คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 645

ในเวลาเพียงไม่นาน รถสปอร์ตคันสีดำก็ขับเขามา โจเซฟลดกระจกลงพลางพยักหน้าให้ฌอน หลังจากนั้นเขาก็ขับรถออกไปพร้อมกับแคทเธอรีนที่นั่งอยู่ในรถของเขา

ฌอนเกือบจะไล่ตามพวกเขาไปด้วยความโกรธ ทว่าเขาก็ต้องชะงักเมื่อเขานึกถึงคำพูดของแคทเธอรีน

“ฌอนคะ คุณยังรักฉันอยู่ไหม...”

เสียงของผู้หญิงคนนั้นดังก้องอยู่ในหูของเขา

เขาหยิบบุหรี่ออกมาแล้วจุดมันด้วยความหงุดหงิด

เป็นไปไม่ได้ เขารักแค่ซาร่าเท่านั้น

เวลา 22:00 น.

ยามค่ำคืนที่เงียบสงัด

ฌอนกำลังดูรายงานประจำไตรมาสล่าสุดอยู่ในห้องทำงาน

ซาร่าสวมเสื้อสายเดี่ยวสุดเซ็กซี่แล้วค่อย ๆ กอดเขาจากด้านหลัง “ฌอนนิคคะ เดี๋ยวนี้คุณทานยาอยู่ใช่ไหมคะ? ลองดูกันหน่อยไหมคะ”

ร่างกายของฌอนเกร็งไปหมด เขาหันมาแล้วปฏิเสธซาร่าไม่ลงเมื่อเห็นสายตาออดอ้อนของเธอ “ตกลงครับ”

พูดกันตามหลักแล้ว เขาก็มีการตอบสนองที่รุนแรงต่อแคทเธอรีนเมื่อคราวที่แล้ว เขาคิดว่าน่าจะโอเค

ทว่าเมื่อเขาเข้าใกล้ซาร่ามากยิ่งขึ้น คลื่นความรู้สึกรังเกียจและขยะแขยงอย่างรุนแรงกลับเกิดขึ้นอีกครั้ง

“ขอโทษนะ ผมคิดว่าผมยังไม่หายดี” ฌอนผลักเธอออกด้วยความตะขิดตะขวงใจ “รออีกหน่อยแล้วกันนะครับ”

“ก็... ก็ได้ค่ะ ฉันคงใจร้อนเกินไป” ซาร่ากัดริมฝีปากของเธอและพูดขึ้นด้วยดวงตาแดงก่ำ “ช่วงนี้ฉันรู้สึกไม่มั่นคงค่ะ ฉันเลยรู้สึกอยากมีอะไรกับคุณเพื่อให้หัวใจของฉันรู้สึกผ่อนคลายขึ้นน่ะค่ะ”

ฌอนจุดบุหรี่ขึ้นสูบด้วยความหงุดหงิด “ซาร่า ผมไม่เข้าใจว่าทำไมผมถึงเป็นแบบนี้เหมือนกัน ถ้าขืนผมยังเป็นแบบนี้ต่อไป...”

“ไม่ค่ะ คุณจะไม่เป็นแบบนั้น ถึงคุณจะอยู่แบบนี้ไปตลอดชีวิตของคุณ ฉันก็ยังเต็มใจจะอยู่กับคุณค่ะ ฉันรักคุณ เรื่องอื่นไม่สำคัญ” ความไม่พอใจผุดขึ้นในดวงตาของซาร่า สิ่งต่าง ๆ จะเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้ เธอต้องรีบหาทางให้ผู้ชายคนนี้มีอะไรกับเธอให้ได้

“ผมขอโทษนะซาร่า” ฌอนเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด

เฮดลีย์รีบส่งผู้หญิงพวกนั้นออกไป เขาเข้าไปข้างในแล้วเห็นฌอนก้มตัวลงข้างหน้าขณะที่เขานั่งอยู่ที่ขอบเตียง มือของเขาทึ้งผมอย่างจนปัญญา ฌอนพูดพึมพำขึ้น “ทำไมถึงเป็นแบบนี้? ทำไมถึงเป็นแบบนี้...”

“คุณชายฮิลล์คนโต คุณ… เป็นอะไรหรือเปล่า?” เฮดลีย์ถามด้วยความเป็นห่วง

ฌอนไม่สนใจเขาแล้วก้าวยาว ๆ เดินผ่านเขาไป เขาปิดประตูออกจากห้องชุดของโรงแรมไป

เขาขับรถสปอร์ตไปตามถนน มีเพียงพระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่านานแค่ไหน เมื่อเขารู้สึกตัวอีกที เขาก็มาถึงหน้าประตูของสถาบันเฮคเกตต์เสียแล้ว

เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะจอดรถแล้วลงไป

หลังจากที่สูบบุหรี่เสร็จแล้ว เขาเห็นแคทเธอรีนกำลังเดินมาจากทางด้านขวามือของเขา เธอสวมกางเกงออกกำลังกายสีขาวและเสื้อเชิ้ตยีนส์

เป็นเพียงชุดเรียบ ๆ ทว่าให้ความรู้สึกอ่อนกว่าวัย เธอถือถุงช้อปปิ้งสองถุงไว้ในมือและสวมหูฟังบลูทูธ บางทีเป็นเพราะเธอคุยโทรศัพท์อยู่ เธอเผยรอยยิ้มออกมาอย่างมีความสุข

“ที่รัก คิดถึงมากเหมือนกันค่ะ จุ๊บ ๆ ขอจุ๊บหน่อยเร็ว”