คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 649

คำพูดเหน็บแนมของแคทเธอรีนทำให้ฌอนรู้สึกโมโห “เธอคิดว่าฉันอยากทำนักหรือไง? ฉันถูกวางยา”

“เหอะ”

แคทเธอรีนเย้ย เขากลายเป็นคนโง่อีกแล้ว

ความหมายที่ซ่อนอยู่ในคำพูดของเขาคือ ‘เธอคิดว่าฉันอยากจะแตะต้องเธอนักหรือไง? ฉันไม่แม้แต่จะแตะเธอถ้าไม่ถูกวางยา นั่นคือเหตุผลที่ฉันไม่ต้องรับผิดชอบอะไร แล้วเธอก็ไม่ควรมาโทษฉันด้วย’

“หัวเราะทำไม? เธอคงจะมีความสุขสินะ” ฌอนนึกขึ้นมาได้ว่าเมื่อคืนเขาต้องการเธอมากเพียงใด เขาจึงรู้สึกอับอายขึ้นมา

“มีความสุขอย่างนั้นเหรอ?” แคทเธอรีนถกแขนเสื้อขึ้นโดยไม่พูดอะไร เธอเผยให้เห็นรอยฟกช้ำบนแขนของเธอที่เกิดขึ้นจากที่โดนผู้ชายคนนั้นจับเธอแรงเกินไป “ช่วยดูนี่ด้วยค่ะ ฉันมีรอยฟกช้ำเต็มร่างกายไปหมด คุณพี่คะ คุณรู้ไหมว่าเมื่อคืนคุณไม่ได้ทำกับฉันเหมือนเป็นคนเลยนะคะ? ฉันฟ้องคุณเรื่องนี้ได้เลยนะ!”

เมื่อมองดูรอยฟกช้ำเหล่านั้น ฌอนก็ไม่ได้ปริปากพูดออกมา มีความรู้สึกขอโทษผุดขึ้นภายในใจของเขา

“ชาติที่แล้วฉันไปมีความแค้นอะไรกับคุณ? ทำไมคุณถึงไม่ไปหาซาร่า?” แคทเธอรีนข่มความรู้สึกเกลียดไม่ให้แสดงออกผ่านดวงตาของเธอ เขาไม่รู้เลยเหรอว่าเธอรู้สึกรังเกียจเพราะเธอเป็นพวกรักความสะอาดเข้าไส้?

“...”

ฌอนเอาแต่เงียบ ผมสั้นสีดำของเขาปรกลงมาบนหน้าผากของเขาอย่างยุ่งเหยิง แต่นั่นไม่ได้กระทบกับท่าทางเจ้าระเบียบของเขา ออกจะเน้นริมฝีปากบางและขนตางอนยาวของเขาเสียอีก

“ตอนนี้คุณคงไม่ได้… สนใจในตัวซาร่าแล้วใช่ไหมคะ?”

แคทเธอรีนเดินเข้าไปหาเขาทีละก้าว มุมปากของเธอยกขึ้นเป็นรอยยิ้ม หลังจากเมื่อคืนนี้ เธอดูมีเสน่ห์เย้ายวนเพิ่มมากขึ้น

ความหวานที่ยากจะลืมเลือนจากเมื่อคืนนี้ปรากฏขึ้นในความจำของฌอน เขาไม่อาจลืมความรู้สึกนั้นได้แม้จะในตอนนี้ก็ตาม

“ฉันเข้าใจถูกต้องใช่ไหมคะ?” เมื่อเห็นเขายังคงนิ่งเงียบ รอยยิ้มของแคทเธอรีนก็กว้างขึ้น

“เธอคิดมากไปเอง” ฌอนมองเธอด้วยสายตาเย็นชา คำพูดของเขาโหดร้ายราวกับเจือด้วยยาพิษ “ฉันแค่กลัวว่าเมื่อคืนฉันจะคุมสติเอาไว้ไม่อยู่แล้วทำอะไรที่ทำร้ายซาร่า เธอควรได้รับการปฏิบัติและดูแลเป็นอย่างดี ส่วนเธอ ไม่ว่าเธอจะเจ็บปวดมากแค่ไหนก็สาสมกับที่เธอได้รับแล้ว”

แคทเธอรีนเสียใจที่เมื่อคืนเธอใจดีจนเกินไป เธอน่าจะไล่เขาออกไปและปล่อยให้เขาทรมานจนตาย

ฌอนเองก็ยังรู้สึกว่าตัวเองน่ารังเกียจ ทว่าเขาไม่มีทางเลือก “ตราบใดที่เธอไม่ปริปากพูดอะไรออกไป ซาร่าก็จะไม่รู้”

“ฉันไม่เชื่อคุณหรอก ไม่มีอะไรเป็นความลับได้ตลอดไป พอซาร่ารู้เรื่องนี้ ฉันก็จะเป็นคนผิดขึ้นมาอีก มันก็เหมือนเมื่อคราวก่อนที่คุณซื้อชุดชั้นในให้ฉัน ฉันไม่เคยพูดอะไรออกไปเลย แต่สุดท้ายคุณก็เชื่อเธอไม่ใช่เหรอ?”

แคทเธอรีนเยาะเย้ยแล้วเดินไปที่ประตู

ฌอนอึ้งไป เขาขมวดคิ้วพลางพูดขึ้น “เธอยังไม่ยอมรับเรื่องนั้นอยู่อีกเหรอ? ถ้าเธอไม่ได้พูดอะไรออกไปแล้วซาร่ารู้ได้ยังไง? เธอกำลังจะพูดว่าซาร่าร่วมมือกับผู้จัดการคนนั้นเพื่อโกหกฉันหรือไง?”

“ถ้าฉันบอกว่าใช่ล่ะ คุณจะเชื่อฉันไหม? ระหว่างซาร่ากับฉัน คุณจะไม่มีทางเข้าข้างฉันเลย”

เธอพูดโดยไม่หันกลับมา