธอกลับไป” คุณท่านฮิลล์โบกมือ ท่านอาจจะไม่ได้ชอบแคทเธอรีนในตอนแรก แต่ในช่วงที่พวกเขาได้อยู่ด้วยกันเมื่อไม่นานมานี้ ท่านจึงเริ่มชอบเธอขึ้นมาเพราะเธออยู่ในโอวาทเสมอ “แกทรมานเธออย่างโหดร้ายเมื่อเธอยังมีชีวิตอยู่ ตอนนี้เธอตายแล้ว แค่ให้อิสระกับเธอและให้เธอจากไปอย่างสงบ”

คุณผู้หญิงฮิลล์พูดด้วยความทุกข์ใจ “ฌอน ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมแกถึงได้โหดร้ายแบบนี้”

ทันใดนั้นเอง แผ่นอกของฌอนก็บีบรัดแน่น

เขาโหดร้ายอย่างนั้นเหรอ?

เป็นความผิดของเขาเหรอ?

เขาไม่ได้ตั้งใจจะขังแคทเธอรีนไว้

เขาเข้าใจว่าเธอเป็นโรคซึมเศร้า

ตอนแรกเขาคิดจะให้เงินเธอไปก้อนหนึ่งซึ่งเพียงพอต่อการที่เธอจะใช้ไปทั้งชีวิต และให้เธอจากไปหลังจากที่เธอคลอดลูก

แต่แล้วทำไมเธอถึงตายไปแบบนั้น?

ฌอนยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น

สุดท้ายแล้ว เฟรยาก็พาแคทเธอรีนไป

ภาพที่พวกเขาพบกันครั้งแรกผุดขึ้นมาในความทรงจำของเขาเป็นฉาก ๆ

“ฉันป่วยจริง ๆ ค่ะ ฉันไม่ได้เป็นบ้าแต่เป็นโรคคลั่งรักต่างหาก”

“สุดหล่อ คุณดูมีเสน่ห์มากเมื่อคุณหลับตาจนผู้หญิงแทบจะอดใจไม่ไหว”

ทว่าฌอนกลับเดินผ่านซาร่าราวกับเขาไม่ได้ยินเธอ

สิ่งที่อยู่ในความคิดของเขาคือศพของแคทเธอรีนที่หลับตา

เขาจะทำอะไรได้ ในเมื่อเธอตายแล้ว?

“ฌอนนี่...” ซาร่าเอื้อมมือไปจับมือของเขาเอาไว้

ฌอนสะบัดแขนของเขาออกอย่างแรงเพื่อให้หลุดออกจากการเกาะกุมของเธอ เขามองเธออย่างโกรธเคืองและขู่ขึ้น “พอ ยังไง เรื่องทั้งหมดก็เป็นเพราะการกระทำของโทมัส ถ้าไม่ใช่เพราะการกระทำของเขา เฟรยาก็คงจะไม่เดือดร้อน แล้วผมก็คงจะไม่ขังแคทเธอรีนเอาไว้ อาการป่วยของแคทเธอรีนก็คงจะไม่แย่ลง แล้วเธอก็คงจะไม่คิดฆ่าผม ลูก ๆ ก็คงจะไม่จากไปเหมือนกัน ผมไม่น่าช่วยเขาเลย”

เป็นเพราะโทมัสทำให้เขาต้องเสียลูกแฝดไปรวมถึงแคทเธอรีนด้วย

มันคุ้มค่าอย่างนั้นเหรอ?

ทันใดนั้นเอง เขาก็เริ่มรู้สึกสงสัยขึ้นมา