คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 643

“คุณจะไม่เสียผมไป”

ฌอนลอบถอนหายใจ

หลังจากที่ให้คนขับรถไปส่งซาร่ากลับวิลล่า ฌอนจึงไปที่บริษัท

เขาทำงานล่าช้าไปมากในช่วงที่เขาเข้ารับการรักษาตัวที่โรงพยาบาล

เมื่อเขากำลังจะลงจากรถ เขาก็ได้รับโทรศัพท์จากตำรวจ “ประธานฮิลล์ ขออภัย แต่รูปการมีการเปลี่ยนแปลง ช่วยมาที่สถานีตำรวจด้วย”

...

หนึ่งชั่วโมงต่อมา

ฌอนไปถึงยังสถานีตำรวจ

บนเก้าอี้ด้านนอกสถานีตำรวจ แคทเธอรีนเล่นเกมจบไปแล้วหนึ่งตา เธอไม่ได้แต่งหน้าใบหน้าของเธอจึงเปลือยเปล่า ผมของเธอถูกมัดเป็นมวยผม เผยให้เห็นใบหน้าสวยหมดจดของเธอ เธอดูราวกับนักศึกษามหาวิยาลัยที่บริสุทธิ์ไร้เดียงสา

ทว่าฌอนยังจำได้ว่าเธอคุ้มคลั่งคว้าพวงมาลัยแถมยังจับส่วนอ่อนไหวของเขาอีกด้วย...

ให้ตายเถอะ เขาเจ็บอยู่ตั้งหลายวัน

“สวัสดีค่ะ! เร็วจังเลยนะคะ เราได้พบกันอีกแล้ว” แคทเธอรีนโบกมือให้ขณะที่ยิ้มออกมา

“เธอทำอะไร?” ฌอนก้าวยาว ๆ เข้ามา

ตำรวจเล่นเสียงที่บันทึกเอาไว้ เป็นส่วนหนึ่งของบทสนทนาจากตอนที่พวกเขาทะเลาะกันบนรถถูกเล่นอยู่

ใบหน้าของฌอนกลายเป็นซีดเผือด ผู้หญิงคนนั้นทำถึงขนาดบันทึกช่วงเวลานั้นเอาไว้

เจ้าหน้าที่ตำรวจพูดขึ้น “ขอโทษนะประธานฮิลล์ ผมแค่อยากจะบอกคุณว่าบันทึกนี้เป็นหลักฐานว่าคุณจงใจลักพาและกักขังคุณโจนส์ เรื่องที่คุณโจนส์คว้าพวงมาลัยของคุณสามารถคิดว่าเป็นการป้องกันตัวได้และไม่ใช่ความผิดทางอาญา”

“...”

“ในทางกลับกัน ฉันฟ้องคุณที่พยายามลักพาตัวฉันได้ด้วย” แคทเธอรีนยิ้มกว้างจนเห็นฟันขาวของเธอ “เอ่อ ฉันยังแจ้งความว่าคุณโยนของออกจากหน้าต่างขณะที่กำลังขับรถอีกด้วย”

“ตกลงค่ะ ตราบใดที่ประธานฮิลล์เต็มใจจ่ายเงินให้ฉัน” แคทเธอรีนมองฌอนด้วยรอยยิ้ม สีหน้าของเธอคล้ายนางจิ้งจอกตัวน้อย ๆ ที่ฉลาดแกมโกง ทำให้ผู้คนรู้สึกยุบยิบในหัวใจ และอยากตีก้นเธอสักสองสามครั้ง

“เรื่องเงินเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่ทำไมฉันถึงต้องจ่ายให้เธอด้วย?” ฌอนพูดขึ้น

“งั้น ฉันก็ทำได้เพียงอัปโหลดคลิปบันทึกเสียงนี่ลงในอินเตอร์เน็ตแล้วปล่อยให้ผู้คนได้ยินว่าไม่ใช่แค่เรายังไม่ได้หย่ากันเท่านั้น คุณยังคิดจะขังฉันเอาไว้อีกด้วย เรื่องนั้นน่าสนใจจะตายไป”

ราวกับแคทเธอรีนสามารถคาดเดาคำตอบของเขาได้ล่วงหน้า

ฌอนรู้สึกว่าศีรษะของเขาที่เพิ่งฟื้นตัวเริ่มปวดขึ้นมาอีกครั้ง “แคทเธอรีน เธอมีวิธีอื่นที่เธอรู้นอกจากขู่ฉันไหม?”

“ฉันรู้อะไรต่อมิอะไรอีกตั้งเยอะ คุณอยากลองดูหน่อยไหมล่ะคะ?” ริมฝีปากชุ่มฉ่ำสีชมพูของแคทเธอรีนยิ้มเยาะ ดวงตาขี้เล่นขยิบให้เขาอย่างมีเลศนัย

“...”

ฌอนไม่ทันได้ตั้งตัวกับการยั่วเย้าของเธอ สีหน้าของเขาจึงกลับกลายเป็นเคร่งขรึม